پاکستان درنظر دارد که میلیون ها مهاجر افغان را از این کشور اخراج کند و در بسیاری از شهرهای بزرگ با جدیت پیش میرود. اما در خیبر پختونخوا شرایط متفاوت است و روند اخراج بسیار کندتر پیش میرود. دلیل آن چیست؟
پیشاور پاکستان، کودکان افغان در یک کمپ مهاجران در ایالت خیبرپختونخواعکس: Muhammad Sajjad/AP Photo/picture alliance
اعلانات بازرگانی
اکبر خان مهاجر افغان نظاره گر رفت و آمد پرسنل رستورانش است که در شهر پشاور قرار دارد. پیشخدمت ها سیخ های کباب را باد میزنند و ظرف های برنج و سالاد را در مقابل مشتریان میگذارند.
اکبر خان نیز از جمله مهاجران افغان است که پاکستان را باید تا به حال ترک میکرد. حکومت میگوید که آن ها در این کشور به صورت غیرقانونی زندگی میکنند و به سرکوب آن ها ادامه میدهد.
اما اکبر خان میگوید: «من تقریبا ۵۰ سال است که این جا زندگی میکنم. این جا ازدواج کردم، فرزندانم نیز همچنین و ۱۰ تن از اعضای خانواده ام این جا به خاک سپرده شده اند. به این خاطر به هیچ وجه نمی خواهم این جا را ترک کنم.»
پاکستان میگوید که در اخراج سه میلیون مهاجر افغان عزم جدی دارد. دست کم یک سوم از آن ها در ایالت شمال غربی خیبرپختونخوا زندگی می کنند. بسیاری از آن ها کارت شهروندی افغانستان را دارند و یا این که اقامت شان را در پاکستان به ثبت رسانده اند.
معلوم نیست که چه تعداد از افغان ها بدون مدرک اقامت در پاکستان زندگی می کنند.
اخراج به افغانستان؛ تهدید جدی برای کودکان مبتلا به تالاسمی
04:39
مشابهت های فرهنگی، قومی و زبانی
به نظر می آید که حکومت ایالتی خیبرپختونخوا که رهبری آن را حزب عمران خان، نخست وزیر پیشین به عهده دارد با بی میلی روند بازگرداندن افغان ها را به پیش می برد. مناطق کوهستانی، خشونت های فرقه ای و فعالیت ملیشه ها، پلان های حکومت مرکزی را برای اخراج مهاجران افغان به چالش کشیده است.
عبدالله خان، مدیر عامل موسسه مطالعات امنیتی پاکستان می گوید: «پس فرستادن همه افغان ها غیرممکن است، به خصوص از ایالت خیبرپختونخوا. زیرا آن ها با وجود حصار مرزی با استفاده از راه های غیرقانونی و یا سوء استفاده از روزنه های موجود در سیستم با وجود حصار کشی در مرز به کشور باز می گردند.»
او افزود: «بسیاری از قریه ها در امتداد مرز بین پاکستان و افغانستان تقسیم شده اند و مردم در سه یا چهار دهه گذشته هیچگاه از دیدار یکدیگر در دو سوی مرز صرف نظر نکرده اند.»
خیبرپختونخوا در مجاورت افغانستان قرار دارد و افزون براین به خاطر روابط مشترک قومی، فرهنگی و زبان مشترک یک هدف طبیعی برای افغان ها به شمارمی آید. این ایالت از سال های ۱۹۸۰ میزبان شمار قابل توجهی از آن ها بوده است.
بسیاری از مهاجران افغان این جا ادغام شده اند و حتی با شهروندان محلی ازدواج کرده اند. آن ها با این منطقه آشنایی دارند و دسترسی به آن از مسیرهای قانونی و غیرقانونی در مقایسه با مناطق دیگر پاکستان آسان تر است.
عبدالله خان به اسوشیتدپرس گفت، درست است که حکومت محلی با حکومت فدرال همکاری می کند، اما روند اخراج مهاجران افغان به کندی پیش می رود.
او افزود: «حکومت محلی به دلایل مختلف نسبت به افغان ها همدردی دارد. مهاجران افغان و مردم محلی رسم و رسوم و فرهنگ مشترک دارند و عمران خان، نخست وزیر پیشین که در حال حاضر در زندان به سر میبرد، در دورانی که قدرت را به دست داشت با اقدامات سرکوبگرانه در برابر پناهجویان افغان پیوسته مخالفت می کرد.»
شاید یک دلیل دیگری که مقام های پاکستانی را از شدت عمل در اخراج مهاجران بازمی دارد، نگرانی از بروز ناآرامی ها باشد. چرا که افغان ها تقریبا در همه شهرهای بزرگ و کوچک و قریه های این ایالت زندگی می کنند.
