رامین اف از ایران به دین مسیحی گرویده است. او در آلمان نیز خود را مورد آزار و اذیت احساس می کند. رامین اف در حال حاضر در یک اقامتگاه در شرق براندنبورگ، همراه با 120 پناهجوی دیگر که هشت نفر از آنها مسیحیان اند، زندگی می کند.

رامین خود در مورد می گوید: «زمانی که مردم آگاهی حاصل کردند که من یک مسیحی هستم، شروع کردند به ایجاد مشکل برای من.» او در ادامه می گوید که مسلمانانی که با او به کورس زبان آلمانی می رفتند، از ادامه دادن کورس خودداری کردند، زیرا آنها نمی خواستند با یک انسان "ناپاک" دور یک میز بنشینند.

رامین اف می گوید که لباس ها و مواد غذایی اش سرقت می شوند. او همچنین می گوید که شماری هم تلاش به راه اندازی دعوا و جنجال می کردند. تلاش می گردید که سر و صدا به راه بیافتد تا رامین اف نتواند بخوابد. به دلیل فضای ترس و مشکلاتی که برای رامین ایجاد گردیده است، او مشکل روانی پیدا کرده و با ریزش مو دچار است.

سوال اینجاست که آنچه را که رامین اف قصه می کند، یک مورد استثنایی است و یا مسیحیان در اردوگاه های پناهجویان در آلمان به طور سیستماتیک مورد اذیت و آزار قرار می گیرند. در یک کنفرانس در برلین پایتخت آلمان دو نظر متفاوت در زمینه ابراز شد. دو کلیسای بزرگ آلمان گفته اند که این موارد استثنایی اند. سایر سازمان های مسیحی می گویند که ده ها هزار مورد وجود دارد و سیاست در این زمینه باید وارد عمل شود.

این موارد نباید استثنایی خوانده شوند

مارکوس روده، رئیس سازمان "درهای باز" در برلین که یک سازمان مسیحی است و با شبکه محافظه کار اتحاد پروتستانت های آلمان ارتباط نزدیک دارد، می گوید که "ما باید حقیقت را بگوییم." مارکوس روده همراه با دیگر سازمان های مسیحی، مسئولان سیاسی و دو کلیسای بزرگ را متهم به چشم پوشی از حمله بالای مسیحیان در اردوگاه های پناهجویان می کنند و می گویند که آنها این موارد را بی اهمیت جلوه می دهند.

همراه با شبکه امداد رسانی کاتولیک "کلیسای حالات اضطرار"، "اقدام برای مسیحیان نیازمند که تحت آزار و اذیت قرار دارند" (AVC) و شورای مرکزی مسیحیان شرقی در آلمان، سازمان "درهای باز" در حال حاضر بررسی خود را در مورد مسئله خشونت علیه مسیحیان در اردوگاه های پناهجویان انجام داده اند. روده همچنین می گوید که "به درخواست بسیاری از کارمندان داوطلب که جرئت صحبت کردن در این موارد را ندارند و هم "به درخواست پولیس، نمی توانند در مورد این مسایل چیزی بگویند" سازمان او این بررسی را انجام می دهد.

مشکلات با نگهبانان

از طریق این شبکه و داوطلبان در سراسر کشور مسیحیانی که برای شان آسیب رسیده است، جستجو می گردند. 231 پناهنده که به طور عمده از سوریه، عراق و افغانستان اند، به این شبکه تماس گرفته اند. شمار زیادی از آنها کسانی اند که از دین اسلام به دین مسیحی روی آورده اند. این افراد از خشونت جسمی و روانی، توهین و حتی تهدید به مرگ شکایت کرده اند.

از هر دو نفر یکی آنها از آزار و اذیت توسط نگهبانان نیز گزارش داده اند. گوتفرید مارتنز، کشیش از برلین انتقاد کرده می گوید که "استثنا قرار دادن این چنین موارد را باید کنار بگذاریم." او در ادامه گفته است که تنها در برلین و براندنبورگ، منطقه ای که او زندگی می کند، صدها مورد این چنینی وجود داشته است.

مارتنز از شیوه انتخاب نگهبانان اردوگاه های پناهجویان که تنها محدود به "زبان و توانایی فزیکی" است، انتقاد کرده می گوید که خوب است اگر نگهبانان زبان اکثریت پناهجویان را در اردوگاه بفهمند. اما در حال حاضر ده ها موردی وجود داشته است که نگهبانان مسلمان در کنار مهاجمان قرار گرفته اند. او همچنین از موردی یاد می کند که یک نگهبان افغان گذاشته است که انجیل را پاره کنند و برای پناهجویان مسیحی از دادن تخت خواب خودداری کرده بود.

روده می گوید که این امر بسیار بد است که فرد زمینه ای برای ابراز نظر کردن نداشته باشد، زیرا نگهبانان علیه او قرار دارند. عملا از این طریق حق آزادی مذهب از پناهجویان گرفته می شود. روده در ادامه می گوید که این پناهجویان به چنین حفاظتی نیاز دارند زیرا آنها از کشور شان به دلیل آزار و اذیت فرار کرده اند.

اقامتگاه های جداگانه؟

بر اساس اظهارات مارکوس روده، این 231 مورد "آغاز کار است." گزارش های اولیه از چنین حملاتی در رسانه های آلمان در ماه نومبر 2015 منتشر گردیدند.
برای خنثی کردن این شرایط، سازمان ها پیشنهاد کرده اند که به صورت سیستماتیک در اردوگاه های پناهجویان تعداد مسیحیان افزایش داده شود. مارتنز حتی از اقامتگاه های جداگانه برای مسلمانان و پناهجویان غیرمسلمان سخن می گوید.

واکنش حکومت آلمان در قبال این قضایای بسیار دیر ابراز شد. فرانس یوزف یونگ، مسئول گروه پارلمانی احزاب اتحادی سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی برای کلیساها و جوامع مذهبی گفته است که "ما نتایج حاصله از بررسی سازمان "درهای باز" را جدی می گیریم." یونگ گفته است که " نباید پناهجویانی که نزد ما پناه آورده اند، با شرایط مشابه که در کشور شان از آن متاثر بودند، روبرو باشند." همچنین او گفته است که تغییرات در انتخاب نگهبانان اردوگاه های پناهجویان به میان آمده است.

هیریبرت هیرته یکی از وکلای پارلمان از حزب دموکرات مسیحی آلمان اشاره به این مسأله می کند که گروه های دیگری از پناهجویان نیز با خشونت روبرو می گردند. به عنوان مثال او از علویان، همجنس گرایان و یا آوارگان زن به طور کلی یاد آوری می کند. اما هیرته از سوی دیگر، جدا ساختن پناهجویان را بر اساس مذهب و یا فرقه رد می کند. او می گوید که باید از اصل آزادی مذهب "همه کسانی که نزد ما پناه می آورند از همان ابتدا آگاهی حاصل کنند."