بسیاری‌ها تصور می‌کردند که یوگنی پریگوژین پایان خوشی نخواهد داشت، اما نحوه مرگ او برای ناظرانی مانند ایرینا بوروگان تعجب‌برانگیز است.

بورگان، خبرنگار تحقیقی روسی به دویچه وله گفت «این که او به طور غوغابرانگیزی کشته شد، چیز جدیدی است»، هرچند جزئیات دقیق این حادثه هرگز روشن نخواهد شد.

به اینستاگرام دویچه وله دری بپیوندید

حالا کمتر کسی شک دارد که پریگوژین واقعاَ کشته شده است. و گمانه‌زنی‌هایی وجود دارد که این احتمالاَ تصادفی نیست. چنانچه گرهارد مانگوت، دانشمند علوم سیاسی در اتریش و محقق مسایل روسیه به دویچه وله گفت این احتمال زیاد است که این «قتل دستور داده شده» توسط ولادیمیر پوتین بوده باشد. به گفته او، انگیزه قابل تصور برای چنین قتل احتمالی، انتقام‌گیری از شورش ماه جون گروه واگنر و «هشدار به منتقدان در رده‌های رهبری» است.

براساس معلومات رسمی، پریگوژین رئیس گروه مزدور واگنر چهارشنبه شب سوار یک جت شخصی بود که سقوط کرد. ظاهراَ همراه با او، دیمتری اوتکین، بنیانگذار و فرمانده گروه واگنر نیز در این رویداد جان باخته است. همواره نشانه‌هایی بروز می‌کند که این هواپیما در مسیر مسکو به سن پیترزبورگ منفجر شده است.

اخیراَ به نظر می‌رسید که تنش بین ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و پریگوژین حل شده است. رئیس گروه واگنر آزادانه فعالیت می‌کرد و ویدیوهایی از ماموریت‌های جدید سربازانش در افریقا نیز منتشر می‌کرد. 

پریگوژین در اواخر ماه جون شورشی مسلحانه را علیه رهبری نظامی روسیه رهبری کرد. او مرکز فرماندهی نظامی را در روستوف نا دونو بدون هیچ گونه مقاومتی تصرف کرد، با بخشی از ارتش خصوصی خود به سمت مسکو مارش کرد و هواپیماها و هلیکوپترهایی را که سعی بر توقف او داشتند، ساقط کرد. پوتین او را خائن خطاب کرد. در این میان توافقی میان او و پوتین صورت گرفت و به پریگوژین در بدل تبعید به بلاروس وعده مصونیت داده شد.

چالش نظامی برای پوتین؟

این شورش روسیه را شگفت زده کرد. پریگوژین در بحبوحه جنگ تجاوزکارانه روسیه علیه اوکرایین جرئت کرد که رئیس کرملین را از نظر نظامی به چالش بکشد. ولادیمیر پوتین در آن روز ساعت‌ها ضعیف و ناتوان به نظر می‌رسید. در ماه‌های پیش از این شورش، پریگوژین با سرگئی شویگو وزیر دفاع روسیه و معتمد نزدیک پوتین و والری گراسیموف، رئیس ستاد کل ارتش روسیه دچار تنش شده بود. او هر دو را به بی‌کفایتی نظامی متهم کرده بود. پریگوژین علاوه بر آن به طور غیرمستقیم به پوتین حمله لفظی کرد و دلیل او برای جنگ را علناَ زیر سوال برد.

تاثیر اندکی بر جنگ اوکرایین

گذشته طور دیگری بود. پریگوژین وفادار پوتین به شمار می‌رفت، سربازان مزدورش به ارتش روسیه در اشغال مناطقی در اوکرایین کمک می‌کردند. این همکاری آخرین بار در اواخر ماه می در باخموت صورت گرفت.

پوتین و پریگوژین همدیگر را از دهه ۱۹۹۰ می‌شناسند. پریگوژین اولین کسی بود که یک نیروی خصوصی برای ماموریت‌های دشوار و کثیف را به دستور مسکو در اوکرایین، خاورمیانه و افریقا راه اندازی کرد.

مارینا میرون، کارشناس از کالج دانشگاهی لندن به دویچه وله گفت که حامیان پریگوژین حالا باید از اینکه رئیس جمهور پوتین ترسی از یک شورش دوم ندارد، ناامید باشند. به گفته او پوتین ظاهراَ راه حلی برای «کنترول این گروه» پیدا کرد.

کارشناسان به این باور نیستند که این رویداد تاثیری بر جنگ روسیه در اوکرایین داشته باشد. گروه واگنر در جریان درگیری‌های شدید در بهار به شدت تضعیف شد و حالا نیز با مرگ او در خلاء رهبری به سر می‌برد. از حدود سه ماه به این سو ارتش روسیه بدون کمک مزدوران گروه واگنر در اوکرایین می‌جنگند و از دید پوتین نسبت به گذشته از وضعیت بهتری برخوردار اند. 

یوتیوب دویچه وله دری را ببینید

گرهارد مانگوت می‌گوید: «سوال این است که بر سر ماموریت‌های واگنر در افریقا چه خواهد آمد، چرا که در آنجا این گروه کارهای کثیف زیادی برای حکومت روسیه انجام داده و نفوذ روسیه در کشورهای افریقایی را به طور قابل توجهی تقویت کرده است.»

این تحلیلگر می‌افزاید که مشخص نیست پوتین تا چه زمانی به تقویت قدرت خود موفق خواهد بود و چنین چیزی به چگونگی ادامه جریان جنگ در اوکرایین وابسته است. به گفته او باید دید که آیا رئیس کرملین در کنار وزیر دفاع خود خواهد ایستاد یا نه. پریگوژین تنها کسی نبود که خواستار جایگزینی شویگو بود، بلکه ملی‌گرایان مختلف و بعضی از به اصطلاح وبلاگ نویسان جنگی نیز همین درخواست را مطرح کرده اند.