H οικονομική εφημερίδα του Ντίσελντορφ Handelsblatt αναφέρεται στις προθέσεις της κυβέρνησης να καταστήσει τα νησιά κλιματικά ουδέτερα με τη χρήση της ηλιακής ενέργειας, της αιολικής ενέργειας και της ηλεκτροκίνησης. Στόχος της κυβέρνησης είναι, όπως γράφει η γερμανική εφημερίδα, να απεξαρτήσει από τον άνθρακα τα ελληνικά νησιά: «Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί μεταξύ 2025 και 2032. Προβλέπει κυρίως την κατασκευή ηλιακών πάρκων, χερσαίων και υπεράκτιων αιολικών πάρκων και συστημάτων αποθήκευσης ενέργειας στα νησιά. Η διασύνδεση νησιωτικών συμπλεγμάτων, όπως τα Δωδεκάνησα και οι Κυκλάδες, αποσκοπεί στη σταθεροποίηση της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας».

Η Handelsblatt αναφέρει πως τα σχέδια δεν τυγχάνουν συνολικής αποδοχής και η εφημερίδα σημειώνει: «Σε πολλά μέρη υπάρχει αντίσταση από τον τοπικό πληθυσμό και τους τοπικούς πολιτικούς. Οι ανεμογεννήτριες είναι ιδιαίτερα αντιδημοφιλείς. Ωστόσο, τα αιολικά πάρκα πρόκειται να επιδοτηθούν, επειδή σε αντίθεση με τα ηλιακά πάρκα μπορούν να παρέχουν ηλεκτρική ενέργεια και τη νύχτα, και έτσι να συμβάλλουν στην ασφάλεια του εφοδιασμού. Πολλοί πάντως φοβούνται ότι οι ανεμογεννήτριες θα χαλάσουν το μοναδικό νησιωτικό τοπίο του Αιγαίου. Τα σχεδιαζόμενα υπεράκτια αιολικά πάρκα είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενα. Πρωτοβουλίες πολιτών, επιχειρηματικές ενώσεις και τοπικοί πολιτικοί εκφράζουν την αντίθεσή τους. Η Ένωση Ξενοδόχων του Λασιθίου στην Κρήτη φοβάται «ανεπανόρθωτες συνέπειες» για τον τουρισμό. Οι περιβαλλοντολόγοι βλέπουν τις προστατευόμενες φυσικές περιοχές σε κίνδυνο. Οι πολέμιοι των αιολικών πάρκων θέλουν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να καθυστερήσει την κατασκευή τους για χρόνια».

Η Δύση και η νέα ηγεσία στη Συρία

H αλλαγή φρουράς και η ανάληψη της εξουσίας από τους αντάρτες του αλ Τζολάνι στη Συρία τις τελευταίες εβδομάδες έχουν δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα. Η Süddeutsche Zeitung σε σχόλιό της διερωτάται εάν η νέα ηγεσία είναι πράγματι καλύτερη από την παλιά και γράφει: «Τέτοιου είδους ερωτήματα υπονοούν μια τάση δυσπιστίας σε ό,τι εμπεριέχει τη λέξη Ισλάμ. Ήταν επίσης και η προπαγάνδα του  Άσαντ, το δηλητήριο πολλών δικτατόρων της Μέσης Ανατολής που έθετε το δίλημμα: εγώ ή οι ισλαμιστές. Στη Συρία υπάρχει τώρα τουλάχιστον μια ευκαιρία να πάψει να τίθεται αυτό το δίλημμα. Να αναζητηθεί ένας δρόμος που δεν θα οδηγήσει στην επόμενη δικτατορία ή σε ένα χαλιφάτο. Με αυτόν τον τρόπο, η Δύση θα πρέπει να αποδεχτεί τις αποχρώσεις του γκρίζου. Η νέα ομάδα των ανταρτών HTS δεν είναι ούτε ένωση για την προώθηση της δημοκρατίας, ούτε όμως είναι το Ισλαμικό Κράτος. Είναι προϊόν του συριακού πολέμου. Μια ομάδα που, μετά από ένα ριζοσπαστικό ξεκίνημα, έχει γίνει μετριοπαθής ώστε να μπορεί να κυβερνήσει, επειδή η συριακή κοινωνία δεν θέλει έναν ριζοσπαστικό τρόπο διακυβέρνησης. Και τώρα είναι σε θέση να διεκδικεί».

Ο Πάπας, η ειρήνη και ο πόλεμος

Η Rhein Neckar Zeitung της Χαϊδελβέργης αναφέρεται στο χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Πάπα και σημειώνει: «Η επίγεια ειρήνη είναι μια ψευδαίσθηση. Αλλά μια πολύ όμορφη. Έχει τη δύναμη να χτιστεί μια ολόκληρη θρησκεία πάνω της. Και αυτό γιατί αυτή η ειρήνη δεν υπήρξε ποτέ στη γη.

Η ειρήνη παραμένει μια προσδοκία. Κάθε άνθρωπος καταλαβαίνει ότι οι πόλεμοι φέρνουν θάνατο και καταστροφή και ότι υπάρχουν μόνο λίγοι κερδοσκόποι που επωφελούνται […] Ειρήνη είναι αυτό που χρειάζεται η Ουκρανία. Αυτό που χρειάζεται η Συρία, η Γάζα, η Δυτική Όχθη, το Ισραήλ. Γι' αυτό είναι σωστό όταν ο Πάπας Φραγκίσκος ζητά ειρήνη τα Χριστούγεννα και καταδικάζει τους πολεμοκάπηλους. Ο Πάπας είναι εξίσου εναντίον της Ρωσίας, αλλά και του ΝΑΤΟ, κατά της Χαμάς, αλλά και κατά του ισραηλινού στρατού […] Γιατί ένας Πάπας που θα έπαιρνε θέση δεν θα ήταν Προκαθήμενος της Εκκλησίας, αλλά πολιτικός».