H Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει, με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών στην Ελλάδα, πως η άλλοτε «παντοδύναμη ορθόδοξη Εκκλησία» χάνει εδώ και δεκαετίες τη δύναμή της. Ο συντάκτης κάνει μία αναδρομή στις μεταρρυθμίσεις του οικογενειακού δικαίου, από την εισαγωγή του πολιτικού γάμου το 1982 από τον Ανδρέα Παπανδρέου, την κατάργηση της ποινικής δίωξης της μοιχείας και την αναγραφή θρησκεύματος στις ταυτότητες, μέχρι την αποτέφρωση νεκρών, μία μάχη που όπως γράφει χαρακτηριστικά ο συντάκτης «η εκκλησία έχει χάσει μόνο εν μέρει», καθώς, όπως επισημαίνει, μέχρι σήμερα λειτουργεί μόνο ένα ιδιωτικό αποτεφρωτήριο στην Ελλάδα.

Η ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα υπέστη έτσι «μια πικρή ήττα την περασμένη εβδομάδα, όταν εγκρίθηκε με ευρεία πλειοψηφία από τη Βουλή ο "γάμος για όλους". Οι ομοφυλόφιλοι μπορούν τώρα να συνάπτουν πλήρως αναγνωρισμένους γάμους και να υιοθετούν παιδιά. Για την Εκκλησία πρόκειται για μία φρίκη. Ακόμη και η Νέα Δημοκρατία, στην υποστήριξη της οποίας η Εκκλησία μπορούσε συνήθως να βασιστεί στο παρελθόν για να διεκδικήσει ή να προστατεύσει τα κοινωνικοπολιτικά της συμφέροντα, υποστήριξε με ευρεία πλειοψηφία τον "Γάμο για όλους". (...) Μόνο οι κομμουνιστές και διάφορα δεξιά λαϊκιστικά κόμματα τοποθετήθηκαν κατά του νομοσχεδίου». Ωστόσο, καταλήγει το δημοσίευμα, οι κομμουνιστές δεν θα μπορούν να υποστηρίξουν πολιτικά τους επισκόπους, ενώ μία συμμαχία της Εκκλησίας με δεξιούς λαϊκιστές θα την οδηγούσε σε ακόμη πιο δεινή θέση».

Ιδιωτικά πανεπιστήμια: Το παράδειγμα της Κύπρου

Η Tageszeitung (taz) φιλοξενεί στην ιστοσελίδα της ρεπορτάζ για τις κινητοποιήσεις των φοιτητών στην Ελλάδα κατά της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η δημοσιογράφος παρατηρεί πως τα δημόσια πανεπιστήμια λειτουργούν για κόμματα της Aριστεράς και τμήματα του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ «ως μία εγγύηση ότι η εκπαίδευση θα παραμείνει ένα κοινό αγαθό, προσβάσιμο σε όλους και όχι ένα ζήτημα που αφορά το πορτοφόλι, το οποίο παρέχει περισσότερες δυνατότητες στους πλούσιους σε σχέση με τους πιο φτωχούς. Οι επικριτές φοβούνται επίσης τον κίνδυνο να παρεισφρήσει ο ιδιωτικός τομέας στα προγράμματα διδασκαλίας. Η συντηρητική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, της οποίας οι ψηφοφόροι τείνουν να προέρχονται από πιο ευκατάστατες τάξεις και της οποίας οι πολιτικοί σπούδασαν συχνά σε διάσημα πανεπιστήμια του εξωτερικού, δεν κατανοεί τις ανησυχίες αυτές».

Ωστόσο η αριστερή εφημερίδα του Βερολίνου επισημαίνει και άλλες προεκτάσεις της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων: «Μια ματιά στη γειτονική Κύπρο δείχνει πόσο επιτυχημένη μπορεί να είναι η ιδέα των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η Κυπριακή Δημοκρατία, μέλος της ΕΕ από το 2004, φιλελευθεροποίησε την τριτοβάθμια εκπαίδευση το 2005. Η χώρα έχει μόλις 900.000 κατοίκους και διαθέτει πλέον επτά ιδιωτικά πανεπιστήμια εκτός από τα τρία κρατικά πανεπιστήμια, τα οποία προσελκύουν κυρίως ξένους φοιτητές στη χώρα. Τα δίδακτρα είναι κατά μέσο όρο λιγότερα από 10.000 ευρώ ετησίως. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν ενισχύσει την κυπριακή οικονομία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, μόνο οι δαπάνες των ξένων φοιτητών αντιστοιχούν περίπου στο 7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Και η Κύπρος δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση - τα μη κρατικά πανεπιστήμια βρίσκονται σε άνοδο και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία, μόλις 16.000 φοιτητές σπούδαζαν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στη Γερμανία το χειμερινό εξάμηνο 1995/1996, ενώ μέχρι το 2022/2023 ο αριθμός αυτός αυξήθηκε, ξεπερνώντας πλέον τους 365.000 φοιτητές».

ΗΒ: Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είναι η σωστή επιλογή

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν επιδιώκει μια δεύτερη θητεία στο αξίωμα της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και χθες, Δευτέρα, ανακοίνωσε δημοσίως τη φιλοδοξία της. Η Handelsblatt σχολιάζει πως η φον ντερ Λάιεν είναι η σωστή επιλογή, αν και όπως αναφέρει η Ευρώπη βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση σήμερα, από ό,τι βρισκόταν το 2019, όταν δηλαδή ξεκίνησε τη θητεία της. Όπως επισημαίνει το δημοσίευμα,ο απολογισμός δεν είναι εύκολος στην περίπτωση της φον ντερ Λάιεν: «Πώς μπορεί κανείς να μετρήσει την πολιτική επιτυχία σε ένα αξίωμα που είναι πλούσιο σε αρμοδιότητες, αλλά φτωχό σε δυνατότητες;» γράφει χαρακτηριστικά.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον σχολιαστή, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν «δρομολόγησε μία αλλαγή νοοτροπίας σε καιρό πολέμου - έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο ότι στην Ευρώπη δεν γίνεται πλέον λόγος για αποστολή κρανών και θερμαινόμενων κουβερτών στην Ουκρανία, αλλά για μαχητικά αεροσκάφη και πυραύλους κρουζ. Με την εμπειρία της ως υπουργός Άμυνας, η φον ντερ Λάιεν κάλυψε ένα κενό ηγεσίας που δημιουργήθηκε από το Brexit, την αλλαγή κυβέρνησης στη Γερμανία και την πολιτική αστάθεια του Γάλλου προέδρου. Παρείχε στην Ευρώπη έναν μικρό προσανατολισμό σε θέματα στρατηγικής, όταν οι σταθερές της ευρωπαϊκής πολιτικής κατέρρευσαν».