برای بسیاری مردم تفکیک فوری میان زکام و انفلوانزا ساده نیست. چه علایمی زکام یا سرماخوردگی را از انفلوانزا متمایز می‌سازد؟

ویروس انفلوانزا معمولاَ در ماه‌های سرد سریع‌تر و ساده‌تر شیوع می‌یابد. اما در همین ماه‌های سرد، شمار موارد ابتلا به زکام که یک بیماری ساده و معمولی است، نیز افزایش می‌یابد. بنابراین، برای کسانی که مثلاَ تب و ریزش دارند، مشکل است تشخیص دهند که دچار زکام شده اند یا انفلوانزا.

زکام

ابتلا به زکام به صورت تدریجی آشکار می‌شود. زکام معمولاَ با یک نوع خارش گلو، ریزش آب بینی و یا بند شدن بینی و احتمالاَ تب خفیف شروع می‌شود. سرانجام زکام به التهاب قصبات شش (برانشیت) و سرفه خشک تبدیل می‌شود.

طبابت عصری هنوز هم موثریت چندانی در مبارزه با این بیماری ندارد. کارهایی که می‌توانیم برای بهبودی از زکام انجام دهیم، عبارت از معالجه‌های خانگی یا سنتی، استفاده از اسپری بینی، شربت سرفه و همچنین تابلیت‌های گلودردی است. این طنز سابقه دار که «اگر داکتر برویم زکام هفت روز دوام می‌کند؛ اگر داکتر نرویم زکام یک هفته دوام می‌کند» در واقع نشان‌دهنده این است که داکتر رفتن کمک زیادی برای رهایی از زکام نمی‌کند.

انفلوانزا

انفلوانزا کمی از زکام فرق دارد. انفلوانزا معمولاَ به صورت ناگهانی و آنی بروز می‌کند و می‌تواند با سرفه و تب همراه باشد. فرد مبتلا در مدت زمان کوتاه خود را بسیار مریض احساس می‌کند. درجه تب می‌تواند خیلی بلند باشد و تا ۳۹ درجه سانتی‌‌گراد برسد. این بیماری می‌تواند با دردهای شدید مفاصل، سردردی و تهوع و استفراق همراه باشد. فرد مبتلا به انفلوانزا ممکن است خود را چنان ضعیف احساس کند که نتواند ایستاد شود.

کاری که فرد مبتلا می‌تواند انجام دهد این است که بیشتر استراحت کند و تلاش کند با استفاده از ادویه ضد انفلوانزا از علایم آن نجات یابد. انسان‌های کهن‌سال، نحیف و آن‌هایی که سیستم معافیت بدن شان ضعیف اند، بهتر است که به داکتر مراجعه کنند، چونکه انفلوانزا می‌تواند به سادگی تبدیل به سینه و بغل شود.