Την απαίτηση του Κρεμλίνου να πληρωθεί σε ρούβλια για τις ενεργειακές προμήθειες και τη στάση της Γερμανίας σχολιάζει σε δημοσίευμα η Süddeutsche Zeitung. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συγκαλεί ομάδες κρίσης και ζητά εξοικονόμηση ενέργειας, αναφέρει η εφημερίδα, ωστόσο άλλη είναι η μεγαλύτερη πρόκληση:

«Αυτή η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν τόλμησε να τιμωρήσει το Κρεμλίνο με τον τρόπο που θα έπρεπε. Όσο τρομερός κι αν είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, ήθελε τουλάχιστον να διατηρήσει τη δίοδο στο ρωσικό φυσικό αέριο ανοιχτή. Η Γερμανία ήθελε να κάνει τον πόλεμο με οικονομικά μέσα, με κυρώσεις. Αλλά το τίμημα της έλλειψης εισαγωγών ενέργειας ήταν πολύ υψηλό για εκείνη. (…) Με τους αγωγούς της Βαλτικής Θάλασσας, η Γερμανία ευχαρίστως ανέλαβε ένα ρυθμιστικό ρόλο  για το ρωσικό φυσικό αέριο. Σε περίπτωση κρίσης, η Γερμανία θα έχει ειδική ευθύνη. Διότι ακόμη και η Ουκρανία τροφοδοτείται εν μέρει με ρωσικό αέριο μέσω Γερμανίας. (...) Εν όψει όλων των συνεπειών που έχει η έλλειψη φυσικού αερίου στην οικονομία και στους ανθρώπους, η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άνευ προηγουμένου δοκιμασία. Και ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα ήταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν αν δεν το γνώριζε ήδη πολύ καλά αυτό: η επιχείρηση 'Ρούβλια' έχει σκοπό να διχάσει την Ευρώπη. Αλλά αν οι Ευρωπαίοι έμαθαν ένα πράγμα σε αυτή τη σύγκρουση είναι ότι η δύναμή τους βρίσκεται στην ενότητα. Και στην αλληλεγγύη όταν χρειαστεί».

HB: Η Κίνα «κάνει πλάτες» στη Ρωσία

H Ηandelsblatt αναφέρεται στις κινεζορωσικές σχέσεις εν μέσω πολέμου στην Ουκρανία όπως επισημαίνει η εφημερίδα, παρά την αυξανόμενη διεθνή πίεση μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Κίνα διατηρεί την «δίχως σύνορα» εταιρική της σχέση με τη Ρωσία: «ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας Ουάνγκ Γι υποσχέθηκε στήριξη στο Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ. Σε συνάντηση στο Πεκίνο και οι δύο πλευρές επιβεβαίωσαν ότι θα επεκτείνουν τις διμερείς σχέσεις, όπως συμφώνησαν και οι δύο αρχηγοί κρατών».

Οι συνομιλίες μεταξύ Λαβρόφ και Ουάνγκ έγιναν πριν τη διήμερη Σύνοδο Κορυφής για το Αφγανιστάν στην πόλη Τούνξι, στη νοτιοανατολική Κίνα. Σύμφωνα με την εφημερίδα, «αν και στον πόλεμο της Ουκρανίας, η κινεζική κυβέρνηση αυτοχαρακτηρίζεται ως ουδέτερη, στην πραγματικότητα υποστηρίζει τις θέσεις της Μόσχας στα περισσότερα σημεία: Απορρίπτει την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, κατηγορεί τις ΗΠΑ για πυροδότηση των εντάσεων, αναφέρεται σε „νόμιμες ανησυχίες σε θέματα ασφαλείας“ από την πλευρά της Ρωσίας και καταδικάζει τη δυτικές κυρώσεις ως παράνομες. Επιπλέον, αρνείται επίσης να αναγνωρίσει τη ρωσική εισβολή και αποφεύγει να κάνει λόγο για πόλεμο». Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η εφημερίδα «πολλοί παρατηρητές θεωρούν την Κίνα ως έναν πιθανό διαμεσολαβητή, ο οποίος θα μπορούσε να μετριάσει μέσω της επιρροής του τις αποφάσεις του Ρώσου προέδρου. Ωστόσο, υπάρχουν αμφιβολίες ότι η κινεζική κυβέρνηση θέλει όντως να αναλάβει αυτόν τον ρόλο».

Πόλεμος στην Ουκρανια: Οι πολιτικές διαστάσεις της μουσικής σκηνής

Δημοσίευμα στην έντυπη έκδοση της Zeit, παίρνει ως αφορμή την πίεση που δέχεται η Ρωσίδα σοπράνο, Άννα Νετρέμπκο, λόγω της στάσης της να σχολιάσει την ευρύτερη πολιτική τοποθέτηση των καλλιτεχνών με αφορμή την εισβολή της Ρωσίας και τον πόλεμο στην Ουκρανία, αναφερόμενη μεταξύ άλλων και στον Ελληνορώσο μαέστρο, Θεόδωρο Κουρεντζή: «Το γεγονός ότι η ντίβα δεν διαχωρίζει τη θέση της μπορεί να της κοστίσει ακριβά (…) Τι γίνεται ωστόσο με εκείνους τους μουσικούς που δεν μπορούν να φύγουν από τη Ρωσία επειδή έχουν ηλικιωμένους ή άρρωστους γονείς ή επειδή έχουν θέση ευθύνης σε μια ορχήστρα, μια χορωδία, ή με τους μουσικούς που δεν είναι διάσημοι; Τον Απρίλιο –ένα μόνο παράδειγμα– ο Ελληνορώσος μαέστρος Θεόδωρος Κουρεντζής, με το μουσικό σχήμα του MusicAeterna, θα πραγματοποιήσει παραστάσεις σε Βιέννη, Αμβούργο, Μόναχο και Παρίσι. Χρηματοδοτούνται από τη ρωσική τράπεζα VTB, η οποία συμπεριλαμβάνεται στη λίστα κυρώσεων της ΕΕ. Ισχύουν όμως άλλα δεδομένα για τους σούπερ σταρ και άλλα για τους απλούς μουσικούς; Στο μέλλον, η μουσική βιομηχανία θα πρέπει να μελετήσει προσεκτικά με ποιους έχει να κάνει, από που προέρχονται τα χρήματά τους και πόση ηθική πίεση μπορεί να αντέξει».

Χρύσα Βαχτσεβάνου