Χθες Δευτέρα (20 Μαΐου) ο επικεφαλής εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Καρίμ Χαν δήλωσε πως το Δικαστήριο ζητά την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου, τον υπουργό Άμυνας του Ισραήλ Γιοάβ Γκάλαντ καθώς και για τρεις ηγέτες της Χαμάς, μεταξύ των οποίων και ο Γιαχία Σινουάρ.

«Ο Καρίμ Χαν δεν μπορεί να κατηγορηθεί από κανέναν πως έλαβε τη συγκεκριμένη απόφαση βεβιασμένα», σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Από τις 7 Οκτωβρίου ο Χαν είχε δώσει μεγάλο βάρος στο να παραμείνει αμερόληπτος. Οι τοποθετήσεις του ήταν συγκρατημένες, την ώρα που άλλοι είχαν ήδη κρίνει και μιλούσαν για εγκλήματα πολέμου. 

[…] Το γεγονός ότι τώρα προβαίνει σε ένα ιστορικό, όσο και ακραίο βήμα, ζητώντας εντάλματα σύλληψης εναντίον πολιτικών μίας χώρας με ένα συγκριτικά λειτουργικό κράτος δικαίου, αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Δεν σημαίνει πως ο Νετανιάχου και ο Γκάλαντ έχουν διαπράξει πράγματι εγκλήματα πολέμου – αυτό θα μπορούσε να το κρίνει μονάχα το Δικαστήριο κατόπιν ακρόασης. Σημαίνει όμως πως ένας ουδέτερος ειδικός είναι πεπεισμένος έπειτα από ενδελεχή εξέταση των γεγονότων πως κατά τον αμυντικό του αγώνα απέναντι στη Χαμάς το Ισραήλ δρα εκτός των ορίων του δικαίου.

Αυτό που είναι ωστόσο ενοχλητικό, είναι το γεγονός ότι με αυτόν τον τρόπο ο Χαν θέτει ουσιαστικά την ισραηλινή ηγεσία στο ίδιο επίπεδο με τους επικεφαλής της Χαμάς […] – και το Ισραήλ έχει κάθε λόγο να το εκλάβει αυτό ως προσβολή», καταλήγει η FAZ.

H Süddeutsche Zeitung τονίζει από την πλευρά της πως αν και η ισραηλινή ηγεσία πράγματι δεν μπορεί να συγκριθεί με τη Χαμάς και παρ' ότι η απόφαση για τα εντάλματα σύλληψης μοιάζει να εξισώνει αδιάκριτα δύο ανόμοιες συνθήκες, «τίποτα από αυτά δεν αθωώνει τον Νετανιάχου, […] ούτε και αποτελεί δικαιολογία για τις αποφάσεις που έχει λάβει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός.

[…] Το ζητούμενο για τον επικεφαλής εισαγγελέα του ΔΠΔ δεν είναι το κατά πόσο δικαιούται το Ισραήλ να αμυνθεί. Αλλά αποκλειστικά και μόνο ο τρόπος με τον οποίο θα το κάνει. Και όποιος αποφάσισε, όπως ο Νετανιάχου και η ισραηλινή στρατιωτική ηγεσία, τόσο επίμονα να αδιαφορήσει για τις αρχικά συγκρατημένες, πλέον ολοένα και πιο επιτακτικές προειδοποιήσεις διεθνών νομικών όπως και πολιτικών εταίρων για την προστασία των αμάχων […] και το να μην αφεθούν αυτοί να λιμοκτονήσουν, εκείνος είναι λοιπόν αυτός που αποφάσισε μόνος του να υπερβεί μία κόκκινη γραμμή. Γι' αυτό και η κατηγορία εναντίον του Νετανιάχου είναι σωστή».

taz: Ημέρα γιορτής για πολλούς Ιρανούς

Χθες ήταν «μία ημέρα χαράς για πολλούς Ιρανούς και Ιρανές στη χώρα και τη διασπορά», γράφει η tageszeitung για την ημέρα που έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του Ιρανού προέδρου Ραΐσι και του υπουργού Εξωτερικών Αμπντολαχιάν.

Γνωστός και ως «σφαγέας της Τεχεράνης» ο Ραΐσι «ήταν συνυπεύθυνος για τις μαζικές εκτελέσεις χιλιάδων πολιτικών κρατουμένων κατά τη δεκαετία του 1980, όταν και διατελούσε αναπληρωτής γενικός εισαγγελέας. […] Ο δε Αμπντολαχιάν είχε επίσης λερωμένα τα χέρια του με το αίμα πολλών ανθρώπων: ως υποστηρικτής της Χαμάς, της Χεζμπολάχ, των Χούθι και πολλών άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών είναι συνυπεύθυνος για πολλούς πολέμους και επιθέσεις στη Μέση Ανατολή.

