Ξεκίνησε χθες η COP29 στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, η 29η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα. Στόχος: Να βρεθούν τρόποι αντιμετώπισης της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Στα πλαίσια των στρατηγικών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής συζητείται έτσι και η αύξηση της οικονομικής βοήθειας, που θα σταλεί από τα δυτικά κράτη στις φτωχότερες χώρες.

«Αυτή όμως είναι μονάχα η μισή αλήθεια», σχολιάζει η WELT στην ιστοσελίδα της. «Τα κράτη που συνεχίζουν να θεωρούνται ως αναπτυσσόμενα ζητούν 1.000 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια ετησίως ως “οικονομική αρωγή για το κλίμα” από τα παλιά βιομηχανικά κράτη – μέχρι στιγμής η οικονομική αυτή βοήθεια ξεπερνά ήδη τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως».

Όπως εξηγεί το γερμανικό μέσο, ο ΟΗΕ «εξακολουθεί να διαχωρίζει τον κόσμο σε δύο στρατόπεδα, όπως συνέβαινε και πριν από 30 χρόνια. Γι’ αυτό και η φτωχή Ελλάδα καλείται να δώσει χρήματα για την προστασία του κλίματος στο πλούσιο Κατάρ, το οποίο εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται ως αναπτυσσόμενη χώρα. Την ίδια στιγμή τα δύο εκατομμύρια κατοίκων του Κατάρ παράγουν τόσα αέρια του θερμοκηπίου, όσα 99 εκατομμύρια Φιλιππινέζοι – αλλά αμφότερες οι χώρες θεωρούνται αναπτυσσόμενες. Και η Κίνα αντιστοίχως, παρ’ ότι εκπέμπει περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου ανά κάτοικο απ’ ότι η ΕΕ, δεν συγκαταλέγεται στις “βιομηχανικές χώρες”.

Ο σημαντικότερος διαπραγματευτικός στόχος των αναπτυσσόμενων κρατών στις διασκέψεις για το κλίμα είναι παραδοσιακά η αποδυνάμωση του ισχυρού ανταγωνισμού από τη Δύση. Και ο μόνος λόγος που η Κίνα και τα αραβικά πετρελαϊκά κράτη αποδέχονται τον στόχο της Συμφωνίας του Παρισίου για περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας μόνο κατά 1,5 βαθμούς Κελσίου, είναι επειδή η Συμφωνία προέβλεπε ρητά “διαφορετικές υποχρεώσεις” για τα κράτη: τα δυτικά κράτη υποχρεώθηκαν να λάβουν πολύ αυστηρότερα μέτρα για την προστασία του κλίματος», επικρίνει η WELT.

«Εάν το ζήτημα ήταν πραγματικά η αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, δεν θα επιλέγονταν ως μέσο τέτοιες πληρωμές. Για να γίνει κλιματικά ουδέτερη η οικονομία της Ρωσίας θα χρειάζονταν μόλις γύρω στα 270 δισεκατομμύρια δολάρια. Η Ρωσία όμως δεν καταβάλει καμία προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Και ενώ η αιολική και η ηλιακή ενέργεια αποτελούν μόλις το 7% του ενεργειακού μείγματος της Κίνας, η χώρα βγάζει χρήματα πουλώντας ηλιακά πάνελ και ηλεκτρικά αυτοκίνητα στη Δύση», καταλήγει το γερμανικό μέσο.

Γιάννης Μπουτάρης, ένας μοναδικός πολιτικός και δήμαρχος

Ένα ύστατο χαίρε αποτείνει η Neue Zürcher Zeitung στον Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών.

«Ο Μπουτάρης έδειξε πώς ένας τοπικός πολιτικός μπορεί να φέρει μεγάλες αλλαγές. […] Ήταν αντισυμβατικός με πολλούς τρόπους. […] Φορούσε σκουλαρίκι και είχε τατουάζ, κράταγε σακίδιο αντί για χαρτοφύλακα, κυκλοφορούσε με το ποδήλατο ή με το μικρό αυτοκίνητό του αντί να έχει λιμουζίνα με σοφέρ. Πολύ περισσότερο από την εξωτερική του εμφάνιση όμως, αυτό που τον διαφοροποιούσε από πολλούς άλλους πολιτικούς της Ελλάδας ήταν η κοσμοπολίτικη και φιλική προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον πολιτική που ακολουθούσε.

Μία από τις μεγαλύτερες παρακαταθήκες του Μπουτάρη ήταν πως πέρασε στη συνείδηση των κατοίκων της Θεσσαλονίκης τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα και την ιστορία αιώνων της πόλης, την οποία έκανε γνωστή και πέρα από τα ελληνικά σύνορα - […] και κατά τη διάρκεια της θητείας του ενίσχυσε τις μνήμες γύρω από το πολυεθνικό παρελθόν της πόλης», τονίζει η NZZ. «Ο Μπουτάρης κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των κατοίκων σε κοινωνικοπολιτικά θέματα».

Αφήνοντας τη Γερμανία για τα αδέσποτα στην Ελλάδα

Για την Ιζαμπέλα Χίλμαϋρ γράφει το Merkur.de, μια Γερμανίδα από το Μόναχο, η οποία έχει εγκαταλείψει εδώ και χρόνια την πατρίδα της για να βοηθήσει τα αδέσποτα στην Ελλάδα.

Η 64χρονη ήρθε στην Αθήνα το 1984, όπου και αφιερώθηκε «στην περίθαλψη, τη φροντίδα και τη στείρωση γατών και σκύλων στη χώρα, δουλεύοντας ασταμάτητα – επτά ημέρες την εβδομάδα, χωρίς διακοπές. Προκειμένου να τα βγάλει πέρα η Χίλμαϋρ είχε παλιότερα και δεύτερη δουλειά. Πλέον όμως έχει αφιερωθεί στην προστασία των ζώων και έχει μάλιστα ιδρύσει και μία μη κερδοσκοπική οργάνωση, τη “Habitat Sanctuary AMKE”, η οποία χρηματοδοτείται κυρίως από δωρεές.

[…] Η οικονομική κατάσταση της Χίλμαϋρ είναι κάθε άλλο παρά άνετη. Πολλά από τα έξοδα της οργάνωσης τα πληρώνει από την τσέπη της. “Έχω χρεωθεί και ζω κάτω από το όριο της φτώχιας”, λέει η ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων»

Και «δεν λείπουν μόνο τα χρήματα, αλλά και οι άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν. […] Η Χίλμαϋρ βέβαια δεν σκοπεύει να γυρίσει την πλάτη της στην Ελλάδα – ιδίως στα ζώα της χώρας – αν και θα είναι πρόθυμη πλέον να κάνει ένα βήμα πίσω και να δώσει περισσότερες αρμοδιότητες στα νεότερα μέλη της οργάνωσής της», καταλήγει το Merkur.