Η σχολή του Μπάουχαους λειτούργησε στη Γερμανία μόλις 14 χρόνια, από το 1919 έως το 1933. Οι αρχές της σχολής όμως είναι εμφανείς μέχρι σήμερα. Οι ιδέες του συνδυασμού της καλλιτεχνίας με τις εφαρμοσμένες τέχνες και τις επιστήμες είναι μέχρι σήμερα επίκαιρες. Οι δημιουργίες εκείνης της εποχής με τις λιτές γραμμές, εμπνευσμένες από τον κόσμο της βιομηχανίας παραμένουν μέχρι σήμερα σύγχρονες. Σύμφωνα όμως με την Ανεμαρί Γέγκι, διευθύντρια του Αρχείου Μπάουχαους στο Βερολίνο, το στιλ της σχολής δεν ήταν ενιαίο: «Ήταν μια σχολή η οποία διαρκώς άλλαζε και προσανατολιζόταν εκ νέου. Στόχος του Μπάουχαους δεν ήταν μόνο να δουλεύει από κοινού με τη βιομηχανία. Αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο για την περίοδο στο Ντεσάου, αλλά υπάρχει και ένα προηγούμενο στάδιο. Εκεί κατασκευάστηκαν έργα, αντικείμενα με μεγάλη εκφραστική δύναμη. Θέλουμε να δείξουμε τις διαφορές. Το μοντέρνο αργότερα είναι πολύ πιο ζωντανό, πιο πολύχρωμο από ότι το γνωρίζουμε από τα εγχειρίδια».

‘Το νεκρόσπιτο’ και άλλα άγνωστα έργα…

Στην έκθεση συναντά κανείς όχι μόνο τις γνωστές δημιουργίες, αλλά και έργα λιγότερο γνωστά και λίγο παράξενα για το στιλ του Μπάουχαους όπως για παράδειγμα μια πολύχρωμη υφασμάτινη αφρικανική καρέκλα.

Τα αινιγματικά έργα, τα λιγότερα γνωστά, όπως τα σχέδια για δυο φέρετρα είναι και τα πιο ενδιαφέροντα για το πείραμα του Μπάουχαους, όπως το ονομάζει ο Κλάους Βέμπερ από το Αρχείο Μπάουχαους:«Παρουσιάζουμε πολύ ιδιαίτερα έργα όπως το νεκρόσπιτο της γυναίκας του Λόταρ Σράγερ, ο οποίος μέσα στο ατελιέ του είχε δυο φέρετρα: ένα ‘νεκρόσπιτο του άνδρα’ για τον ίδιο και ένα ‘νεκρόσπιτο της γυναίκας’ για τη σύζυγο του. Δεν υπάρχουν πλέον διότι σε αυτά βρίσκονται οι γονείς του Σράγερ. Το μόνο που έχουμε είναι ένα σχέδιο σε αυθεντικές διαστάσεις, το οποίο θα σκέπαζε το ‘νεκρόσπιτο’ της γυναίκας, ένα πολύ ερμητικό και περίεργο έργο που σπάνια εκτίθεται».

Κατάχρηση της έννοιας του Μπάουχαους

Στην έκθεση παρουσιάζονται επίσης έργα από την περίοδο που τη σχολή δεν διηύθυνε πλέον ο Μάρτιν Γκρόπιους αλλά ο Χάνες Μάγερ και ο Μις Βαν ντε Ρόε. Ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα και επίσης λιγότερο γνωστά έργα είναι οι μακέτες για το κτήριο της Ένωσης Γερμανικών Συνδικάτων, ένα έργο που σήμερα θεωρείται εικόνα του μοντερνισμού. Η Ανεμαρί Γέγκι επισημαίνει πάντως πως ο όρος Μπάουχαους χρησιμοποιείται με πολύ μεγάλη ευκολία. «Χρησιμοποιούμε με πολύ μεγάλη ευκολία την έννοια Μπάουχαους. Έγινε μια ετικέτα που κολλάει παντού σε ότι θεωρείται κάπως μοντέρνο και πρωτοποριακό. Η έκθεση εδώ στο Βερολίνο δείχνει βέβαια πόσο δημοφιλές παραμένει το Μπάουχάους αλλά και πόσο πολύπλευρο».

Sigrid Hoff / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου