هفته گذشته ۶۹ تن از پناهجویان افغان از آلمان اخراج شدند. هرچند حکومت آلمان گفته است که اخراج شدگان مجرم بودند و یا برای امنیت آلمان خطر محسوب می‌شدند، ولی اخراج شدگان می‌گویند هیچ جرمی را در آلمان مرتکب نشده بودند. اخراج شدگان می‌گویند در افغانستان امنیت ندارند و هیچ ضمانتی برای زنده ماندن آنها در کشورشان وجود ندارد.

شکایت از توافقنامه

عبدالعظیم سلطانی یکی از اخراج شدگان در گفتگو با دویچه وله گفت که سه سال را در آلمان زندگی کرده و در حالی که مصروف آموزش بود، از آن کشور اخراج شد. او می‌گوید دلیل اصلی اخراجش امضای توافقنامه بین حکومت افغانستان و آلمان است: «به خاطری مرا اخراج کردند که آلمان می‌گفت رییس جمهور شما آمده و امضا کرده که هرچه افغانی است دیپورت کنید؛ به خاطری که کشور ما امن است».

میرویس هاشمی پناهجوی دیگری است که از آلمان اخراج شده است. او ۱۹ ساله است و مدت دو و نیم سال در ایالات بایرن آلمان زندگی کرده است. هاشمی می‌گوید هیچگونه اطلاع قبلی در مورد اخراجش از آلمان به او داده نشده بود: «من مصروف درس بودم؛ شب استراحت کردم و پولیس هفت بجه صبح آمد و گفت هاشمی کیست؟ گفتم من هستم. به من گفت: ۲۰ دقیقه وقت داری که لباس‌هایت را جمع کنی. بعد مرا بردند».

هر دو اخراج شده، می‌گویند که در آلمان وکیل داشتند ولی با وجود آن درخواست پناهندگی شان قبول نشد. سلطانی گفت که در کنار مکتب به صورت داوطلبانه کار می‌کرد تا در آلمان بماند و به افغانستان اخراج نشود اما این تلاش‌ها برای او بی‌نتیجه بود. به گفته سلطانی، در ماه فبروری ۲۰۱۶ برایش نامه‌ای رسید که در آن نوشته شده بود «درخواست پناهندگی شما قبول نشده است».

خاطرات خوش از آلمان

با این حال این پناهجوی اخراج شده از مردم آلمان راضی است و می‌گوید مسلمان اصلی آلمانی‌ها هستند؛ چون بسیار انسان دوست هستند: «همسایه‌ها بسیار رفتار خوب داشتند. وقتی برایشان زنگ زدم که مرا اخراج می‌کنند، همسایه‌هایم گریه می‌کردند».

سلطانی می‌گوید نمی‌تواند در کشور خود زندگی کند؛ چون اینجا به گفته ‌او، امن نیست: «واقعا من که نمی‌توانم اینجا زندگی کنم. من این‌ جا کسی را ندارم که با من کمک کند و جایی برای زندگی ندارم. برایم می‌گویند که در ولایت زندگی کن اینجا در هیچ ولایت امن نیست؛ حتا در کابل که همیشه انتحاری می‌شود».

این پناهجوی اخراج شده از رفتار پولیس راضی نیست و می‌گوید پولیس رفتار خوبی نداشت: «مردم معمولی آلمان بسیار خوب بودند اما رفتار پولیس با من بسیار بد بود. من خواب بودم که آمدند و گفتند که وسایلت را جمع کن؛ اما من نمی‌خواستم به افغانستان بیایم به خاطری که من جای نداشتم».

میرویس هاشمی نیز از برخورد پولیس آلمان راضی نیست. او می‌گوید با آن که کوچکترین تخطی قانونی هم در آلمان نکرده بود ولی برخورد پولیس بسیار نامناسب بود: «با ما مانند یک قاتل، مواد فروش و باند مافیا برخورد کردند. ما را گرفتند، دست ما را ولچک کردند، سه تا عسکر با ما بود و علاوه از آن دو نفر دیگر هم از دو طرف ما گرفته بودند؛ مثل این که ما خلافکار، باند و یا انتحاری باشیم».

جوانان بی پناه

عبدالعظیم سلطانی در افغانستان جایی برای زندگی ندارد. "سازمان بین المللی مهاجرت" (آی. او. ام) که حمایت‌های اولیه را برای اخراج شده‌ها فراهم می‌کند، تنها برای ۱۵ روز برای آن‌ها جای و غذا می‌دهد و دو هزار افغانی دیگر نیز برای رسیدن اخراج شدگان به ولایت اصلی شان می‌پردازد.

هاشمی نیز می‌گوید خانواده‌اش سال‌ها قبل افغانستان را ترک کرده و به ایران رفته است و او در داخل افغانستان هیچ جایی برای زندگی ندارد: «برای فعلا اینجا تنها هستم. هوتل از طرف دولت است. پانزده روز برای ما وقت داده است. بعد ما را از اینجا می‌کشند و این بسیار مشکل است؛ به خاطری که جایی ندارم که در آن زندگی کنم».

محل سکونت اصلی این پناهجوی اخراج شده ولسوالی جغتوی غزنی است. این ولسوالی در سال جاری حداقل سه بار بین طالبان و حکومت دست به دست شده است.