«Οι απεργίες των τρένων θα μπορούσαν να αποφευχθούν», τιτλοφορείται σχόλιο της Frankfurter Allgemeine Zeitung αναφορικά με τη μεγάλη απεργία στους Γερμανικούς Σιδηροδρόμους που πρόκειται να διαρκέσει ως την Παρασκευή (12 Ιανουαρίου).

«Πρέπει η Γερμανία να ανέχεται τις απεργίες των Σιδηροδρόμων πολλές φορές μέσα στον χρόνο, ωσάν να πρόκειται για φυσικό φαινόμενο;», διερωτάται η γερμανική εφημερίδα, προσθέτοντας πως «οι επιβάτες του σιδηροδρόμου αποδέχονται ολοένα και πιο μοιρολατρικά την τύχη τους», ενώ η κυβέρνηση «ανασηκώνει τους ώμους και επικαλείται το συνταγματικώς προστατευόμενο δικαίωμα στις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις».

Κατά τη F.A.Z. «τα δικαστήρια εργατικών διαφορών και η πολιτική πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Διότι είναι συνυπεύθυνοι για το πόσο εύκολα γίνεται μία απεργία, ιδίως από τους εργαζομένους του δημοσίου τομέα. Εδώ και καιρό ειδήμονες στο εργατικό δίκαιο διαμαρτύρονται πως τα δικαστήρια ερμηνεύουν άκρως διασταλτικά την αρχή που ορίζει ότι οι απεργίες πρέπει να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας και να αποτελούν το τελευταίο μέσο πίεσης στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Όμως ο νυν κυβερνητικός συνασπισμός δεν φαίνεται πρόθυμος να θεσπίσει ένα δίκαιο, διαφανές κανονιστικό πλαίσιο μέσω μίας νομοθεσίας σχετικά με τις εργατικές κινητοποιήσεις».

Γερμανία όπως ΗΠΑ;

Πάντως οι απεργίες στα τρένα δεν αποτελούν τη μοναδική πίεση που υφίσταται η γερμανική κυβέρνηση. Αυτήν την εβδομάδα κινητοποιούνται σε όλη τη χώρα και οι αγρότες, δημιουργώντας μπλόκα χιλιομέτρων με τα χιλιάδες τρακτέρ τους στους γερμανικούς αυτοκινητοδρόμους και όχι μόνο.

Σε συνέντευξή του ο Γερμανός υπουργός Τροφίμων και Γεωργίας Τζεμ Έζντεμιρ προειδοποίησε πως θα μπορούσε να επέλθει βαθιά διάσπαση στη γερμανική κοινωνία, τονίζοντας ακόμη ότι η χώρα «δεν θα πρέπει να διασχίσει το κατώφλι που πέρασαν οι Η.Π.Α. με τον Ντόναλντ Τραμπ. Στόχος μας πρέπει να είναι το να κρατήσουμε τη χώρα ενωμένη στο κέντρο».

Αν και δεν θεωρεί τον συγκεκριμένο συσχετισμό ιδιαιτέρως εύστοχο, η Süddeutsche Zeitung αναγνωρίζει πάντως πως κρύβει μέσα του «μία πραγματικότητα που αφορά όλους τους υπερμάχους της φιλελεύθερης δημοκρατίας: στις Η.Π.Α. ο Τραμπ αναγνώρισε πως η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη για τον λαϊκισμό είναι η λαχτάρα για μία ταυτότητα. Οι λαϊκιστές μπορούν να κινητοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο τον κόσμο, όταν μπορούν να του μεταδώσουν το αίσθημα του συνανήκειν». Το δίδαγμα για τους Γερμανούς πολιτικούς πρέπει να είναι επομένως το εξής, σύμφωνα με τη Süddeutsche Zeitung: «Nα μην παγιδεύονται σε ένα καλούπι και να μην βάζουν και τους αγρότες σε ένα άλλο. Στις Η.Π.Α. υπάρχουν δύο καλούπια: εκείνων που υποστηρίζουν τον Τραμπ και εκείνων που τον αποστρέφονται. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά στη Γερμανία».

Το ζήτημα δεν είναι πλέον μονάχα οι περικοπές

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν ως ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι στις περικοπές που αποφάσισε η γερμανική κυβέρνηση για τις επιδοτήσεις του αγροτικού κλάδου. Όμως «εδώ και καιρό το ζήτημα δεν είναι οι περικοπές», σχολιάζει η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt. Αντιθέτως, το πρόβλημα είναι πως «οι άνθρωποι χάνουν τον σεβασμό για το κράτος. Και όποιος ψάχνει τους εχθρούς του κράτους, σίγουρα δεν θα τους βρει μεταξύ των αγροτών».

Όπως τονίζει η γερμανική εφημερίδα «περίπου το 70% του πληθυσμού συντάσσεται με τους αγρότες. Στο πλευρό τους διαδηλώνουν οι μικρομεσαίοι, οι τεχνίτες και οι απλοί εργαζόμενοι στη βιομηχανία. Όλους αυτούς τους ενώνει το αίσθημα της ανημποριάς, το οποίο έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε θυμό για τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα.

Τώρα πολλά εξαρτώνται από την ηγεσία. Γι' αυτό και στην ταραχώδη αυτή περίοδο ο καγκελάριος Σολτς «δεν μπορεί να κυβερνά τη χώρα από τη δεύτερη γραμμή της μάχης και να περιορίζει στο ελάχιστο την επικοινωνία. Η απώλεια της εμπιστοσύνης συνεπάγεται και ένα κενό εξουσίας – το οποίο θα γεμίσουν κόμματα όπως η AfD ή αυτό της Σάρα Βάγκενκνεχτ, δίχως κιόλας να χρειαστεί να κάνουν πολλά γι' αυτό», καταλήγει η HB.

Ο Πέτρος Κλαμπάνης στο Unterfahrt

Για τον μπασίστα Πέτρο Κλαμπάνη γράφει η Süddeutsche Zeitung, ο οποίος θα παρουσιάσει το καινούριο του άλμπουμ "Tora Collective” στο Jazzclub Unterfahrt.

«Ο Πέτρος Κλαμπάνης μεγάλωσε στη Ζάκυνθο. Αυτό που τον κέρδισε όμως δεν ήταν η ναυσιπλοΐα, αλλά η μουσική. Από νωρίς αγάπησε το κοντραμπάσο, ενώ η τζαζ έγινε η μουσική του πατρίδα, η Μέκκα του. Από το 2008, έπειτα από μία σύντομη ενδιάμεση στάση στο Άμστερνταμ, ο Κλαμπάνης ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη.

Εκεί έπαιξε πολύ γρήγορα με πολλούς σπουδαίους εκπροσώπους της νεοϋορκέζικης τζαζ σκηνής, όπως με τους Άρι Χένιγκ, Γκρεγκ Όσμπι και Ζαν Μισέλ Πιλκ, ενώ ηχογράφησε ένα άλμπουμ με τον συμπατριώτη του βιμπραφωνίστα Χρήστο Ραφαηλίδη. […] Προσφάτως έγινε μέλος και στο συγκρότημα Tora Collective, με το οποίο ο Κλαμπάνης επιστρέφει στις ρίζες του, στη μεσογειακή μουσική της εφηβείας του. Μαζί κυκλοφόρησαν ένα συναρπαστικό, ομώνυμο άλμπουμ […] το οποίο και θα παρουσιάσει ο Κλαμπάνης στο Unterfahrt», αναφέρει η εφημερίδα του Μονάχου.