Πολυάριθμα τα δημοσιεύματα για τη Μέση Ανατολή, καθώς μάλιστα τη Δευτέρα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την τρομοκρατική επίθεση στο Ισραήλ. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) αναλύει την στρατιωτική τακτική του Ισραήλ και επισημαίνει: «Λαμβάνοντας υπόψη την ταχύτητα και την ευκολία, με την οποία το Ισραήλ αποδυνάμωσε την Χεζμπολάχ- και κατά συνέπεια, εμμέσως, το Ιράν- γίνονται συγκρίσεις με ένα ιστορικό ορόσημο: τον «Πόλεμο των Έξι Ημερών» του 1967. Την εποχή εκείνη ο Αιγύπτιος πρόεδρος Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ είχε υποστεί μία εξοντωτική ήττα, η οποία δρομολόγησε όχι μόνο το τέλος της παντοδυναμίας του, αλλά και την κατάρρευση της σοσιαλιστικής ιδεολογίας του Παναραβισμού. (…) Στην πραγματικότητα η στρατιωτική εξασθένηση του Ιράν και των δορυφόρων του δίνει την ευκαιρία για μία ριζική αναδιάταξη των ισορροπιών στη Μέση Ανατολή, που θα ενισχύει την ασφάλεια του Ισραήλ. Ο καλύτερος δρόμος για να συμβεί αυτό θα ήταν μία διαρκής και ανθεκτική συμμαχία υπό την αιγίδα των ΗΠΑ με τις αραβικές χώρες που επίσης αισθάνονται να απειλούνται από την Ισλαμική Δημοκρατία (του Ιράν) και την σκιώδη αυτοκρατορία της».

Η Süddeutsche Zeitung σχολιάζει: «Η τρομοκρατική επίθεση των Παλαιστίνιων ενόπλων στις 7 Οκτωβρίου ήταν ό,τι χειρότερο συνέβη στον εβραϊκό λαό μετά το Ολοκαύτωμα. Κανείς, ούτε και ο πιο πεπεισμένος υποστηρικτής της παλαιστινιακής υπόθεσης, δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτό το όργιο του μίσους. Μία στοιχειώδης ανθρωπιά επιβάλλεται, ακόμη και μεταξύ εχθρών. Το ίδιο ισχύει όμως και για την στρατιωτική τακτική του Ισραήλ. Δεν δικαιολογούνται 40.000 νεκροί στη Λωρίδα της Γάζας, ακόμη κι αν ληφθούν υπόψη όλοι οι καταναγκασμοί του πολέμου. Ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας μοιάζει με πράξη αντιποίνων κατά του παλαιστινιακού λαού, στο σύνολό του».

Η Neue Zürcher Zeitung (NZZ) παρατηρεί: «Η εποχή της εγκράτειας έχει παρέλθει. Το Ισραήλ και το Ιράν μάχονται για την πρωτοκαθεδρία στη Μέση Ανατολή». Η Tageszeitung (taz) θεωρεί ότι «μπορεί να επιτευχθεί η ειρήνη στον Λίβανο. Προϋπόθεση είναι ο αφοπλισμός της Χεζμπολάχ». Η εφημερίδα του Βερολίνου σημειώνει ότι «η διεθνής κοινότητα έχει την υποχρέωση να αφοπλίσει τους τρομοκράτες στον Λίβανο, που κρύβονται με δειλία σε κατοικημένες περιοχές, σε σχολεία και νοσοκομεία. Προκειμένου να επιτευχθεί ειρήνη μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών, στον Λίβανο πρέπει να υπάρχει μόνο μία ένοπλη δύναμη και αυτή είναι ο τακτικός στρατός».

Οι δασμοί δεν λύνουν τα προβλήματα…

Σκεπτικισμό εκφράζουν οι περισσότεροι σχολιαστές για την επικείμενη επιβολή δασμών από την ΕΕ σε εισαγωγές κινεζικών ηλεκτρικών αυτοκινήτων, την οποία το Βερολίνο προσπάθησε να αποτρέψει- ανεπιτυχώς. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) παρατηρεί: «Το να δυσχεραίνουμε την πρόσβαση των φθηνών ηλεκτροκίνητων οχημάτων από την Κίνα στην Ευρώπη, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι οι Ευρωπαίοι καταναλωτές θα αρχίσουν να αγοράζουν τα ευρωπαϊκά ηλεκτροκίνητα οχήματα, για τα οποία πολλοί πελάτες θεωρούν πως είναι υπερβολικά ακριβά γι αυτό που προσφέρουν. Αν όμως εκλείψει η πίεση του ανταγωνισμού από τους Κινέζους, τότε οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές θα έχουν λιγότερα κίνητρα για να κατασκευάσουν καλύτερα ηλεκτροκίνητα οχήματα το συντομότερο δυνατόν». 

Την αντίθεσή του εκφράζει και ο αρθρογράφος της Stuttgarter Zeitung: «Είναι πολύ μεγάλα για να λυθούν με την επιβολή δασμών τα προβλήματα των Ευρωπαίων στην ηλεκτροκίνηση, που συνεχώς αναπτύσσεται. Σε σύγκριση με την πολυφωνία των Ευρωπαίων, η κρατικά κατευθυνόμενη οικονομία της Κίνας αποδείχθηκε πιο προσηλωμένη στον στόχο της αξιοποίησης και επεξεργασίας πρώτων υλών για την κατασκευή μπαταριών. Την παραγωγή στην Κίνα ευνοούν επίσης το χαμηλότερο κόστος της ενέργειας και του εργατικού δυναμικού».  

Τραμπ υπέρ των αμβλώσεων!

Έκπληξη προκαλεί στις ΗΠΑ- και όχι μόνο- η είδηση ότι η Μελάνια Τραμπ, σύζυγος του πρώην προέδρου και νυν υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών Ντόναλντ Τραμπ, εκφράζεται ανοιχτά υπέρ των αμβλώσεων στην αυτοβιογραφία της, που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Η Neue Zürcher Zeitung (NZZ) σημειώνει: «Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι συνυπεύθυνος για την κατάργηση του δικαιώματος στην άμβλωση, σε πανεθνικό επίπεδο. Ωστόσο η σύζυγός του, Μελάνια, δηλώνει τώρα ότι υπερασπίζεται αυτό το δικαίωμα. Σύγκρουση με τον σύζυγό της, ιδιοφυής πολιτικός ελιγμός ή απλώς διαφήμιση για το καινούριο της βιβλίο;» 

Μάλλον πολιτικός ελιγμός, εκτιμά η Süddeutsche Zeitung: «Κάποιοι το ερμηνεύουν ως έλλειψη συνοχής στην προεκλογική καμπάνια του Τραμπ. Δεν αποκλείεται όμως να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. (…) Είναι πιθανό (η Μελάνια Τραμπ) να εκφράζει συνειδητά αυτή τη θέση, ώστε ο σύζυγός της να εμφανίζεται ως μία πιο ελκυστική επιλογή για τις γυναίκες που έχουν τρομάξει με τη ρητορική του Ντόναλντ Τραμπ εναντίον των αμβλώσεων και του υποψήφιου αντιπροέδρου Τζ.Ντ. Βανς εναντίον των γυναικών. Σαν να λέμε: Όταν η γυναίκα του είναι τόσο φιλελεύθερη, δεν μπορεί ο ίδιος να είναι τόσο ακραίος…»