اين سياست مدار آلماني تأکيد کرد که جهان به تصميمات روشن کنفرانس جهاني وضع جوي در بالي ضرورت دارد. آنچه از نظر او واجد اهميت جهاني است، تعيين هدف جهت رسيدن گاز هاي مضر به نيم آن تا سال 2050 مي باشد. او با تأکيد اظهار داشت که براي تضمين چنين هدفي بايد تنها کشور هاي صنعتي گاز هاي کاربن داکسايد شان را به 30 در صد تا سال 2020 کاهش دهند. برخلاف بن کي مون سکرتر عمومي سازمان ملل متحد شک و ترديدش را بيان داشت که کشور هاي شرکت کننده در کنقرانس بتواند به اهداف مشخصي با هم توافق کنند. آنچه از نظر او مهم است، در قدم اول رسيدن براي يک توافق نامه جديد بعد از پايان اعتبار پروتوکول کيوتو مي باشد. بن از شرکت کنندگان کنفرانس تقاضا کرد که براي اين هدف حد اکثر تا سال 2009 با هم توافق کنند.