کتاره مرزی در نزدیکی شهر تیخوانا در مکسیکو، که مهاجران می‌خواهند از آن عبور کنند، تقریباً هشت متر ارتفاع دارد. پناهجویان امید دارند که در آن سوی این کتاره به "رؤیای زندگی در امریکا" برسند. از سوی دیگر در آن سوی مرز یک سیاست سرکوبگرانه اداره ترامپ نیز در انتظار شان است. در گذشته یک حکومت ایالات متحده به ندرت چنین موضعگیری به ویژه لفظی در برابر مهاجران امریکای لاتین داشته است.

یکی از پناهجویان موفق گردید از کتاره مرزی گذشته و وارد خاک ایالات متحده شود. اینکه او بتواند واقعاً در این کشور باقی بماند، هنوز معلوم نیست. اگر این پناهجو به دست مقامات ایالات متحده بیفتد، دوباره به مکسیکو بازگردانده می‌شود.

نگاه های مملو از حسرت و اشتیاق به ایالات متحده امریکا و همزمان ارزیابی امکانات عبور از مرز. پس از پیمودن هزاران کیلومتر با پای پیاده، حالا فقط این میله های فولادی پناهجویان را از هدف شان جدا ساخته است. آنها تا اینجا نیرو و شجاعت زیادی به خرج داده اند. مسیر فرار این مهاجران بسیار پر خطر بوده و از همین خاطر بسیاری از آنها در گروه های بزرگ راه افتاده بودند، تا از شر باند های جنایت کار در امان بمانند.

روی این لوحه در ساحل تیخوانا کلمات تشویق کننده ای برای مهاجران به زبان اسپانیایی نوشته شده است: "هیچ سدی نمی‌تواند مانع رسیدن ما به رؤیا های مان شود. ما مکسیکویی هستیم و متوقف ساختن ما ممکن نیست." معلوم نیست که چه کسی این کلمات تشویق کننده را روی این لوحه نوشته است.

اینجا یک میدان جنگ نه، بلکه پایان جغرافیایی ایالات متحده در سان دییگو است. این شهر بزرگ در مرز مکسیکو اغلب در مرکز توجه قرار می‌گیرد. به خاطر نگرانی از یک هجوم مهاجران، قطعات امریکایی به منطقه مرزی این شهر اعزام شده اند. افزون بر آن دیوار مرزی در اینجا با سیم خاردار مستحکم تر شده است.

این بخش مرز ظاهراً از آرمان رئیس جمهور ترامپ هنوز بسیار فاصله دارد، که می‌خواهد در امتداد مرز کشورش با مکسیکو یک دیوار کانکریتی بسازد. طوریکه معلوم می‌شود عبور از این دیوار مرزی ساخته شده از آهن چادر موج دار، شاید بسیار دشوار نباشد.

مهاجران بیشماری هنوز در راه به سوی مرز ایالات متحده قرار دارند. در اینجا در شهر خوچیتان دی ساراگوسا در جنوب مکسیکو آنها بر روی زمین موقتاً استراحت کرده اند. آنها از فرط خستگی به هر جایی که می‌رسند روی زمین می‌خوابند. این مهاجران هنوز ۱۰۰۰ کیلومتر دیگر را باید پای پیاده بپیمایند تا به مرز ایالات متحده امریکا برسند.

شبیه آنچه پناهجویان عراقی و سوریایی در سال ۲۰۱۵ شاهراه های اتریش را پای پیاده به سوی آلمان می‌پیمودند، حالا مهاجران امریکای مرکزی با صف های طولای جاده های مکسیکو به سوی مرز ایالات متحده امریکا را طی می‌کنند. اکثریت آنها از کشور های فقیر هاندوراس، نیکاراگوا و یا گواتیمالا اند که خشونت در آنها به یک امر روزمره مبدل شده است.