Η νέα επικίνδυνη κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή μεταξύ Ισραήλ και Ιράν αναλύεται και σχολιάζεται στον γερμανικό Τύπο. Σε σχόλιο της η Handelsblatt παρατηρεί ότι «ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου ακολουθεί σταθερά τη στρατηγική ενός ελεγχόμενου σπιράλ αντιποίνων και με αυτό επιτυγχάνει δύο στόχους: σταθεροποιεί τη δική του κυβέρνηση και αυξάνει τις πιθανότητες επανεκλογής του Τραμπ».

Και εξηγεί: «Πρώτον, με την ελεγχόμενη κλιμάκωση κρατά τον αμφιλεγόμενο κυβερνητικό συνασπισμό του ζωντανό στο εσωτερικό της χώρας. Και αποφεύγει να δώσει εξηγήσεις για την ηχηρή αποτυχία της πολιτικής ασφαλείας της κυβέρνησής του για την 7η Οκτωβρίου του 2023, την ημέρα της τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς. Δεύτερον, με την ανεξέλεγκτη διάθεσή του για εκδίκηση, που έχει κοστίσει τη ζωή στο μεταξύ σε πάνω από 42.000 Παλαιστίνιους συμβάλλει στο να ανοίξει τον δρόμο για τον Λευκό Οίκο στον Ντόναλντ Τραμπ. Οι Ρεπουμπλικάνοι επωφελούνται από το αυξανόμενο χάος και την απώλεια ελέγχου από την κυβέρνηση Μπάιντεν. Ο Τραμπ θεωρείται ακόμη πιο ακραιφνής υποστηρικτής του Νετανιάχου κι από τον νυν Αμερικανό πρόεδρο».

Την ίδια ώρα «η ισραηλινή κυβέρνηση αρνείται μια πολιτική λύση. Ωστόσο το Ισραήλ δεν μπορεί να θέλει στην πραγματικότητα έναν τόσο μεγάλο πόλεμο με το Ιράν, δεν θέλει όμως ούτε το κράτος των μουλάδων. Ο Νετανιάχου διεξάγει έναν πόλεμο ήδη σε τρία μέτωπα, στη Γάζα, στον Λίβανο και στη Δυτική Όχθη. Παρά την στρατιωτική υπεροχή του, ένας ανοιχτός πόλεμος με το Ιράν θα είχε ανυπολόγιστο κίνδυνο».

H λογική των αντιποίνων στη Μ. Ανατολή

Από την πλευρά της η Berliner Morgenpost επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει την λογική των αντιποίνων στη Μέση Ανατολή και, υπό αυτό το πρίσμα, τις επιλογές της Τεχεράνης.

Όπως επισημαίνει: «Αν η Τεχεράνη ήταν οξυδερκής πολιτικά, θα έσπαζε τον κύκλο βίας με συμβολικά μόνο αντίποινα στο Ισραήλ χωρίς μεγάλες ζημιές. Το να μείνει άπραγη ωστόσο θα σήμαινε απώλεια της δυναμικής ισχύος που έχει στη Μέση Ανατολή κι έτσι αυτό το ενδεχόμενο αποκλείεται (…) Πιθανώς η Τεχεράνη θα εστιάσει σε μεσαίου μεγέθους αντίποινα, συμβολικά αλλά και δραστικά (…) Ωστόσο υπάρχει και ο φόβος σε μια κατάσταση αδυναμίας να ενισχύσει το πυρηνικό πρόγραμμά της με στόχο την κατασκευή ατομικής βόμβας (…) Η τελική απόφαση εναπόκειται στον ανώτατο ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, που είναι ήδη 85 ετών. Πόσο ισχυρός είναι πραγματικά σε αυτή την υπαρξιακά κρίσιμη κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η χώρα του; Εν μέσω όλων αυτών, δεν πρέπει να ξεχνάμε το εξής: ότι το Ιράν θέλει να καταστρέψει το Ισραήλ και επίσης τις σιιτικές πολιτοφυλακές σε Ιράκ, Συρία, Λίβανο και Υεμένη (…). O κίνδυνος μιας νέας κλιμάκωσης της βίας έχει απλώς αναβληθεί, δεν έχει αποφευχθεί».

