یکی از اولین وعده‌های طالبان بعد از تصرف قدرت در آگست سال گذشته، عفو عمومی بود. در فرمانی که از سوی ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان صادر شده بود، به نیروهای امنیتی و کارمندان حکومت سابق گفته شده بود که آن‌ها مشمول عفو عمومی می‌شوند.

اما در یک سال اخیر همواره گزارش‌هایی از قتل نیروهای امنیتی پیشین توسط طالبان به نشر می‌رسد.

در تازه‌ترین مورد، محرم علی علیزاده که پولیس محلی در حکومت پیشین در دره ترکمن ولایت پروان بود، به گفته وابستگان‌اش، زیر شکنجه طالبان به قتل رسیده است.

بستگان محرم علی می‌گویند که او سه روز پیش در دره ترکمن ولسوالی سرخ و پارسا توسط نیروهای طالبان بازداشت شده بود و روز گذشته جسدش در چاریکار، مرکز ولایت پروان، به خانواده‌اش تسلیم داده شده است.

یکی از دوستان علیزاده به دویچه وله گفت: «محرم را با فیر مرمی به قتل نرسانده اند. بلکه تحت شکنجه و لت و کوب جان باخته و روز گذشته جسد وی را طالبان در چاریکار به خانواده‌اش تسلیم نموده اند.»

به گفته این باشنده محل، نیروهای طالبان روز گذشته نیز دو جوان دیگر از باشنده‌های دره ترکمن را در ولسوالی‌های سیاه گیرد و سرخ و پارسای ولایت پران، بدون کدام اتهام مشخصی بازداشت کرده اند.

مرتبط: سرنوشت تلخ نظامیان سابق در یک سال حاکمیت طالبان

این گونه موارد انفرادی بازداشت و سپس قتل و یافته شدن جسد اعضای نیروهای سابق به تکرار دیده شده است. طالبان اما همواره دست داشتن در این قضایا را رد می‌کنند.

آمار دقیقی در مورد کشته شدگان اعضای نیروهای امنیتی پیشین وجود ندارد. برخی از سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل متحد، عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر قبلاً از قتل‌های هدفمند، شکنجه و بازداشت نیروهای امنیتی سابق از سوی طالبان اظهار نگرانی کرده اند.

سازمان ملل متحد در اواخر ماه جنوری گزارشی را نشر کرده و گفته بود که بیش از ۱۰۰ نفر از کارمندان و اعضای نیروهای امنیتی پیشین توسط طالبان به قتل رسیده اند.

احساس ترس در کشورهای همسایه

در یک سال اخیر هزاران نفر از نیروهای امنیتی حکومت سابق از ترس انتقام طالبان افغانستان را ترک کرده و به کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان مهاجر شده اند. اما این افراد در این دو کشور همسایه نیز احساس امنیت ندارند.

یکی از اعضای نیروهای امنیتی سابق که می‌گوید که ۱۰ سال در واحد واکنش سریع ریاست امنیت ملی افغانستان مصروف کار بوده است، از ترس انتقام‌گیری طالبان به پاکستان فرار نموده است.

او که به دلایل امنیتی خواست تنها به نام عبدالجبار معرفی شود، گفت که در پاکستان نیز خود را تحت تعقیب و تهدید احساس می‌کند. او افزود: «نیروهای کشفی پاکستان به خانه من آمدند. به من وعده کمک مالی دادند و گفتند همکاران خود را معرفی کن که در کجا هستند و مصروف چه کار می‌باشند.»

جبار گفت که او از این ماموران استخباراتی وقت خواسته است و چون نمی‌خواسته به آن‌ها معلومات بدهد مجبور شده است محل زندگی خود در پاکستان و شماره تلفون خود را تغییر بدهد.

در مورد آن اعضای نیروهای سابق که به ایران مهاجرت کرده اند نیز این نگرانی وجود دارد که ایران از آن‌ها برای مقاصد خود استفاده کند؛ خصوصاً با توجه به این که ایران قبلاً مهاجران افغان را به جنگ سوریه فرستاده است.

یکی از سارنوالان نظامی که در حکومت پیشین در ریاست عمومی امنیت ملی کابل کار می‌کرد و حالا به ایران مهاجر شده است، می‌گوید که همین نگرانی را دارد.

او به دویچه وله گفت: «دفتر وکالت در ایران تمام خصوصیات ما را ثبت کرده است، محل زندگی و کار و بار ما را می‌داند. من احساس می‌کنم که تحت نظارت ایرانی‌ها می‌باشم و قصد دارند از ما استفاده سیاسی کنند. من احساس امنیت نمی‌کنم.»

مرتبط: آیا سربازان ویژه سابق افغان توسط ایران استخدام خواهند شد؟

اما طالبان همه این گزارش‌ها را رد می‌کنند و حتی در یک مورد هم به بازداشت، شکنجه و قتل نظامیان سابق اعتراف نکرده اند و برخی این گونه قتل‌ها را به «دشمنی‌های شخصی» نسبت می‌دهند.

عبدالنافع تکور، سخنگوی وزارت داخله طالبان گزارش‌ها در مورد بازداشت، شکنجه و قتل نیروهای امنیتی سابق را «شایعه و دورغ» عنوان می‌کند: «مطابق به فرمان امیرالمومنین، هیچ کسی حق ندارد که نیروهای امنیتی حکومت سابق را تهدید، تعقیب و شکنجه نماید و هر کسی ادعا دارد که نیروهای امنیتی شکنجه شده است، همه شان شایعه و تبلیغات می‌باشد.»

کارشناسان نظامی تائید می‌کنند که اعضای نیروهای امنیتی سابق نه تنها در افغانستان، بلکه در دو کشور همسایه پاکستان و ایران نیز احساس امنیت ندارند.

جنرال محمد رادمنش، کارشناس مسایل نظامی که در نظام سابق به عنوان سخنگوی وزارت دفاع کار می‌کرد، به دویچه وله گفت: «پاکستان نیروهای امنیتی را بازداشت، اسنادهای شان را پاره کرده اند و دوباره به این طرف مرز در افغانستان انتقال داده اند.»