Στην Τσετσενία διεξάγονται αύριο προεδρικές εκλογές και φαβορί θεωρείται ο σημερινός υπουργός εσωτερικών Αλου Αλχάνοφ. Ο 47 χρονος πολιτικός πιθανότατα θα καταλάβει το αξίωμα του δολοφονήμενου τον περασμένο Μάιο Τσετσένου προέδρου Αχμάτ Καντίροφ. Ο Αλχάνοφ, όπως και ο προκάτοχός του, έχει την υποστήριξη του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά και της οικογένειας του Καντίροφ.

Σήμερα ταξιδεύει στο Γκρόσνυ, στην πρωτεύουσα της Τσετσενίας, αντιπροσωπεία του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η Κριστιάνε Χόφμαν, από τη ρωσική σύνταξη της DW, μίλησε με τον Αντρέας Γκρος, επιτετραμμένο στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την Τσετσενία. Στις τελευταίες εκλογές δεν υπήρχαν ξένοι παρατηρητές. Με ποιές προσδοκίες ταξιδεύει ο κ. Γκρος τώρα στην Τσετσενία;

«Δεν πηγαίνω ως πρατηρητής για τις εκλογές. Το ρόλο αυτό τον έχει ο ΟΑΣΕ σε συνεργασία βέβαια με το Συμβούλιο της Ευρώπης. Ο δικός μου ο ρόλος είναι να σχηματίσω μια άποψη για την κατάσταση, ώστε να βοηθήσουμε να ξεφύγει η Τσετσενία από την δεινή θέση στην οποία βρίσκεται. Δεν πάω όμως ως παρατηρητής για τις εκλογές. Αυτές δεν είναι πραγματικές εκλογές και το ξέρει ο καθένας. Είναι ξεκάθαρο ποιός θα κερδίσει. Αυτός που υποστηρίζει το Κρεμλίνο.»

Οι αυριανές εκλογές επισκιάζονται για άλλη μια φορά από τρομοκρατικά χτυπήματα. Αυτή τη φορά από τις επιθέσεις εναντίον των δύο ρωσικών αεροπλάνων που είχαν σαν αποτέλεσμα 89 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Τί μπορεί πραγματικά να κάνει ο ευνοούμενος του Κρεμλίνου Αλου Αλχάνοφ;

«Δεν μπορεί να κάνει και πολλά. Μπορεί ίσως να βοηθήσει ώστε να αναπτυχθεί ένας διάλογος μεταξύ των δύο πλευρών. Και διάλογος δεν σημαίνει επιβολή της δικής σου άποψης. Πρέπει κανείς να μιλάει και να κλείνει ειρήνη με τον εχθρό όχι με τον φίλο. Εκεί ίσως μπορεί να προσφέρει κάτι. Εάν πραγματικά είναι πρόθυμος για κάτι τέτοιο βέβαια απομένει να το δούμε στο μέλλον. Ο κόσμος πάντως τόσο στη Ρωσία, όσο και στην Τσετσενία, υποφέρει πολύ από τη συνεχιζόμενη βία. Το 80% των Τσετσένων έχουν βαρεθεί αυτή την κατάσταση και ψάχνουν έναν τρίτο δρόμο. Ενα δρόμο που να διαφοροποιείται από την τσετσενική βία και τη ρωσική αυταρχικότητα.»

Ο κ. Γκρος δεν μπορεί όπως άλλωστε δήλωσε να εκτιμήσει τις πραγματικές προθέσεις του. Σαν άθρωπος όμως ο Αλχάνοφ είναι μάλλον περίεργος όπως λέει, νευρικός, και χωρίς ιδιαίτερη αυτοκυριαρχία. Τί μπορεί τελικά να γίνει;

«Πρέπει να ξεκινήσει ένας διάλογος μεταξύ των δύο πλευρών. Επειτα το σύνταγμα της Τσετσενίας δίνει μεγάλες εξουσίες στον πρόεδρο, δηλαδή σε ένα πρόσωπο, είναι συγκεντρωτικό και αυτό δεν ταιριάζει με την κουλτούρα τους. Ενα κοινοβουλευτικό σύστημα που θα δίνει μεγαλύτερες εξουσίες στους βουλευτές είναι προτιμότερο. Αλλαγές θα μπορούσαν να γίνουν όμως και στο ρωσικό σύνταγμα, όσον αφορά την αυτονομία των διαφόρων επαρχιών. Θα μπορούσαν να γίνουν πιο ελαστικά τα πράγματα. Επίσης να υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός απέναντι στην τσετσενική γλώσσα. Θα μπορούσαν να γίνουν πολλά. Ισως μια αποστρατικοποίηση της περιοχής, την επιτήρηση της οποίας θα μπορούσε να αναλάβει ένα διεθνές σώμα υπό τα ΗΕ ή την ΕΕ. Υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν, το σημαντικότερο πάντως είναι να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη.»