Eδώ και τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση της Ιαπωνίας προσπαθεί με κάθε μέσο να αποκαταστήσει την περιοχή γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα, όπου το 2011 σημειώθηκε το πυρηνικό ατύχημα μετά από τον σεισμό των 9 ρίχτερ και το καταστροφικό τσουνάμι. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό συνασπισμό του πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε ορισμένες κατοικημένες ζώνες που είχαν εγκαταλειφθεί αναγκαστικά το 2011 κατόπιν κυβερνητικού διατάγματος αναμένεται, αν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, να υποδεχτούν εκ νέου τους παλιούς τους κατοίκους από τον Μάρτιο του 2017. Αυτό σημαίνει θεωρητικά ότι περίπου 55.000 άνθρωποι που είχαν εγκαταλείψει σπίτια και περιουσίες θα μπορούν να επιστρέψουν με ασφάλεια στις εστίες τους.

Στο μεταξύ εξειδικευμένο προσωπικό εργάζεται ενταντικά για τον καθαρισμό των τελευταίων ραδιενεργών υπολειμμάτων σε 11 πόλεις που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή, σε μια έκταση που καλύπτει περίπου 200 τ.χλμ. Σύμφωνα μάλιστα με το ιαπωνικό υπ. Περιβάλλοντος αριθμός των εργαζομένων ανέρχεται στους 20.000. Τα καθήκοντά τους περιλαμβάνουν την αφαίρεση τεράστιων ποσοτήτων χώματος αλλά και χλωρίδας και την τοποθέτησή τους στη συνέχεια σε ειδικούς χώρους εναπόθεσης ραδιενεργών αποβλήτων. Ένα γιγάντιο έργο αποκατάστασης.

Ανησυχία περιβαλλοντικών φορέων

Ωστόσο παρά τις προσπάθειες της ιαπωνικής κυβέρνησης διεθνείς περιβαλλοντικές οργανώσεις, όπως η Greenpeace, εγείρουν σοβαρές ενστάσεις. Σύμφωνα με ανεξάρτητες μετρήσεις της Greenpeace στις αρχές του καλοκαιριού σε μια περιοχή 30 χλμ. από τον σταθμό της Φουκουσίμα τα ποσοστά ραδιενέργειας παραμένουν ακόμη υψηλά, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά επικίνδυνη μια άμεση μετεγκατάσταση των κατοίκων. Σύμφωνα με τον ειδικό της Greenpeace σε θέματα πυρηνικής ενέργειας, Xάιντς Σμίταλ, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας ρισκάρει τη ζωή ανθρώπων προκειμένου να εξυπηρετήσει τα πολιτικά της σχέδια.

«Ο κίνδυνος για την υγεία των κατοίκων παραμένει εξαιρετικά υψηλός», αναφέρει ο ειδικός, ενώ καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση της χώρας ασκεί έντονες πιέσεις στους ανθρώπους να επιστρέψουν στην επίμαχη ζώνη, μολονότι πολλοί πλέον δεν το επιθυμούν. Αυτό άλλωστε καταδεικνύουν και σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από παλιούς κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι εκφράζουν την ανησυχία αλλά και την οργή τους. Πολλοί μάλιστα καταγγέλλουν ότι τα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου σε ανθρώπους της περιοχής έχουν ακόμη αυξητικές τάσεις. Μέχρι στιγμής τα ποσοστά ραδιενέργειας στην περιοχή υπολογίζονται σε πάνω από 10 μικροσιβέρτ. Σύμφωνα με τον Σμίταλ το ποσοστό αυτό είναι δέκα φορές πάνω από το ανώτατο επιτρεπτό όριο, ενώ θυμίζει την περίπτωση του πυρηνικού ατυχήματος στον σταθμό του Τσέρνομπιλ το 1986. Τριάντα χρόνια μετά, μια μεγάλη ζώνη 30 χλμ. γύρω από τον πυρηνικό σταθμό παραμένει ακόμη απροσπέλαστη.

Ο Μαμόρο Σεκιγκούτσι, ειδικός σε θέματα ενέργειας από το ιαπωνικό παράρτημα της Greenpeace εκτιμά ότι τόσο η κυβέρνηση Άμπε όσο και το Διεθνές Γραφείο Ατομικής Ενέργειας (IATE) δεν αποκαλύπτουν στους πολίτες τα πραγματικά επίπεδα ραδιενέργειας, ενώ «προσπαθούν απεγνωσμένα να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση της επιστροφής στην κανονικότητα».

Έ. Φέλντεν / Γκ. Ντομίνγκεζ/ Δ. Κυρανούδη