چه سرنوشتی در انتظار افغانان اخراج شده از پاکستان است؟
30:56
This browser does not support the video element.
میزان پایین بازگشت و اخراج مهاجران افغان
عبدالله خان، تحلیل گر پاکستانی گفت، درست است که پولیس در اسلام آباد، راولپندی و شهرهای دیگر در ایالات پنجاب و سند که فاصله بیشتری از مرز دارند، به خانه ها هجوم می برد، اما «عدم اجرای تهاجمی» دلیل اصلی روند کند بازگشت مهاجران افغان می باشد.
یک دلیل دیگر در کندی روند اخراج می تواند فشار گروه های حامی حقوق بشر، سازمان های امدادگر و اداره طالبان در افغانستان بر پاکستان باشد.
از آغاز اپریل تا به حال بیش از ۳۵ هزار افغان پاکستان را از طریق مرز تورخم در شمال غرب پاکستان ترک کرده اند.
بیشتر مهاجران از بخش شرقی پنجاب اخراج شده اند که صدها کیلومتر از مرز فاصله دارد و محل زندگی حدود ۲۰۰ هزار افغان است که مدرک اقامت دارند.
«ما تحت فشار هستیم»
در یک استراحتگاه که در حاشیه یک شاهراه در حومه پیشاور قرار دارد، یک لاری که حامل ۳۰ مهاجر افغان است، توقف کرده است. آن ها می خواهند پیش از این که پاکستان را برای همیشه ترک کنند، نفسی تازه کنند.
در چهار اطراف این خانواده ها که از پنجاب آمده اند، وسایل و لباس هایشان قرار دارد. یک زن که برقع به سر دارد، از لاری پیاده می شود.
عجب گل، یکی از این مهاجران افغان گفت که اقدامات مقام های پاکستانی آن ها را مجبور به ترک کرده است. او گفت: «ما نمی خواستیم (به افغانستان) برویم. آن ها دو، سه بار به خانه های ما هجوم بردند. ما تحت فشار بودیم.»
جانت گل، یک مهاجر دیگر به خوبی می داند که در افغانستان چه وضعیتی انتظارشان را می کشد: «تحصیل فرزندانمان (در افغانستان) نابود شده است. ما به آن جا می رویم. اما هیچ ارتباطی نداریم، هیچ آشنایی را در آن جا نداریم. مردم ما را پاکستانی می نامند. هیچکس ما را افغان نمی داند.»
اعلانات بازرگانی
«اگر آن ها بخواهند شوهرم را ببرند، من مانع می شوم»
در یک کمپ پناهجویان که در پیشاور قرار دارد، صحنه های آرامش بخشی دیده می شود. کودکان به بازی مشغولند و یا این که آیس کریم می خورند. این کمپ در سال ۱۹۸۰ ایجاد شد. حالا بیش از ۱۵ هزار تن در این جا زندگی می کنند که مکاتب، یک مرکز امور صحی، برق و آب آشامیدنی دارد.
بسیاری از افغان ها می خواهند به خاطر مکتب در پاکستان بمانند. زیرا طالبان دختران را پس از صنف ششم از رفتن به مکتب منع کرده اند. محمد ضمیر یک باشنده کمپ گفت که در آن سوی مرز «از تحصیل دختران اصلا خبری نیست.»
باشندگان دیگر کمپ نگرانی های متفاوتی دارند. آن ها از این می ترسند که شوهران افغان شان اخراج شوند. شماری از زنان محلی سعی می کنند برای همسران شان کارت هویت پاکستان را به دست بیاورند. به افرادی که این کارت را دارند، اقامت دائمی داده می شود. آن ها می توانند دارایی های شان را به نام خود ثبت کنند، کار قانونی داشته باشند و به خدمات عمومی اولیه نیز دسترسی دارند.
برخی از زنان گفتند، حاضرند با هرکسی مبارزه کنند که قصد اخراج شوهرانشان را دارد. تسلیمه گفت: «هیچگاه فکر نمی کردم که حکومت با شوهرم اینگونه رفتار کند». او افزود: «اگر آن ها او را بگیرند، در مقابل شان خواهم ایستاد.»
