یک خلق، یک کشور، یک کوریا. یک چنین کوریای واحد را بعد از چندین دهه جدایی، حالا فقط شمار بسیار اندکی باشندگان این دو کشور تجزیه شده به یاد می آورند. کوریا از هفتاد سال به این سو، به دو کشور جداگانه تقسیم شده است.

آنانی که جنگ دوم جهانی، یا اشغال کشور شان توسط امریکا و شوروی پیشین و همچنان جنگ کوریا را تجربه کرده اند، امروز انسان های کهن سالی هستند که شمار آنها همه ساله کمتر می شود.

این واقعیت را می توان از شمار خانواده های درک کرد که در لیست انتظار برای دیدار اقارب شان، بعد از جدایی چندین ساله، درج شده است.براساس گزارش وزارت وحدت مجدد کوریای جنوبی، فقط  حدود ۶۰ هزار نفر در آغاز سال جاری میلادی انتظار می کشیدند تا بتوانند اقارب شان را در کوریای شمالی یک بار به آغوش بکشند. تنها در سال گذشته ۳۷۰۰ تن، که می خواستند به این آرزو برسند، چشم از جهان پوشیدند.

زمان برای زنده ها در فهرست دیدار خیلی به سرعت سپری می شود. این در حالی است که روابط سیاسی میان دو کشور در سال ۲۰۱۷ خیلی خراب بوده است.

تلاش از شمال

از نخستین دیدار مقامات بالا رتبه هردو جانب در ماه جاری جنوری به این سو، وضعیت بسیار متشنج که ماه ها دوام کرد، حالا اندکی پیش از آغاز بازی های زمستانی المپیک در پیونگ چانگ کوریای جنوبی، دوباره اندکی آرام شده است.

نشانه های روشن در این مورد، سهم گیری دوازده خانم در رقابت های ورزش هاکی روی یخ است که به روز پنجشنبه به کوریای جنوبی رسیدند. آنها قرار است با زنان ورزشکار کوریای جنوبی یک تیم را تشکیل دهند و نیز در مراسم گشایش مسابقات باهم بدوند.

رؤیای رئیس جمهور کوریای جنوبی

مون جه این، رئیس جمهور کوریای جنوبی قسمی که انتظار می رفت، از موضوع وحدت دوباره ابراز رضایت کرد. این مساله از نظر سیاسی برای این فرزند یک مهاجر کوریای  شمالی از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف مهم مون یک وحدت مجدد صلح آمیز دو کشور و یک شبه جزیره بدون سلاح اتمی است.

مون به عنوان وکیل مدافع پیشین حقوق بشر، بر نزدیکی و دیالوگ با کوریای شمالی تکیه می کند. مون بر این موضوع در تابستان سال گذشته در یک سخنرانی در بنیاد کوربر در برلین تاکید کرده گفت که هدف این نیست که یک نظام، نظام دیگر را ببلعد، بلکه: "من این را کاملاً روشن می گویم: ما هیچ علاقمندی به فروپاشی کوریای شمالی نداریم. ما در راستای یک وحدت مجدد با حذف کردن فعالیت نمی کنیم."

مون برهمکاری با کوریای شمالی تاکید می کند. افزون برآن او خواهان روابط غیر سیاسی و خصوصی، جدا از وضعیت سیاسی و نظام است. او می خواهد یک راهبرد اقتصادی را طرح ریزی کند.

هراس از نمونه فروپاشی جمهوری دموکراتیک آلمان

شنیدن این گونه کلمات از جانب کوریای جنوبی باید در کوریای شمالی خوش آیند باشد. لحن کلام مون رئیس جمهور کنونی کوریای جنوبی، با پارک گون هه، رئیس جمهور پیشین محافظه کار تفاوت دارد. او نیز از وحدت دو باره سخن می گفت. اما او در این ارتباط بیشتر به الگوی آلمان توجه داشت که باید کوریای جنوبی نقش آلمان غربی را داشته باشد.

اما قسمی که پروفیسور انگرید میته از دانشگاه شهر گیسین آلمان می گوید، چنین دیدگاهی از دید کوریای شمالی یک سناریوی ترسناک است. خانم میته منظماً درکوریای جنوبی در  کنفرانس ها در باره این موضوع شرکت می کند و یک بار به کوریای شمالی نیز به این مناسبت سفر کرده بود.

او توضیح می دهد: "از دید من، موضعگیری ها در این باره از همدیگر بسیار متفاوت اند. در کوریای جنوبی وحدت دوباره برای نسل جوان در واقع مطرح نیست. انسان های جوان هیج علاقمندی در خور ذکر به آن ندارند. آنها به این مساله به دید شک می نگرند و از آن فاصله بسیار دارند. من فکر می کنم که آنها به ایالات متحده امریکا آشکار نزدیکی بیشتر نسبت به کوریای شمالی احساس می کنند."

او می افزاید که برعکس در کوریای شمالی این موضوع بسیار زیاد به خصوص در میان جوانان و حتی نوجوانان مطرح است، چون این موضع از همان دوران کودکی تبلیغ می شود: "در کودکستان ها، یک نقشه با تمام کوریا نصب شده است و همه جا به کودکان آموزش داده داده می شود که کوریا یک کشور است."

اما مساله چگونگی وحدت دو کوریا تاهنوز بی جواب مانده است.