به تاریخ یازدهم سپتمبر سال 2001، مهاجمان گروه تروریستی القاعده دو هواپیمای ربوده شده را به برج های تجارت جهانی در شهر نیویارک می کوبند. هواپیمای سوم به سمت وزارت دفاع ایالات متحده (پنتاگون) پرواز می کند و هواپیمای چهارم سقوط می کند. بیش از 3 هزار تن در این حمله ها کشته می شود. ردپای عاملان این حمله به افغانستان می رسد.

به تاریخ هفتم اکتبر حکومت بوش با حمله به افغانستان به حملات یازدهم سپتمبر واکنش نشان می دهد. تصور می شود که اسامه بن لادن، طراح اصلی حملات آن جا مخفی شده باشد. ایالات متحده امریکا رژیم طالبان را سرنگون می کند و سعی می کند سازمان تروریستی القاعده را درهم بشکند. به تاریخ سیزدهم نومبر سال 2001 کابل سقوط می کند و طالبان به منطقه مرزی میان افغانستان و پاکستان عقب نشینی می کنند.

مدت کوتاهی پس از سقوط طالبان در اواخر سال 2001، در پتریسبرگ در نزدیکی شهر بن آلمان، نمایندگان چهار قوم مختلف افغانستان با یکدیگر دیدار می کنند. این کنفرانس با حمایت و نظارت سازمان ملل برگزار می شود. نمایندگان طالبان در آن شرکت ندارند. اشتراک کنندگان به تاریخ پنجم دسمبر سال 2001 در مورد تشکیل یک حکومت انتقالی با رهبری حامد کرزی به توافق می رسند.

به تاریخ 22 دسمبر سال 2001، پارلمان آلمان (بوندستاگ) با اکثریت مطلق شرکت اردوی فدرال این کشور را در ماموریت صلح سازمان ملل در افغانستان تصویب می کند. در چارچوب این ماموریت، نیروهای بین المللی کمک به امنیت (آیساف) باید امنیت را در افغانستان تامین کنند و از حکومت این کشور در زمینه بازسازی حمایت کنند.

به تاریخ ششم ماه مارچ سال 2002 نخستین سربازان اردوی فدرال آلمان در افغانستان هنگام خنثی کردن یک راکت زمین به هوا کشته شدند. به تاریخ 7 جون سال 2003 یک حمله کننده انتحاری در کابل خود را انفجار می دهد. چهار سرباز در این حادثه جان می بازند و 29 تن دیگر زخمی می شوند. این نخستین بار است که سربازان آلمانی قربانی یک حمله انتحاری می شوند.

پس از گذشت بیش از دو سال از براندازی رژیم طالبان، حکومت افغانستان در ماه جنوری سال 2004 قانون اساسی جدید کشور را که بر پایه اصول دموکراسی تنظیم شده، تصویب می کند. 502 نماینده لویه جرگه در مورد تاسیس «جمهوری اسلامی افغانستان» با سیستم ریاست جمهوری به توافق می رسند و به این ترتیب راه برای انتخابات سراسری باز می شود. به تاریخ نهم اکتبر سال 2004 حامد کرزی در انتخابات ریاست جمهوری برنده می شود.

در کنفرانس برلین جامعه بین المللی در مجموع 8.2 میلیارد دالر امریکایی برای بازسازی افغانستان وعده می دهد. آلمان با 80 میلیون یورو بخشی از این کمک ها را به دوش می گیرد. از موضوع های مهم این کنفرانس مبارزه با قاچاق مواد مخدر و افزایش شمار نیروهای آیساف می باشد.

جامعه بین المللی در کنفرانس لندن یک برنامه پنج ساله برای افغانستان تصویب می کند و به این منظور 10.5 میلیارد دالر امریکایی در دسترس می گذارد. هدف از این کار این است که افغانستان گام به گام در مسیر استقلال و بی نیازی سوق داده شود. اما وضعیت وخیم امنیتی در کشور منجر به برگزاری کنفرانس های متعدد می گردد.

دگرمن گیورگ کلاین دستور بمباران دو تانکر تیل را در نزدیکی شهر قندوز می دهد که طالبان ربوده بودند. در این حمله حدود 100 تن که بیشتر آن ها ملکی هستند، کشته می شوند. این مخرب ترین حمله سربازان آلمانی از جنگ جهانی دوم تاکنون است و انتقادهای شدیدی را بر می انگیزد. فرانس یوزف یونگ، وزیر دفاع وقت آلمان در نهایت مجبور به کناره گیری می شود.

