اندکی پیش از آنکه آلمان چهلمین سالگرد عضویت ممل متحد اش را تجلیل کند، مورد ستایش مقامات عالیه این سازمان واقع شد: بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد در محفل جشن گونه ای در نیویارک از نقش آلمان در جامعه کشور های جهان تقدیر نمود. بان گفت: آلمان قبل از وحدت و بعد از وحدت اش «فعال ترین حامی» ملل متحد بوده است. او افزود که به مشورت ها و اعمال مقامات بلند رتبه پر شمار آلمان اعتماد دارد.

نخستین بار در 18 سپتمبر 1973، درست سی سال پس از تاسیس سازمان ملل متحد، هردو دولت آلمان، یعنی جمهوری فدرالی آلمان و جمهوری دموکراتیک آلمان، به حیث اعضای ملل متحد پذیرفته شدند. مباحثات روی اینکه جمهوری فدرالی آلمان تنها به حیث عضو قبول شود و همچنان تقابل شرق و غرب در جریان جنگ سرد، مانع عضویت مشترک در ملل متحد می شد، زیرا این می توانست به معنای به رسمیت شناختن جمهوری دموکراتیک آلمان باشد.

آلمان درملل متحد – یک تاریخ موفقیت بار؟

کلاوس دیتر ولف، کارشناس امور سیاست در بنیاد تحقیقات صلح و منازعه در ایالت هسن می گوید: «تا همین چند سال پیش عضویت آلمان در ملل متحد یک تاریخ موفقیت آمیز بوده است. مبارزه با فقر، کمک های بشری، محیط زیست و پیشگیری غیر نظامی از منازعات، همه ساحاتی بوده اند که آلمان با موفقیت های بزرگی کار کرده است».

پس از ایالات متحده امریکا و جاپان، آلمان سومین کشوری است که در سال 2013 میلادی حدود 190 ملیون دالر امریکایی به بودجه عادی ملل متحد کمک کرده است. برعلاوه این، کمک به تمویل ماموریت های بین المللی صلح قرار دارند. برای یک دوره زمانی بین جولای 2013 تا جون 2014 آلمان به ملل متحد حدود 538 ملیون دالر امریکایی انتقال می دهد. بدین ترتیب آلمان چهارمین کشور پول دهنده در این بخش می باشد.

گیدو وستروله وزیرخارجه آلمان فدرال در ارتباط به تجلیل از نقش آلمان درملل متحد گفت: «ما در جامعه بین المللی واقعاً نفوذ خوبی داریم. در این قسمت به ما این واقعیت کمک کرده است که ما بزرگترین کمک دهنده پولی هستیم، و اینکه ما تنها گپ نمی زنیم، بلکه همچنان واقعاً با تمام قوا از کار ملل متحد حمایت می کنیم».

خدشه در وجاهت به حیث عضو نمونه

با اینهم این کمک های آلمان شامل کمک پولی ای می باشد که آلمان مکلف به پرداختن آن است و ضمن سایر موارد بر مبنای بزرگی و توانایی اقتصادی این کشور محاسبه می شود. خانم بیاته واگنر، دبیر کل انجمن ملل متحد آلمان می گوید: «اعانه ها و کمک های داوطلبانه ای هم وجود دارند که به هیچوجه نمیتوانند آلمان را سومین پول دهنده بزرگ نشان بدهند». آلمان دربخش پرداخت های داوطلبانه برای سازمان های ویژه، ادارات و برنامه های ملل متحد، در سطح جهانی غالباً در مقام دهم و یا پایین تر از آن قرار می گیرد.

در اینجا کمک به برنامه محیط زیست ملل متحد (UNEP) یک استثناء می باشد. آلمان دومین بزرگترین پول دهنده به این برنامه می باشد که در راس آن اخیم شتاینر قرار دارد.