Ο θάνατος αυτών των δύο όμως δεν σημαίνει πως η κατάσταση στο Ιράν θα βελτιωθεί. Ο λαός ξέρει πως αμφότεροι ήταν μαριονέτες του Χαμενέι και των Φρουρών της Επανάστασης. Και τη θέση τους θα πάρουν άλλες μαριονέτες. Βελτίωση των συνθηκών μπορεί να υπάρξει μονάχα εάν ανατραπεί η Ισλαμική Δημοκρατία».

Η εφημερίδα του Βερολίνου επικρίνει τέλος και τη στάση της ΕΕ επ' αφορμής του δυστυχήματος. Όταν κυκλοφόρησε η είδηση για το δυστύχημα, η ΕΕ έστειλε διασωστική βοήθεια ως «έκφραση της πιο στοιχειώδους ανθρωπιάς». «Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς όμως πού ήταν αυτή η "στοιχειώδης ανθρωπιά” λίγες ώρες νωρίτερα όταν εκτελέστηκαν τουλάχιστον δέκα άτομα μέσα σε μία μόλις ημέρα, μεταξύ των οποίων δύο γυναίκες και ένα 17χρονο αγόρι. […] Ας υποθέσουμε ότι σκοτώνεται ο επικεφαλής της Χαμάς. Θα δημοσιοποιούνταν και τότε συλλυπητήριες ανακοινώσεις;»

Μία ακόμη χρονιά κλειστό το Ναυάγιο της Ζακύνθου

Για το Ναυάγιο της Ζακύνθου γράφει ο ανταποκριτής του Γερμανικού Δημοσιογραφικού Δικτύου (RND) στην Ελλάδα, Γκερντ Χέλερ.

«Το σκουριασμένο ναυάγιο του πλοίου “Παναγιώτης”, το οποίο προσάραξε στη Ζάκυνθο σε μία καταιγίδα του 1980, είναι μία από τις πιο πολυφωτογραφημένες εικόνες στην Ελλάδα. Και αυτό το καλοκαίρι όμως οι παραθεριστές θα μπορούν να δουν τον γραφικό κόλπο και το ναυάγιο μονάχα από απόσταση. Η προσέγγιση της παραλίας αυτής με τις ψηλές, απόκρημνες, βραχώδεις πλαγιές και τα κρυστάλλινα νερά που κάποτε αποτελούσε την πλέον δημοφιλή και παραδεισένια τοποθεσία για μπάνιο σε ολόκληρο το νησί, θα απαγορεύεται και φέτος το καλοκαίρι». Η απόφαση αυτή «συνεπάγεται σημαντικές απώλειες για τους επιχειρηματίες της Ζακύνθου που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό, […] μιας και το Ναυάγιο αποτελεί τη βασική ατραξιόν του νησιού».

Ταυτοχρόνως υπάρχουν προβλήματα και με το ίδιο το ναυάγιο, το οποίο «χτυπήθηκε από καταιγίδες τον περσινό χειμώνα και κόπηκε στα δύο. Τα σκουριασμένα απομεινάρια του πλοίου είτε βυθίζονται ολοένα και πιο βαθιά στην άμμο, είτε παρασέρνονται στη θάλασσα από τα κύματα.

[…] Ο δήμαρχος του νησιού, Γιώργος Στασινόπουλος, διαπραγματεύεται τώρα με την ελληνική κυβέρνηση ζητώντας να αναγνωριστεί ο δήμος Ζακύνθου ως αρμόδιος για το ναυάγιο. Και τότε ο δήμος “θα κάνει το παν” για την “αποκατάσταση του ναυαγίου”. Πώς ακριβώς όμως θα γίνει αυτό, ο δήμαρχος Στασινόπουλος δεν το έχει αποκαλύψει. Πάντως οι ειδικοί από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο που εξέτασαν προσφάτως την παραλία δεν έδωσαν πολλές ελπίδες στους κατοίκους του νησιού: τα απομεινάρια του πλοίου είναι μάλλον καταδικασμένα να επιστρέψουν σταδιακά μέσα στη θάλασσα», καταλήγει ο Γερμανός δημοσιογράφος.