اتحادیۀ اروپا با تحریم های جدیدش بطور آشکاری فراتراز فیصله های ملل متحد گام نهاده است. بطور مثال درآینده سرمایه گذاری در شرکت های نفت و گاز ایران ممنوع قرار داده شده است.

همچنان دارایی های پاسداران انقلاب ایران در اتحادیۀ اروپا به حالت توقیف درآورده می شود.

برای اتحادیۀ اروپا این موضوع مهم است،که تدابیر جزایی متوجه مردم ایران نبوده،بلکه متوجۀ قشر رهبری این کشور باشد،که همیشه اظهار میدارد، نیروگاه اتمی برای استفادۀ غیرنظامی میباشد،نه نظامی. گیدو وستروله وزیر خارجۀ آلمان در این مورد چنین ابراز شک می نماید:

"ایران طبعاً دارای این حق مسلم میباشد که از نیروگاه اتمی جهت مرامهای غیرنظامی استفاده کند،ولی طبعاً دارای مسئولیت بخاطر شفافیت کامل آن نیز میباشد،زیرا تسلیح اتمی ایران نمیتواند مورد پذیرش قرار گیرد".

البته در تحریمهای، اتحادیۀ اروپا تنها یک جهت را مد نظر میگیرد، چنانکه کاترینه اشتون رئیس امور خارجی اتحادیۀ اروپا اظهار میدارد:

"تحریمها دارای بالذات هدف نیستند.هدف ما آن بوده،است ودر آینده هم خواهد بود،تا ایران را به میز مذاکره بکشانیم و بدین ترتیب این مشکل را حل کنینم.ما خواهان راه حلی میباشیم که در آن همه روی استفادۀ غیرنظامی ازبرنامه اتمی ایران بتوانند اطمینان داشته باشند واین امر بتواند اجازه دهد میان اروپا و ایران روابط همه جانبه ای را انکشاف بخشیده و یک همیاری را در تمام بخشها ایجاد کند."

وزرای خارجه علاوه برآن برای آغاز مذاکرات شمولیت آیسلند به اتحادیۀ اروپا چراغ سبزنشان داده اند.آیسلند سال گذشته در نکتۀ اوج بحران مالی،که این کشور را بصورت خاص در بر گرفت،درخواست خویش را ارائه نموده است.ازآنجایی که آیسلند بسیاری از شرایط عضویت را برآورده ساخته است،میتواند در سال 2012 و یا 2013 عضو اتحادیۀ اروپا گردد،شاید همراه با کروشیا. بااینهم هنوز این به هیچ صورت روشن نیست،که این امر صورت خواهد گرفت یا خیر.زیرا اکثریت مردم آیسلند مخالف عضویت دراتحادیۀ اروپا میباشند.علاوه بر آن آیسلند باید مقررات جهت ماهیگیری و شکار ماهی وال را به پذیرد،که هردوی آنرا حکومت آن کشور تا حال رد میکند.

کشور های اتحادیۀ اروپا نمی دانند که با فیصلۀ محکمۀ بین المللی در قبال کوسوو چه گونه برخورد نمایند. محکمۀ مذکور در هفتۀ گذشته بطورغیر منتظره اعلام استقلال کوسووا را بطور آشکاری مطابق به قانون بین المللی خوانده و بدینوسیله باعث خشم صربستان گردید،که کوسووا را مانند گذشته یکی از ایالات خویش محسوب می نماید.فرانکو فراتینی وزیر خارجۀ ایتالیا در برابر صربستان شیوۀ آشتی پذیری از خویش نشان داده وگفت:

"اروپا باید یک پیام مثبت به صربستان بفرستد و یک چیز کاملاً واضح است:ما نمیتوانم از این بیشتربرای صربستان شرایطی برای روند نزدیکی با اتحادیه اروپا بگذاریم، مانند اینکه،صربستان کوسوو را برسمیت بشناسد. به هر صورت بسیاری از کشورهای اروپایی کوسوو را برسمیت نشناخته اند و این برای اتحادیۀ اروپا هیچ مشکلی نیست.

"

کلمۀ بسیاری مبالغه است:تنها پنج کشور هستند،که کوزوا را برسمیت نشناخته اند.یکی از جملۀ آنان قبرس است. مارکوس کیپریانو وزیرخارجه قبرس دراین زمینه دارای نگرانی های عمیق میباشد. او می گوید:

"ما به این عقیده هستیم،که تمام مسائل مربوط به تمامیت ارضی یک کشورباید از طریق مذاکرات و گفتگوها تنظیم گردد، نه از طریق اعلام استقلال یک جانبه."

این موضع کیپریانو به دلیل آنست،که بخش ترکی زبان شمال قبرس هم همینطور استقلال خویش را اعلام داشته است.همچنان دیگر کشورهائیکه تا حال از برسمیت شناختن کوسوو خود داری می کنند، از گرایشهای جدایی طلبی در قلمرو خویش نگران میباشند،بطور مثال اسپانیه با منطقۀ باسکها همین مشکل را دارد.

ازاینرو انتظارنمی رود که اتحادیه اروپا دراین زمینه بتواند به زودی به موضع مشترکی دست یابد.

کریستف هازلباخ/ احمد حسین انوش

ویراستار: رسول رحیم