برای شرکت در ماموریت های صلح ملل متحد آلمان در بسیاری موارد خویشتندارانه عمل می کند. آلمان با در دسترس قرار دادن 75 تن از کارمندان اش برای ماموریت های ملکی ملل متحد بیشتر از یک درصد پرسونل را تشکیل می دهد. در آن ماموریت های صلح که مستقیماً توسط ملل متحد رهبری می شوند، مانند ماموریت لبنان (UNFIL) و یا ماموریت در مالی (MINUSMA)، آلمان صرف 315 سرباز و پولیس اش را توظیف کرده است. بدین ترتیب آلمان در قسمت تهیه پرسونل برای ملل متحد در مدارج خیلی پایین تر از کشورهایی مانند بنگله دیش، حبشه و یوروگوای قرار دارد. با اینهم آلمان در حال حاضر 6000 سرباز و بیش از 300 پولیس اش را در عملیات هایی توظیف نموده است که با مجوز ملل متحد در کوزوو (EULEX und KFOR) و افغانستان (ISAF) به راه افتاده اند.

کلاوس دیتر ولف دانشمند علوم سیاسی از چند سال باینسو یک تناقض را در سیاست ملل متحد آلمان احساس می کند. البته آلمان همواره بر اهمیت نقش ملل متحد تاکید می نماید، با اینهم پیوسته بیشتر با ابزارهای مانند همایش کشورهای "جی8" و "جی 20"، که شامل کشور های دیگر نیست، همکاری می کند. ولف انتقاد می کند که به این ترتیب آلمان در نهایت از کنار ملل متحد می گذرد.

در قسمت همکاری های انکشافی، سیاست آلمان بیشتر بر همکاری های دوجانبه تاکید می کند. علاوه بر این از نظر ولف بین ایده یا فکر همکاری و طرز اجرای آن در عمل نیز یک تضاد وجود دارد. همچنان آلمان برای تدوین یک طرح مفهومی در جهت مسوولیت های حفاظتی، که هدف آن مداخله جامعه بین المللی برای جلوگیری از تخطی های شدید حقوق بشر می باشد، به طور فشرده و زیاد همکاری کرده است. با اینهم هنگامی که در بهار 2011 مسأله رای گیری در مورد مداخله نظامی در لیبیا مطرح شد، آلمان که در آن وقت عضو غیر دایمی شورای امنیت بود، مانند روسیه و چین رای مستنکف داد. دو کشور نامبرده در شورای امنیت دارای حق ویتو می باشند. شرکای غربی در شورای امنیت، مانند ایالات متحده امریکا، بریتانیا و فرانسه، به جانبداری از حمله بدون آلمان رای دادند.

آلمان امید به اصلاحات و نفوذ بیشتر در ملل متحد

طبعاً به حیث یک کشور عضو داشتن نفوذ در ملل متحد برای آلمان محدود می باشد، آنهم در حالی که این کشور تا هنوز عضو دایمی شورای امنیت سازمان ملل متحد نیست.

بنابر این آلمان برای آنکه نفوذ بیشتر داشته باشد، از مدت ها باینسو برای داشتن یک کرسی دایمی در شورای امنیت ملل متحد و آوردن اصلاحات در این سازمان جهانی تلاش می کند.

گیدو وستروله وزیرخارجه آلمان فدرال تقاضا نموده است که شورای امنیت خود را با واقعیت های جیوپولیتیکی انطباق دهد. بنابراین، آلمان همراه با جاپان، هند و برازیل یک گروه ابتکاری را برای توسعه شورای امنیت سازمان ملل متحد تشکیل داده اند.

معلوم نیست که چه وقت چنین چیزی صورت می گیرد. تا آن زمان دیپلومات های آلمانی و کشورهای دیگر دست کم می توانند در نزدیکی کامل با شورای امنیت قرار داشته باشند. مستقیماً در کنار این شورا یک اتاق بنام «سالن ساکت» وجود دارد، که آنرا آلمان قبلاً در سال 1978 به ملل متحد اهدا کرده بود. اتاق آرام دیگری که جدیداً ایجاد شده و بنام «جنگل آلمان» مسما شده است، طی محفلی توسط پیتر ویتیگ سفیر آلمان در ملل متحد به این سازمان داده شد.