در روزنهایم، شهری در ایالت بایرن، تلاشی قطارهایی که از مرز آلمان و اتریش عبور می کنند، یک امر روزمره شده است. از شروع سال تاکنون حدود 11 هزار پناهجو به این منطقه مرزی آمده اند. اکثر این پناهجویان از سوریه، اریتریا و سودان می باشند.

در جریان تفتیش ها پولیس همه اتاقک های قطار، تشناب ها و محل گذاشتن کالاها را تلاشی می کند. شمار آن پناهجویانی که غیرقانونی سفر می کنند در هر قطار بین 50 تا 150 نفر می باشد. از هنگام شروع تلاشی در ماه آگست تاکنون بیش از 3000 پناهجوی غیرقانونی پیدا شده اند.

افسران پولیس با دقت و وسواس اسناد و پاسپورت ها را در درون قطار تفتیش می کنند. بسیاری از مهاجران ترس دارند که پیش از رسیدن به آلمان توسط پولیس گرفتار شوند. دیگران امیدوار اند که به سویدن سفر کنند که برای سیستم حمایت اجتماعی قوی اش در بین پناهجویان شهرت دارد.

این مهاجران از گرمای آفتاب در یک سایه پناه برده اند. مهاجران انتظار دستبند شماره دار را می کشند. پس از آن یک موتر بس پولیس آن ها را به یک جمنازیوم ورزشی قدیمی می برد که در همان نزدیکی قرار دارد. آن ها در آنجا آب و قدری نان به دست می آورند.

چارلس 27 ساله (طرف چپ) و بیلوستنلی 31 ساله فقط دو نفر از هزاران مهاجری می باشند که امسال به روزنهایم رسیده اند. چارلس به دویچه وله گفت: «من کشورم را به دلیل مشکلات زیاد ترک کردم». این دو در جریان سفر شان از نایجریا با هم آشنا شدند. چارلس گفت: «اکنون ما مانند برادر استیم. او تنها کسی است که من اکنون دارم».

در جمنازیوم های ورزشی پیشین که حالا به حیث سرپناه مهاجران استفاده می شوند، ده ها مهاجر انتظار می کشند که نام و مشخصات شان توسط پولیس ثبت شود. بسیاری از مهاجران برای چندین روز امکان تبدیل کردن لباس خود را ندارند. در گرمای تابستان مثبت 30 درجه سانتی گراد، قطرات عرق به کف اتاق می ریزند.

تیلفون های موبایل، پول، کمربند و سگرت، همه داشته های یک شخص در خریطه شفاف جمع آوری می شود و روی آن عین شماره ای نوشته می شود که در دستبند هر مهاجر می باشد. وقتی این مهاجران پیش از این که برای درخواست پناهندگی عازم مونشن شوند، اموال شان نیز برای شان داده می شوند.

در هنگام ثبت نام در "مرکز ارزیابی" هر پناهجو باید عکس بگیرد. از آنجایی که مقامات در روزنهایم می کوشند یک ترجمان را بیابند که بتواند به زبان های متعدد برای تمام افریقا و یا خاورمیانه صحبت کند، انتظار می تواند ساعت ها طول بکشد.

هر پناهجو باید یک کاپی از نشان انگشت اش را بدهد. بازرسی اساسی توسط پولیس برای امراض ساری مانند سل، سیاه سرفه و سکابیس (خارش شدید) صورت می گیرد. بعد از سپری کردن این معاینه، مهاجران مکتوبی به دست می آورند که می توانند با آن به مونشن سفرکرده و در آنجا درخواست پناهندگی بدهند.