هرست کوهلر، رئیس جمهور آن زمان آلمان فدرال در حال بازگشت از افغانستان یک مصاحبه مناقشه برانگیز انجام می دهد. کوهلر در این مصاحبه جنجالی می گوید که یکی از دلایل حضور نظامیان آلمانی در افغانستان تامین منافع اقتصادی آلمان می باشد. این گفته او بحث سیاسی داغی را در آلمان باعث می شود. کوهلر مدت کوتاهی پس از آن، کناره گیری اش را از سمت ریاست جمهوری آلمان فدرال اعلام می کند.

کابل با شدیدترین تدابیر امنیتی، مهمان وزیران خارجه کشورهای عضو پیمان ناتو می شود که برای نخستین بار در این منطقه بحرانی جلسه تشکیل می دهند. آن ها با وجود وضعیت بی ثبات کشور به این نتیجه می رسند که نیروهای امنیتی افغانستان باید تا پایان سال 2014 مسوولیت کامل امنیت کشور را بر دوش گیرند و نیروهای ناتو از کشور خارج شوند.

به تاریخ هجدهم سپتمبر 2010 افغانستان یک پارلمان جدید انتخاب می کند. انتخابات تحت الشعاع یک سلسله حملات برگزار می شود که مرگ دست کم 22 تن را سبب می شود. افزون بر این ناظران بین المللی از تقلب گسترده در این انتخابات انتقاد می کنند.

واحد ویژه سربازان بحری ایالات متحده موسوم به «ناوی سیلز» در شب دوم ماه می سال 2001 به یک مجتمع مسکونی در ایبت آباد پاکستان هجوم می آورد و اسامه بن لادن، رهبر گروه تروریستی القاعده را به ضرب گلوله می کشد. بارک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده روند این حمله را به همراه نزدیک ترین همکارانش به طور زنده تعقیب می کند. در ایالات متحده هزاران تن مرگ بن لادن را جشن می گیرند.

به تاریخ پنجم دسمبر سال 2011،– ده سال پس از نخستین گردهمایی– شهر بن میزبان یک کنفرانس بین المللی دیگر می شود. رهبران دولت ها و حکومت ها در مورد حمایت مالی از افغانستان تا سال 2024 به توافق می رسند. رئیس جمهور کرزی در مقابل تعهد می دهد که برای مبارزه با فساد و ایجاد دموکراسی باثبات، اصلاحات لازم را در کشور انجام دهد.

انگلا مرکل، صدراعظم آلمان فدرال و حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان به تاریخ شانزدهم ماه می سال 2012 یک توافقنامه همکاری را امضا می کنند. حکومت آلمان فدرال وعده کمک های بیشتر را می دهد، اما این کمک ها را مشروط به ادامه اصلاحات می نماید. کرزی در مقابل متعهد به رعایت موازین حقوق بشر و حاکمیت قانون می گردد.

رئیس جمهور کرزی اعلام می کند که افغانستان مسئولیت امنیتی سراسر کشور را به عهده می گیرد: همه ولسوالی هایی که تا به حال توسط نیروهای امنیتی ناتو کنترول می شدند، به اردوی افغانستان واگذار می شوند. قرار می شود که در ماه های بعدی نیروهای جنگی بین المللی ولایت ها را ترک کنند. این خبر تحت الشعاع یک حمله انتحاری در کابل قرار می گیرد.

به تاریخ 21 آگست سال 2013، کلاوس دیتر فریچه، از منشی های بلندپایه دولت آلمان و الیور اوچا، سفیر آلمان در افغانستان مسئولیت مرکز آموزش پولیس را در قندوز به وزارت داخله افغانستان واگذار می کنند. این اقدام به معنای پایان رسمی فعالیت آلمان در بازسازی نیروی پولیس ولایت قندوز می باشد. از سال 2010 بدین سو بیش از 4600 پولیس در این مرکز آموزش دیده اند.

توماس دیمزیر و گیدو وستروله، وزیران آن زمان دفاع و خارجه آلمان فدرال مسئولیت پایگاه نظامی اردوی فدرال در قندوز را به حکومت افغانستان واگذار می کنند. این دومین پایگاه بزرگ اردوی فدرال آلمان در افغانستان در آینده از سوی پولیس و نظامیان افغان مورد استفاده قرار می گیرد. به این ترتیب پایان ماموریت سربازان آلمانی در افغانستان پس از ده سال به طور رسمی شروع می شود.

در این سال خروج همه نیروهای بین المللی از افغانستان آغاز می شود. اما جامعه بین المللی همچنان می خواهد میلیاردها دالر امریکایی در بازسازی کشور هزینه کند. افغانستان تا رسیدن به بی نیازی و استقلال راه درازی در پیش دارد.