Σε πολλές αγροτικές περιοχές της Γερμανίας δεν βρίσκει κανείς τόσο εύκολα παντοπωλεία, όπως υπήρχαν στην παλαιότερή τους μορφή, όταν μπορούσε κανείς να προμηθευθεί εκεί βασικά είδη όπως φρέσκο ψωμί, γάλα, τυρί ή λαχανικά. Πολλά τέτοια καταστήματα έκλεισαν τα τελευταία χρόνια. Ειδικά όσοι άνθρωποι δεν έχουν αμάξι πρέπει να ταλαιπωρηθούν αρκετά για να προμηθευτούν τα απαραίτητα.

Δύο πιλοτικά προγράμματα τώρα θέλουν να διερευνήσουν εάν τα drones θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη λύση αυτού του προβλήματος. Το «Urban-Rural Drone» στεγάζεται στον δήμο Βουστερχάουζεν του Βρανδεμβούργου. Στόχος του προγράμματος είναι να ελεγχθεί εάν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι κατάλληλα για τη μεταφορά τροφίμων και ειδών καθημερινής χρήσης σε απομακρυσμένες περιοχές. Οι πρώτες πτήσεις μάλιστα αναμένονται να ξεκινήσουν την ερχόμενη άνοιξη. Το πρόφραμμα γίνεται  με την υποστήριξη του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Γεωργίας.

Το δεύτερο πρόγραμμα ονομάζεται «Drolex» και ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα στο Μίχελστατ της Έσσης. Έχοντας την υποστήριξη του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Μεταφορών στόχος του είναι και η βελτίωση του τοπικού ανεφοδιασμού. Η λέξη «Drolex» προέρχεται από το «Drone Cargo Bike Express Delivery». Οι ιθύνοντες επιθυμούν να συνδυάσουν τη μεταφορά εμπορευμάτων με ποδήλατο μαζί με drone.

Ο επιστήμονας Βίνφριντ Έμπερχαρντ ερευνά το θέμα των συνθηκών διαβίωσης και του ανεφοδιασμού σε αγροτικές περιοχές και παρακολουθεί τα προγράμματα αυτά με μεγάλο ενδιαφέρον. Εργάζεται στο Ινστιτούτο φον Τύνεν, στο Μπράουνσβαϊγκ. Διατυπώνει πολλά ενδιαφέροντα ερωτήματα στη συνέντευξη του στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων όπως πόσο υψηλά είναι τα έξοδα παράδοσης και εάν αυτό το δίκτυο παράδοσης θα είναι οικονομικό.

Μειονεκτήματα στη χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών

Επίσης τεχνικά ζητήματα, όπως η εμβέλεια του drone και πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν υπάρχουν δυσμενείς καιρικές συνθήκες, για παράδειγμα ισχυροί άνεμοι, πρέπει να διευκρινιστούν σύμφωνα με τον ίδιο. «Το κιβώτιο έχει περιορισμένη χωρητικότητα, η οποία σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχεί στα συνολικά ψώνια ενός νοικοκυριού». Ταυτόχρονα αναφέρει και το ζήτημα αποδοχής των πτήσεων με drone από τον πληθυσμό. Συνολικά βλέπει περισσότερες προκλήσεις παρά ευκαιρίες μέχρι στιγμής. Αλλά ωστόσο θεωρεί πως ο τρόπος αυτός πρέπει να δοκιμαστεί. 

Ο Κάι Χούντετς από το Ινστιτούτο Εμπορικής Έρευνας της Κολωνίας είναι επιφυλακτικός ως προς το εάν τα drones μπορούν να εξασφαλίσουν τοπικές προμήθειες μεγάλης κλίμακας σε αγροτικές περιοχές. Μια τέτοια υπηρεσία παράδοσης είναι εξαιρετικά περίπλοκη και «δεν μπορεί να αναχρηματοδοτηθεί στη μαζική αγορά», δήλωσε ο εμπειρογνώμονας. Τέτοιες υπηρεσίες γίνονται δεκτές μόνο εάν επιδοτούνται. «Εάν η παραγγελία παραδιδόταν δωρεάν, τότε αποκτά ενδιαφέρον για λόγους ευκολίας». Ο Χούντετς δηλώνει πως υπάρχουν περιορισμοί στην ποσότητα αλλά και στο εύρος παράδοσης. 

Για τον ίδιο στη σημερινή αγορά η παράδοση μέσω drone είναι μια premium υπηρεσία αλλά όχι δωρεάν. Ενδιαφέρον θα ήταν εάν μπορούσε ένα drone να παραδώσει γρήγορα και ανέπαφα φάρμακα ή ανταλλακτικά σε όσους επισκευάζουν μόνοι τους κάτι και χρειάζονται ένα συγκεκριμένο εξάρτημα αντί να οδηγήσουν μέχρι εκεί.

Ο Γερμανός δεν δίνει ούτε σεντ παραπάνω

Ο εμπειρογνώμονας λιανικού εμπορίου Γκέριτ Χάινεμαν από το Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών Νίντερχαϊν είναι επίσης δύσπιστος. Αναφέρει πως το ρυθμιστικό πλαίσιο των πτήσεων με drones είναι αυστηρό για λόγους ασφάλειας του εναέριου χώρου και για αυτό οι παραδόσεις με drone είναι δυνατές μόνο σε πολύ περιορισμένο βαθμό. Δεν βλέπει δυνατότητα ευρείας χρήσης τους αλλά ούτε και των φορτηγών ποδηλάτων λόγω του επιπρόσθετου κόστους. «Ο,τιδήποτε κάνει το φαγητό στη Γερμανία πιο ακριβό από το φαγητό που διατίθεται στα εκπτωτικά καταστήματα, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι εφικτό αυτή τη στιγμή, καθώς οι Γερμανοί αγοράζουν με βάση την τιμή και δεν βλέπουν την ανάγκη να πληρώσουν ούτε ένα σεντ παραπάνω».

Το βασικό πρόβλημα όμως που υπάρχει στις αγροτικές περιοχές είναι αδιαμφισβήτητο. «Σε πολλά χωριά υπάρχουν ολοένα και λιγότερες υποδομές», υπογραμμίζει ο Έμπερχαρντ. «Έχουμε όλο και λιγότερους γιατρούς, φαρμακεία, εστιατόρια, αρτοποιούς και κρεοπωλεία.Τράπεζες και ταχυδρομεία εξαφανίζονται». Ο ανεφοδιασμός επομένως είναι μερικές φορές πολύ δύσκολος.

Από το 1990 έως το 2020, ο αριθμός των μικρών παντοπωλείων έως και 400 τ.μ. στη Γερμανία μειώθηκε από 66.500 σε περίπου 8.400. Παρόλα αυτά δημιουργήθηκαν εναλλακτικές επιλογές, όπως μικρά περίπτερα ή κινητά σούπερ μάρκετ. Άλλη μια εναλλακτική είναι και τα αυξανόμενα μηχανήματα αυτόματης πώλησης τροφίμων.

Επιμέλεια: Ιωσηφίνα Τσαγκαλίδου