دو زن که عضو شبکه حقانی بودند و در قتل شماری از افراد به ویژه یک مقام استخبارات حکومت أفغانستان دست داشتند، از جمله هزاران جنایتکار گروه طالبان اند که به عنوان بخشی از یک طرح صلح شکننده از زندان رها شدند. به گونه مثال مژگان و نسرین، یک مقام استخباراتی حکومت أفغانستان را برای انجام همبستری "سکس" به منزل خود دعوت کرده بودند و بلافاصله با شلیک گلوله او را به قتل رسانده بودند. این دو عضو شبکه حقانی، پس از آن این مرد را در یک قبرستان دفن کرده بودند.

در حالی که این گروه فوق العاده محافظه کار، زنان را از حضور در بسیاری از عرصه های زندگی منع می کنند و در اغلب موارد آنان را مجبور به خانه ماندن می کنند اما استفاده زنان برای کشتن دیگران، بدتر از موارد یاد شده است.

یک مقام امنیتی حکومت أفغانستان در گفتگو با خبرگزاری فرانسه گفته است که این دو زن، در قتل یک مقام استخباراتی از دختر نسرین به بهانه تن فروشی، به عنوان طعمه در منزل شان استفاده کرده بودند. این دو زن، با استفاده از اسلحه مجهز با وسیله صداخفه کن او را به قتل رسانده و جسدش را در جعبه فلزی در گورستان نزدیک محل بود و باش شان، به خاک سپرده اند.

از پرونده قضایی این دو تن که خبرگزاری فرانسه آن را دیده است، معلوم می شود که آنان قاتلین حرفه‌یی بوده اند. مژگان و نسرین نه تنها بیگانگان را به قتل می رساندند بلکه در قتل های وحشتناک أقارب شان نیز دست داشته اند.

دو مرد از اعضای خانواده مژگان و نسرین که در صفوف پولیس أفغانستان کار می کردند، یکی آن را به وسیله زهر کشته اند و دیگری را با جاسازی ماین مقناطیسی در واسطه نقلیه اش، به قتل رسانده اند.

این دو عضو شبکه حقانی در سال ۲۰۱۶ بازداشت شده اند. در فهرست جنایات مژگان و نسرین آمده است: آنان در فعالیت های تروریستی با افراد دیگر از جمله شوهر مژگان در پرتاب نارنجک مرگبار، حمله بالای یک زیارت و یک پاسگاه پولیس دست سهم داشته اند.

مژگان پیش از رها شدن از زندان، در ویدیویی که مقام های مسئول حکومت أفغانستان از او تصویربرداری کرده بودند می گوید: «من در پیوند به قتل، اختطاف و همکاری با شبکه حقانی بازداشت شده ام. من با این شبکه دوباره عضو نخواهم شد.»

این یک عمل نادر است که زنان در انجام حملات گروه طالبان نقش بگیرند در حالی که گروه طالبان، زنان را از رفتن به مکتب باز می دارند، آنان را مجبور به پوشیدن برقع می کنند و در پیوند به عمل زنا، زنان را از بین می برند. نسرین و مژگان در میان ۴۰۰ زندانی خطرناک طالبان بودند که رهایی شان، بحث برانگیز شده بود.

در میان پنج هزار زندانی گروه طالبان در زندان های حکومت افغانستان که رهایی شان به عنوان پیش شرط برای آغاز گفتگوهای صلح مطرح شده بود، پنج تن آنان را زنان تشکیل می دهند.

آشلی جاکسون، آگاه درانستیتوت موسوم به (Overseas Development Institute) در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه گفت که قضیه ها از این قبیل، "تقریبا سابقه" نداشته است. خانم جاکسون علاوه کرد: «ایدیولوژی و هنجارهای طالبان، زنان را قاطعانه به امور داخل منزل محصور می کند. اجازه دادن زنان برای شرکت کردن یا اعتراف طالبان به این که زنان در جنگ نقش داشته اند، مغایر أصول اصلی ایدیولوژیک برای این گروه خواهد بود.»

آزادی زندانیان گروه طالبان که در بدل آن، یک هزار نیروی حکومت أفغانستان هم از چنگ طالبان رها شدند، با محکومیت کشورهای مختلف جهان مواجه شد. این زندانیان گروه طالبان، در کشتن شماری از سربازان خارجی که در أفغانستان ماموریت انجام می دادند، دست داشتند.

حکومت أفغانستان پس از رهایی این زندانیان اعلام کرد که آنان دوباره به میدان های جنگ برگشته اند.

در حالی که گروه طالبان بر آزادی این افراد تاکید می کردند، ذبیح الله مجاهد که خود را سخنگوی این گروه در رسانه ها معرفی می کند گفت که این زنان "اعضای معمولی خانواده طالبان" بوده اند که در جریان عملیات های ایالات متحده بازداشت شده بودند. مجاهد در گفتگو با خبرگزاری فرانسه علاوه کرد: «البته که زنان عضو خانواده های (جنگجویان) همکاری می کنند [...] اما زنان شامل نمی شوند که مشارکت کنند، استخدام شوند یا برای شان دستور داده شود که در عملیات شرکت کنند.»

زن سومی که در میان زندانیان آزاد شده بود، نرگس نام داشت. این زن در واقع شهروند ایران بود و پس از ازدواج با یک مرد أفغان، شهروندی أفغانستان را به دست آورد و افسر پولیس شد. نرگس متهم به قتل یک مربی پولیس از ایالات متحده در سال ۲۰۱۲ در شهر کابل شد. مقام های افغان می گویند که این نخستین حمله خودی بود که توسط یک زن انجام شده بود.

با این همه برخی اعضای برجسته طالبان گفته اند که دو زن زندانی دیگر هم از اعضای خانواده این گروه بودند که از زندان های حکومت آزاد شدند و با خانواده های شان یکجا شدند.

aj-si(AFP)