Καθώς η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς μαίνεται, στο Βερολίνο διοργανώθηκε μαζική διαδήλωση προς υποστήριξη του Ισραήλ. Όπως γράφει η Tagesspiegel, «σύμφωνα με την αστυνομία περίπου 10.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Πύλη του Βρανδεμβούργου το απόγευμα της Κυριακής για μια συγκέντρωση αλληλεγγύης προς το Ισραήλ. Οι ίδιοι οι διοργανωτές κάνουν λόγο ακόμη και για 25.000 συμμετέχοντες».

«Επιτέλους!», αναφωνεί ο συντάκτης της tageszeitung του Βερολίνου. «Το γεγονός αυτό είναι κάτι περισσότερο από μια επιβεβαίωση ότι βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά, στην πλευρά του πολιτισμού. […] Για τη Χαμάς είναι εντελώς αδιάφορο εάν υπάρχουν διαδηλώσεις στο Βερολίνο ή όχι. Όμως αυτό δεν ισχύει για τους Ισραηλινούς, οι οποίοι φοβούνται για τη ζωή τους και σίγουρα δεν ισχύει κάτι τέτοιο ιδίως για τους Εβραίους στη Γερμανία».

Τις τελευταίες ημέρες πολλοί Εβραίοι της Γερμανίας έχουν δεχθεί επιθέσεις. Έτσι, η μαζική αυτή διαδήλωση «αποτελεί και μια προσπάθεια να σταλεί το μήνυμα στους Εβραίους που ζουν εδώ πως δεν είναι μόνοι. Δεν μπορούμε να τους εξαλείψουμε το φόβο τους. Μπορούμε όμως να τους διαβεβαιώσουμε για την αλληλεγγύη μας».

Ο Ερντογάν ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σκοινί

Από την έναρξη του πολέμου στη Μέση Ανατολή ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν φέρεται να επιδιώκει να μεσολαβήσει μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ. Την ίδια στιγμή όμως τα αντιεβραϊκά συναισθήματα γίνονται ολοένα και εντονότερα στην Τουρκία, θέτοντας εμπόδια στην εξωτερική του πολιτική.

«Το αντιισραηλινό αίσθημα είναι τόσο έντονο στην Τουρκία, ώστε σχεδόν κανείς δεν εκφράζει αμφιβολίες απέναντι στις θέσεις της Χαμάς», γράφει το Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (RND). «Οι φιλοπαλαιστινιακές συγκεντρώσεις αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και οι διαδηλωτές δεν διστάζουν να εκδηλώσουν ανοιχτά το μίσος τους απέναντι στους Εβραίους». Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το γερμανικό δίκτυο, «ο αντισημιτισμός είναι ευρέως διαδεδομένος στη σύγχρονη Τουρκία και έχει ριζώσει βαθιά στον τουρκικό ισλαμισμό – το "Mein Kampf" του Χίτλερ ήταν μάλιστα κορυφαίο σε πωλήσεις στα τουρκικά βιβλιοπωλεία για δεκαετίες».

Είναι βέβαιο πως η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή θα έχει επιπτώσεις στην τουρκική εξωτερική πολιτική, ωστόσο είναι δύσκολο να προβλεφθεί ποιες ακριβώς θα είναι αυτές. Πάντως, «η προσέγγιση με το Ισραήλ […] κινδυνεύει. Επιπλέον, υπάρχει και ο κίνδυνος για νέους τριγμούς στις σχέσεις με τις Η.Π.Α. λόγω του ότι η τουρκική κυβέρνηση στηρίζει τη Χαμάς. Εξάλλου στο παρελθόν οι Η.Π.Α. και το Ισραήλ έχουν αμφότερες επικρίνει επανειλημμένως τον Ερντογάν για τον ρόλο του ως προστάτη της Χαμάς και της ριζοσπαστικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας».

Όσον αφορά συγκεκριμένα την τουρκική διαμεσολάβηση κατά τις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση των ομήρων, «καθοριστικό ρόλο θα διαδραματίσει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν. Στην προηγούμενη εργασία του ως επικεφαλής της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, ο Φιντάν ήταν υπεύθυνος για τις επαφές της κυβέρνησης με τη Χαμάς. Από τότε γνωρίζει προσωπικά ηγετικά στελέχη της Χαμάς και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, απολαμβάνοντας μάλιστα και την εμπιστοσύνη πολλών εξ αυτών.

Για τον επικεφαλής του τουρκικού κράτους διακυβεύονται πολλά», καταλήγει το RND. «Εάν ο Φιντάν πετύχει πράγματι την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων, θα επρόκειτο αναμφίβολα για ένα πετυχημένο πολιτικό κόλπο του Ερντογάν. Εάν ωστόσο οι προσπάθειες αποτύχουν, η Τουρκία θα απομονωθεί ακόμη περισσότερο από τη Δύση».

Ισπανία: Σχηματισμός κυβέρνησης μέσω… Παλαιστίνης

Περίπου τρεις μήνες έχουν περάσει από τις ισπανικές εκλογές, όμως η χώρα δεν έχει ακόμη νέα κυβέρνηση. «Λόγω του οριακού εκλογικού αποτελέσματος τόσο τα μικρά κόμματα, όσο και οι πολιτικοί με μεγάλο εγωισμό, όπως και κάποια ριζοσπαστικά αιτήματα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Ισπανία. Οι πιθανοί σύμμαχοι του Σάντσεθ γνωρίζουν πως βρίσκονται σε θέση ισχύος - και προβάλλουν ακραίες απαιτήσεις», σχολιάζει η Welt.

«Οι πολιτικοί της αριστερής συμμαχίας Sumar προέβησαν προσφάτως σε έναν ξεκάθαρο εκβιασμό για ένα φλέγον γεωπολιτικό ζήτημα: δήλωσαν πως θα δεχθούν να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση, εάν ο Σάντσεθ αναγνωρίσει την Παλαιστίνη ως κράτος ως πρώτη επίσημη πράξη του».

Εάν κάτι τέτοιο συμβεί, «η Ισπανία θα γινόταν μόλις η τρίτη χώρα της Ε.Ε. μετά τη Σουηδία και την Ελλάδα που αναγνωρίζει το κράτος της Παλαιστίνης. Πάντως, όπως εξηγεί ο Πάμπλο Σιμόν, πολιτικός επιστήμονας στο Universidad Carlos III της Μαδρίτης, η Ισπανία είναι μια χώρα που παραδοσιακά παίρνει το μέρος των Παλαιστινίων. Εξάλλου, το ισπανικό κοινοβούλιο είχε ήδη ψηφίσει το 2014 υπέρ της αναγνώρισης, προκειμένου να καταστεί δυνατή η λύση των δύο κρατών. Στη συνέχεια όμως, η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή καταλάγιασε και πάλι και η υλοποίηση της ιδέας δεν προχώρησε».

Η εκτίμηση είναι πως «ο Σάντσεθ θα καταφέρει να σχηματίσει έναν κυβερνητικό συνασπισμό και να επανέλθει στην πρωθυπουργία μέσα στον επόμενο μήνα. Όμως δεν είναι σαφές ακόμη το πόσο σταθερός θα είναι αυτός ο συνασπισμός».