20 χρόνια Frontex

«Πριν από είκοσι χρόνια ιδρύθηκε η ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή, η Frontex. Σήμερα ένα είναι πρόδηλο: ότι η Ευρώπη-φρούριο και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πάνε μαζί» αναφέρει σε σχόλιό της η εφημερίδα ΤΑΖ με αφορμή τα είκοσι χρόνια λειτουργίας της Frontex και θυμάται:

«Ένα 'ενιαίο και υψηλό επίπεδο ελέγχου και επιτήρησης' των συνόρων. Αυτό ήθελαν οι αρχηγοί κυβερνήσεων της ΕΕ με την ίδρυση της Frontex προ εικοσαετίας. Η προστασία των συνόρων ήταν τότε ακόμη εθνικό ζήτημα. Είχαν δοθεί στη Frontex την εποχή εκείνη μόλις έξι εκατομμύρια ευρώ (...)». Τα χρόνια όμως πέρασαν και όπως επισημαίνει το σχόλιο «φέτος η Frontex είναι ξεκάθαρα το φαβορί μεταξύ των ευρωπαϊκών αρχών και θα λάβει 924 εκατομμύρια ευρώ. Πλέον η προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της ΕΕ, ο προϋπολογισμός που την αφορά θα αυξηθεί κι άλλο στο μέλλον. 'Έξυπνα σύνορα', τεχνητή νοημοσύνη, έξυπνα ντρόουν, δεδομένα από κατασκοπευτικούς δορυφόρους και αεροσκάφη: η Frontex πλέον λαμβάνει ό,τι είναι καλό και ακριβό».

Βέβαια στη συνέχεια το σχόλιο υπενθυμίζει «τον λάθος δρόμο» στον οποίο από νωρίς μπήκε η Frontex, στην Ελλάδα και αλλού, από την Πολωνία ως την Κροατία. Υπενθυμίζει τα σκάνδαλα, τις αιτιάσεις περί «απάτης, ψεμάτων, pushback, βίας», την αποχώρηση του πρώην επικεφαλής Φαμπρίς Λεζερί και τις δικαστικές περιπέτειες της διαδόχου του, Αΐγια Καλνάγια. Όπως και την υποψηφιότητα Λεζερί στις ευρωεκλογές με το ακροδεξιό κόμμα Rassemblement National.

Η Καθολική Εκκλησία Ελλάδος στο στόχαστρο

Στο σκάνδαλο ξεπλύματος μαύρου χρήματος της Καθολικής Εκκλησίας Ελλάδος και τους δύο ιερείς που φέρονται να μετέφεραν τρία εκατομμύρια ευρώ σε λογαριασμούς νυχτερινών κέντρων, αναφέρεται το Γερμανικό Δίκτυο Συντακτών RND. Το δημοσίευμα κάνει λόγο για «σοβαρές καταγγελίες», αναφέρεται στις έρευνες της Αρχής για το Ξέπλυμα Μαύρου Χρήματος και της Εισαγγελίας αλλά και στην ηγεσία της Καθολικής Εκκλησίας Ελλάδος «που φέρεται να μην γνώριζε τίποτα». Οι αμφίβολες δοσοληψίες φέρεται να ξεκίνησαν πριν από οκτώ χρόνια, προς πέντε επιχειρηματίες της νυχτερινής ζωής της Πελοποννήσου. Το τελευταίο έμβασμα έγινε προ ημερών.

Το ρεπορτάζ κάνει λόγο για πλήγμα στη φήμη της Καθολικής Εκκλησίας και σημειώνει ότι «η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Ελλάδας αποτελεί πολύ μικρή θρησκευτική κοινότητα (…) Το 97% του πληθυσμού είναι ορθόδοξοι και η Καθολική Εκκλησία αριθμεί περί τα 50.000 μέλη, που αντιστοιχούν στο 0,5% του πληθυσμού. Οι Έλληνες Καθολικοί συχνά παραπονιούνται για διακρίσεις σε βάρος τους. Σύμφωνα με το ελληνικό Σύνταγμα, η ορθόδοξη πίστη είναι το δόγμα που επικρατεί και άλλες θρησκευτικές κοινότητες αισθάνονται αποκλεισμένες. Έτσι λοιπόν, οι πρόσφατες καταγγελίες κατά καθολικών κληρικών για τα ποσά που διακινηθήκαν, αποκτούν μεγαλύτερο βάρος».