جان کلود یونکر، رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا هفته گذشته تأکید کرد که این کمیسیون برای بدترین حالت احتمالی آمادگی می گیرد. یکی از نگرانی های یونکر نتایج انتخابات ایتالیا می باشد، زیرا احتمال این می رود که در ایتالیا هیچ جناحی نتواند اکثریت لازم برای تشکیل حکومت را به دست بیاورد و در نتیجه «حکومت باثبات» تشکیل نگردد. یونکر همچنان از احتمال بروز نوسان های شدید اقتصادی به شدت ابراز نگرانی کرد، با آنکه بعداَ گفته است که در قبال اظهارات او سوء تفاهم شده است.

با آنهم، او گفته است که یکی از نگرانی هایش این است که اعضای حزب سوسیال دموکرات در مورد تشکیل یک حکومت ائتلافی با مرکل چه تصمیمی می گیرند. یونکر گفته است: «بدون تأیید اعضای حزب سوسیال دموکرات آلمان حکومت ائتلافی در آلمان تشکیل نخواهد شد و به این ترتیب حکومتی به عنوان قدرت رهبری کننده در اروپا نیز وجود نخواهد داشت.

اختلافات درون حزبی سوسیال دموکرات‌ها در مورد «ائتلاف بزرگ»

برای انگلا مرکل مفهوم تشکیل حکومت آینده آلمان و نقش این حکومت در اروپا به گونه واضحی روشن می باشد. چنانچه  مرکل در سخنرانی اخیر حکومتی اش، هفته گذشته در مورد سیاست آلمان در قبال اروپا تأکید کرد: "ما به تحول جدیدی در اروپا نیاز داریم". حتی همین مورد در قرارداد ائتلاف میان مرکل و سوسیال دموکرات ها نیز درج می باشد. سال ۲۰۱۸  سال سرنوشت سازی برای اروپا محسوب می شود. این درحالیست که انگلا مرکل در حال حاضر فقط به عنوان سرپرست صدارت ایفای وظیفه می کند.

او در این سخنرانی به گونه ضمنی از اعضای حزب سوسیال دموکرات آلمان خواهان رای مثبت به تشکیل حکومت ائتلافی گردیده و تأکید کرد که از شرکای اروپایی آلمان این برداشت را کرده است که آنان از سیاست آلمان انتظار تشکیل یک حکومت با ثبات را دارند.

آغاز گفتگوی ائتلافی احزاب محافظه کار با سوسیال دموکرات ها

اما در صورتی ناکامی احزاب آلمان برای تشکیل یک ائتلاف بزرگ، آیا بروکسل با سراسیمگی مواجه می شود؟

به گفته یانیس ایمانولیدیس از مرکز تحقیقی پالیسی اروپا، این اتحادیه سراسیمه نخواهد شد؛ اما نداشتن حکومت در یکی از کشورهای مهم این اتحادیه که در تصامیم مهم نقش سازنده را می توانست داشته باشد، می تواند سبب "یک نوع تزلزل" گردد. به همین دلیل به گفته او بروکسل امیدوار است که ائتلاف بزرگ در آلمان تشکیل گردد.

مرکل دیگر "بانوی اروپا" نیست

اما حتی در صورتی که ائتلاف بزرگ در آلمان تشکیل گردد، انگلا مرکل دیگر نقش "سیاستمدار درجه اول" را که قبل از انتخابات سال گذشته در اروپا داشت، دیگر نخواهد داشت.

روزنامه خبری امریکایی "تایمز" چند سال قبل او را "بانوی اروپا" لقب داد. پس از پیروزی ترامپ حتی شماری از رسانه ها خانم مرکل را با لقب رهبر جهان غرب یاد نمودند. اینها همه اکنون به گذشته پیوسته اند. سال گذشته پس از آنکه حزب مرکل در انتخابات به شدت نتایج ضعیفی را به دست آورد، همین روزنامه تامیز ایمانویل ماکرون رئیس جمهور فرانسه را "رهبر آینده اروپا" خواند. زیرا در حالی که ماکرون سال گذشته در ضیافت های مختلف با رئیس جمهورهای خیلی جنجالی به شمول ترامپ، پوتین و اردوغان با اقتدار و اعتماد به نفس مواجه گردید، مرکل درگیر اختلافات داخلی بر سر تشکیل ائتلاف بود.

با آنکه به باور اشتیفان زایدندورف، معاون رئیس انستیتوت آلمانی- فرانسوی در لودویگبورک، مانویل ماکرون به تناسب مرکل پیشقدم نمی باشد، اما "او سعی می کند از امکانات جمهوری فرانسه حد اکثر استفاده را بکند تا از وجه سیاسی و نظامی نفوذ فرانسه را در اروپا و جهان گسترش بدهد".

رهبری فقط با شراکت فرانسه

اما به گفته یانیس ایمانولیدیس، در صورت تشکیل ائتلاف جدید، مرکل در آینده نیز می تواند نقش مهمی داشته باشد؛ زیرا آلمان خود از اهمیت ویژه یی برخوردار است. او افزود: "همزمان میان کشورهای عضو توازن محکمی وجود دارد، به ویژه روابط آلمان و فرانسه در سال های اخیر به طور بی سابقه یی بهتر شده است". با آنهم به گفته او صعود فرانسه در ماه های اخیر تا حدی هم پیامد گفتگوهای درازمدت میان احزاب آلمان برای تشکیل ائتلاف می باشد، آنچه که به گفته او سبب گردیده است تا "از صلابت برلین به تناسب گذشته کاسته شود."

نویسنده: کرستوف هازلباخ/ ن.ف