بر اساس استندردهای امروزی، نسخه ابتدایی آیفون که روز 9 جنوری 2007 معرفی شد، خوب به نظر می رسد اما چیزی نبود که همه آن را بخواهند. از دید اکنون، برخی کارشناسان آن را حتا یک "توده خشت" نامیدند که البته بی انصافی است.

اولین نمونه آیفون بر اساس فرستنده ای به نام تکنالوژی "ایج" کار می کرد؛ یک نسخه بیسیم 2 گیگا بایتی. این تکنالوژی واقعا آهسته بود. گاهی تقریبا هشت دقیقه طول می کشید تا یک فایل به حجم 5 مگا بایت فرستاده می شد. اما امروز 5 گیگا بایت کمتر از چهار ثانیه وقت می گیرد.

حتا تا زمانی که آیفون بازار جهانی را تسخیر کرد، اپلیکیشن وجود نداشت. در سال 2008 بود که طی ارتقای "آی تیون" استیو جابز نهایتا موافقت کرد که کاربران از امکانات تقسیم نرم افزار (سافت ویر) بر اساس سلیقه خود استفاده کنند.

در سال 2007، موبایل های آیفون هنوز قادر نبودند که یک تصویر را همراه متن یکجا بفرستند. سرویس مدرن "آی مسج" به کاربران این امکان را داد که نه تنها متن بلکه عکس، ویدیو، شماره تلیفون و بسیار فایل های دیگر را نیز بفرستند.

نسل اول موبایل های آیفون، کمره های نسبتا ضعیف، با دو مگاپیکسل کیفیت، داشت. این نوع کمره ویدیو ضبط نمی کرد. با حالا مقایسه کنید که عکاسی و فیلمبرداری با کیفیت بالا توسط آیفون 7 نوعی سرگرمی کودکانه است.

نیاز به گفتن نیست که در سال 2007، آیفون مرکز خبردهی یا (notification) نداشت. خدمات "سیری" یا نوع دیگری از همکاری دیجیتال وجود نداشت. همه این ها امکانات جدیدی هستند که به آیفون افزوده شده اند.

آیفون های جدید ویژگی هایی دارند که ارتقا دهندگان آن فقط می توانستند در خواب ببینند. شرکت اپل نیاز دارد تا مدام چیزهای جالب به این تلیفون هوشمند بیفزاید تا مشتریان خود را از دست ندهد. با توجه به این که فروش موبایل آیفون در فصل سوم سال گذشته میلادی 5.3 درصد کاهش یافت.