به روایت تصویر: جستجوی بی پایان افغان ها برای سرپناهی امن
اخراج توده ای مهاجران افغان از پاکستان و ایران وضعیت بشری را در افغانستان دشوارتر کرده است. صدها هزار تن از مهاجران اخراج شده سرپناهی برای زندگی ندارند. سازمان های امدادی از احتمال وقوع یک فاجعه انسانی هشدار داده اند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
دشتی پر از خیمه
دشتی در میان کوه های شرق افغانستان پر از صدها هزار نفر شده است. برخی ها در چادر و برخی دیگر در فضای باز زندگی می کنند؛ در میان انبوهی از وسایل نقلیه ای که توانستند از پاکستان به زور اسباب و اثاثیه ببرند. اردوگاه بزرگی که در گذرگاه مرزی تورخم با افغانستان ایجاد شده، واضح ترین نمونه جستجوی طولانی و دردناک افغان ها برای یافتن خانه ای با ثبات است.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
اخراج از پاکستان
یک زن مهاجر افغان از طریق مرز پاکستان با افغانستان در تورخم، به افغانستان باز می گردد. بسیاری از پناهجویان افغان اندکی قبل از پایان مهلت حکومت پاکستان برای کسانی که اسناد قانونی اقامت ندارند، وارد مرز تورخم شدند تا به کشور خود بازگردند. داستان های دردناکی از نحوه اخراج مهاجران افغان بیان می شود.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
فشار بر آوارگان داخلی
در کمپ خانواده های آواره داخلی در حومه کابل، رحمت پسر ۱۵ ساله در هوای سرد زمستان بر روی ویلچر نشسته است. در افغانستان، اقتصاد ویران شده از جنگ که تنها با کمک های مالی بین المللی پا برجا بود، اکنون در آستانه سقوط است. اخراج توده ای مهاجران افغان از ایران و پاکستان فشار را بر آوارگان داخلی این کشور نیز افزایش داده است.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
سرمای زمستان
خانواده ای که مجبور به ترک خانه شان در پاکستان شدند، با سوزاندن زباله ها در اردوگاهی در حومه کابل خودشان را گرم می کنند. بسیاری از مهاجران برگشت کننده در کمپ های سراسر افغانستان زندگی می کنند و قادر به تهیه غذا یا هیزم کافی برای گرما در زمستان نیستند. بسیاری از این انسان ها آوارگان داخلی هستند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
ترک مناطق به دلیل تغییرات اقلیمی
علاوه بر جنگ و فقر در افغانستان، صدها هزار انسان نیز به خاطر تغییرات اقلیمی و عمدتا خشکسالی مجبور به ترک روستاهای شان شده و در نزدیکی کلان شهرهای افغانستان در اردوگاه های آوارگان داخلی مسکن گزیده اند. وضع حقوق بشری این انسان ها به شدت وخیم است.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
بدون سرپناه
مهاجر افغان در بیابان در کنار اردوگاهی در نزدیکی مرز پاکستان و افغانستان استراحت می کند. اخراج مهاجران افغان از پاکستان از ماه نوامبر ۲۰۲۳ آغاز شد. بسیاری از بازگشت کنندگان در افغانستان سرپناهی برای زندگی ندارند. برخی حتی هزینه رفتن تا ولایت مربوطه شان را هم ندارند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
در فضای باز
در اردوگاهی که در نزدیکی مرز تورخم در افغانستان ایجاد شده، بسیاری ها در خیمه ها زندگی می کنند و بسیاری نیز هیچ سقفی بالای سرشان ندارند. خانواده ها شب و روزشان را در سرما در شرایطی می گذرانند که سقف شان آسمان و فرش شان زمین است.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
هشدار از سوءتغذیه کودکان
بخش بزرگی از مهاجران اخراج شده و عودت کننده از پاکستان و ایران را زنان و کودکان تشکیل می دهند. سازمان جهانی صحت هشدار می دهد که میلیون ها کودک در افغانستان از سوءتغذیه رنج می برند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
فقر و بحران اجتماعی
فاطمه، دختری ۱۴ ساله از یک خانواده آواره داخلی در افغانستان در نزدیکی کابل، پایتخت این کشور مجبور شده است تن به ازدواج بدهد. سازمان های بین المللی دفاع از حقوق کودکان هشدار داده اند که این وضع می تواند بحرانی اجتماعی و انسانی را در افغانستان رقم بزند. افزایش کودک همسری یکی از مواردی است که در اردوگاه های آوارگان افغان افزایش یافته است.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
افزایش کودک همسری
شمیلا ۱۵ ساله، از یک خانواده آواره داخلی، در روز عروسی اش لباس عروسی خود را در حیاط خانه گلی تنظیم می کند و می گوید: «من چاره ای ندارم. اگر قبول نکنم، خانواده ام رنج می برد.» پدرش به دلیل فقر و بدهی مجبور شد او را در نوجوانی به عقد پسری در آورد. پدرش گفت: «شاید مجبور بودم، دخترم را به پیرمردی بدهم. حالا با پولی که از خانواده پسر گرفته ام می توانم بدهی ام را بپردازم و پسرم را درمان کنم.»
