یک کارمند اداره فدرال در امور مهاجرت و پناهندگی (بامف) با سرعت پلاکات جدیدی را روی دیوار اطاق انتظار این اداره در برلین نصب می‌کند. در این پلاکات نوشته شده است "کشور ات، آینده ات". منظور از "کشور" دراینجا آلمان نیست، بلکه کشوریست که پناهجو از آنجا آمده و در آلمان تقاضای پناهندگی کرده است.

همینکه پلاکات با آخرین سنجاق روی دیوار محکم می شود، مهمان هم از راه می‌رسد، مهمانی که این اطاق به خاطر وی حالا تزئین شده است: توماس دیمیزیر، سرپرست‌وزیر امور داخله آلمان فدرال. او می خواهد نشان بدهد که در رابطه با یکی از مشکلات امور مهاجرت، که حالا در ایام پیش از جشن کریسمس در مورد آن بیشتر سخن گفته می شود، پیشرفتی صورت گرفته است.

پناهجویان در آلمان سند هویت یکسان دریافت می کنند

دیمیزیر گفت: «ما می‌خواهیم بدانیم که متقاضی پناهندگی در اصل چه کسی است، و آیا اطلاعاتی علیه وی وجود دارد، یا نه.» این برای دیمیزیر مهمترین موضوع است. او زمانی گفته بود که ۳۰ درصد از کسانی که در آلمان خواستار پناهندگی می‌شوند، در تقاضانامه خود از تقلب و فریب کار می‌گیرند. اما در این رابطه تا کنون آمار‌گیری نشده است. با آنهم یک مثال بسیار بارز و خاص در رابطه با فریبکاری در هویت پناهجو وجود دارد: یک سال پیش انیس امری تونسی با یک لاری ۱۱ تن را در یک بازار کریسمس در برلین پایتخت آلمان کشت. امری پیش از آن موفق شده بود که با بیشتر از ده هویت مختلف از حقوق و خدمات پناهندگی و اجتماعی مستفید شود. این دقیقاً همان چیزی است که مقامات آلمان نمی‌خواهند که هرگز تکرار شود.

تجهیز مقامات امور پناهندگی با ابزار جدید تکنالوژی اطلاعاتی

بدین منظور "بامف" یا اداره فدرال در امور مهاجرت و پناهندگی حالا تکنالوژی اطلاعاتی خود را با ابزار جدیدتری تجهیز کرده است.

دیمیزیر در اتاق همجوار نخست کنار میزی می ایستد که در آنجا یک مترجم سوریایی اطلاعات در مورد متقاضی پناهندگی را در کمپیوتر ثبت می کند. مارکوس ریشتر، مسئول تکنالوژی اطلاعاتی در بامف در کنار وی ایستاده و بسیار راضی به نظر می‌رسد. او می‌گوید: «ما ابزار جدید را در مدت فقط ۹ ماه نصب کردیم!» دیمیزیر می‌گوید که کشور‌های اروپایی حالا می‌توانند "از آلمان بیاموزند".

ریشتر روی مونیتور کمپیوتر به سرپرست‌وزیر امور داخله نشان می دهد که با ابزار جدید "املای کلمات چگونه معیاری می‌شود و همزمان مشخص می‌گردد که آیا داده ها  با کشور مبداء متقاضی پناهندگی مطابقت دارد، یا خیر".

چرا سیستم اطلاعاتی اروپا نتوانست مظنون قتل فرایبورگ را ردگیری کند؟

اما این هنوز آغاز کار است. مترجم گوشی تلفون را برمی‌دارد و شماره مرکز نرم افزار برای تشخیص زبان می گیرد. او تقریباً دو دقیقه اطلاعات پناهجو را به زبان مادری خود می‌خواند.

ریشتر می‌گوید: «ما با این ابزار تشخیص لهجه می‌توانیم حتی در مورد کسانی که هویت خود را طور دیگری وانمود می‌کنند، بفهمیم که اصلاً از کدام بخش جهان عرب به اینجا آمده اند.»

به قول وی افزون بر آن با هر نمونه جدید زبان گفتاری، به غنای اطلاعاتی این سیستم افزوده می‌شود. فقط چند دقیقه طول می‌کشد که نتیجه بدست آید. سیستم جدید صدای مترجم سوریایی را ۷۸ درصد از منطقه "شام" رده بندی کرد. (شام نام تاریخی منطقه ای در شرق مدیترانه است که امروزه در آن کشور‌های سوریه، اردن، لبنان، فلسطین، اسرائیل، قبرس، بخش های از جنوب ترکیه و شرق مصر موقعیت دارند.)

دیمیزیر می‌گوید که "شام" منطقه بزرگی است، اما ریشتر در پاسخ توضیح می‌دهد که این سیستمی است که میزان اشتباه در آن حدود ۲۰ درصد است.

در ایستگاه بعدی در فاصله چندی متری، با کمپیوتر دیگری پورتریت یا عکس های صورت پناهجویان ارزیابی می‌شوند. ریشتر می‌گوید که سیستم مرکزی هر عکس را با ۱،۹ میلیون عکس بیومتریک، که در ذخیره اش موجود است، مقایسه می‌کند. به گفته وی این ابزار به ویژه به خاطر کودکان مهم است، زیرا از آنها نشان انگشت گرفته نمی‌شود.

ارزیابی جنجال برانگیز تلفون‌های موبایل متقاضیان پناهندگی

آخرین ایستگاه در مرکز جدید "تثبیت هویت" در اداره بامف، خشم شدید سیاستمداران فنی را برانگیخته و سبب انتقاد های گسترده از سوی حقوقدانان شده است. اپوزیسیون این بخش را یک تجسس در زندگی شخصی مهاجران دانسته و فراتر از حد مجاز می‌خواند. یوستوس شتروبینگ، مسئول ابزار جدید تکنالوژی اطلاعاتی در اداره بامف، بکس کوچکی را باز می‌کند که مملو از ادپتر های تلفون هاست. او می‌گوید "در این بکس تقریباً برای همه انواع متداول تلفون های موبایل یک ادپتر موجود است". پس از آن او یک دستگاه آزمایش را به یک کمپیوتر وصل می‌کند و داده های آن را به کمپیوتر انتقال می‌دهد. روند انتقال داده ها در یک ستون روی صفحه مونیتور دیده می‌شود.

شتروبینگ اطمینان می‌دهد که با این سیستم تنها فراداده ها ثبت می‌گردند، یعنی اطلاعات در مورد اینکه با چه کشوری صحبت تلفونی شده است، اما نه شماره های اخیر دایل شده. او همچنان می‌گوید که منشاء داده های انترنتی نیز ارزیابی می‌گردد، اما نه محتویات آنها.

در نهایت آماری بدست می آید که کارمند بامف، در صورتی که در مورد اطلاعات ارایه شده از سوی متقاضی پناهندگی شک و تردید داشته باشد، می‌تواند از آن استفاده کند.

دیمیزیر می‌پرسد: «هرگاه متقاضی پناهندگی نخواهد که تلفون موبایل خود را برای ارزیابی داده هایش در اختیار قرار بدهد، آنگاه چه؟»

کارمندان بامف می‌گویند که چنین خودداری تأثیر منفی روی رسیدگی به درخواست پناهندگی متقاضی می‌داشته باشد. دیمیزیر سر خود را به علامت تایید تکان داده و به "تعهد قانونی برای همکاری از سوی متقاضی.

نویسنده: کیسـِل هاینر/ ص.ا/ ن.ف

انتقادهای گسترده از اخراج برنامه‌ریزی شده پناهجویان افغان از آلمان