«Ο αριθμός των εστιών κρίσης έχει αυξηθεί. Από τις αρχές του χρόνου έχουν προστεθεί η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Λιβύη, η Συρία, η Υεμένη. Και στο ίδιο διάστημα διαπιστώνουμε πως οι παλιές εστίες κρίσης δεν περιορίζονται. Για παράδειγμα στο Αφγανιστάν οι μάχες διαρκούν περισσότερο από 20 χρόνια, στη Σομαλία επίσης όπως και στο Κονγκό», δηλώνει ο Αντόνιο Γκουτέρες, ΓΓ της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες.

Φέτος πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Λιβύη αναζήτησαν καταφύγιο στην Αίγυπτο και στην Τυνησία και δεν έφθασαν στην Ευρώπη. Και πάλι ο Αντόνιο Γκουτιέρες:

«Δεν είναι αλήθεια ότι οι πρόσφυγες κατευθύνονται μαζικά προς το βορρά. Η αλήθεια είναι ότι το βάρος – αν και δεν μου αρέσει αυτή η λέξη το επωμίζονται οι χώρες του νότου, οι υπό ανάπτυξη χώρες».

Οι γειτονικές χώρες είναι αυτές που υποδέχονται κυρίως τους πρόσφυγες, όπως για παράδειγμα τώρα η Κένυα, εξαιτίας της ανθρωπιστικής καταστροφής στην ανατολική Αφρική. Υπολογίζεται ότι οι τρεις στους τέσσερεις πρόσφυγες κατευθύνονται προς τις γειτονικές χώρες.

Συχνά χρειάζεται να περιμένουν πολλά χρόνια για να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Και το 2010 ο αριθμός των προσφύγων που κατάφερε να επιστρέψει στις εστίες του ήταν ο χαμηλότερος εδώ και 20 χρόνια. Ο κύριος λόγος ήταν ότι συνεχίζονταν οι συγκρούσεις.

Τι γίνεται όμως σε αυτές τις περιπτώσεις; Η Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες προσπαθεί να βρει μόνιμες λύσεις για τους ανθρώπους που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους για περισσότερα από 5 χρόνια. Μια από αυτές τις λύσεις είναι το άσυλο. Και ο Αντόνιο Γκουτιέρες απευθύνει έκκληση στις πλούσιες χώρες να γίνουν πιο ελαστικές στη χορήγηση ασύλου.