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
کودکان کارگر
یک کودک آواره داخلی در نزدیکی یک اردوگاه آوارگان در حومه شهر کابل تکدی گری می کند. سازمان های حامی کودکان گفته اند که شرایط آوارگان داخلی و مهاجران اخراج شده باعث می شود کودکان در معرض کار اجباری و شاقه، بهره کشی غیرقانونی و سوء استفاده قرار گیرند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
در انتظار کمک
پناهجویان در اردوگاه آوارگان در نزدیکی مرز تورخم با پاکستان منتظر دریافت کمک هستند. سازمان های بین المللی امدادرسان بارها از کمبود بودجه برای امدادرسانی به نیازمندان در افغانستان خبر داده اند. از زمانی که طالبان دوباره به قدرت رسیده اند، فقط بخشی از نیازمندان افغان حمایت های اندکی دریافت می کنند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
مدرسه ای برای آوارگان
کودکان در مدرسه ای دینی در یک اردوگاه آوارگان در نزدیکی شهر هرات، تعلیم می بینند. طالبان از سوی جامعه جهانی تحریم شده اند و فشار اقتصادی این تحریم ها را مردم تحمل می کنند. این گروه از زمانی که در آگست ۲۰۲۱ دوباره قدرت را تصرف کرده تفسیر سختگیرانه خود از شریعت اسلامی را به عنوان قانون اجتماعی تطبیق می کند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
مدرسه دینی برای دختران
شماری از دختران در اردوگاه آوارگان داخلی در نزدیکی مرز تورخم در یک مدرسه دینی درس می خوانند. طالبان دوباره دختران و زنان را از حق تحصیل در مکاتب بالاتر از صنف ششم و دانشگاه ها منع کرده اند. این امر باعث خشم جامعه جهانی و مردم افغانستان شده است. طالبان گفته اند که زنان و دختران بدون درنظرداشت سن و سال می توانند در مدارس دینی درس بخوانند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
انتظار برای ثبت نام
جنگجوی طالبان در حالی که پناهجویان افغان برای ثبت نام در اردوگاهی در نزدیکی مرز پاکستان در تورخم، صف کشیده اند، نگهبانی می دهد. بر علاوه پاکستان، ایران نیز مهاجران افغان را به صورت توده ای بازداشت کرده و اخراج می کند. به گفته مقامات در ایران، تنها در یک ماه بیش از ۶۰ هزار مهاجر بدون مدرک افغان از این کشور به وطن شان اخراج شده اند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
تلاش برای مهاجرت دوباره
گروهی از مردان جوان در خانه ای متروکه در شهر زرنج در نزدیکی مرز ایران منتظر عبور غیرقانونی به این کشور هستند. با وصف اینکه اخراج از ایران و پاکستان جریان دارد، اما هنوز هم بسیاری ها از افغانستان تحت حاکمیت طالبان فرار می کنند. مخصوصا فشار اقتصادی باعث شده که مهاجرت مردان جوان به امید یافتن کار به ایران افزایش یابد.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
استفاده از تاریکی شب
مردان جوان در خانه ویرانه ای در نزدیکی مرز با ایران در نیمروز منتظر هستند تا با استفاده از تاریکی شب از مرز عبور کنند. هر ماه هزاران نفر از این مسیر مرزی عبور می کنند تا در ایران کاری پیدا کرده و خانواده شان را در افغانستان از نظر مالی کمک کنند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
پریدن از دیوار
مهاجران افغان باید از یک دیوار مرزی بالا رفته و داخل خاک ایران شوند. اخراج توده ای مهاجران افغان از پاکستان اخیرا باعث شده که میزان مهاجرت نامنظم مردان جوان به ایران به صورت چشمگیری افزایش یابد. هرازگاهی مرزبانان ایرانی بر مهاجران شلیک می کنند و شماری از آنان در این مسیر جان می بازند.
عکس: Ebrahim NorooziAP/picture alliance
قبرستان مهاجران
در این گورستان در شهر رنج مرکز ولایت نیمروز، به گفته مردم محلی شمار زیادی از جوانانی دفن می شوند که در جریان تلاش برای عبور از مرز کشته شده و یا به هر دلیل دیگری جان می بازند. یکی از راه ها این است که مهاجران ابتدا باید از طریق مرز به پاکستان وارد شده و بعد به خاک ایران وارد شوند.