اینجا برلین است. تمامی شهر به ویرانه‌ای تبدیل شده است. سربازان مجروح آلمانی که حالا اسیر اند، در هوای آزاد و بر روی تخت های خاص برای حمل و نقل بیماران نگهداری می‌شوند.

اینجا شهر مونشن است. آلمان تسلیم شده است. بخش‌های وسیعی از این شهر ویران شده و کنترول شهر بدست نیروهای امریکایی درآمده است.

اینجا اردوگاه مرگ دخائو است. واگن‌های داخل اردوگاه مملو از اجساد یهودیان، کمونیست‌ها و همجنس‌گرایان و اقلیت "سنتی و روما" است که بدست قصابان رژیم نازی به قتل رسیده‌اند. تلخی تاریخ اینجاست که ده‌ها سال بعد شماری از افراد این جنایت را "دروغ" می‌نامند و آرزوی بازگشت "پیشوا" را دارند.

بلی اینجا مرکز شهر هانوفر است. ۸۸ حمله هوایی شهر را به ویرانه‌‌ تبدیل کرده و ۸۰ درصد خانه‌های این شهر غیر قابل سکونت شده‌ اند.

اگر امروز از سالمندانی که در آن دوران کودک یا نوجوان بودند بپرسید از آن روزها چه به یاد دارند، خواهند گفت "گرسنگی". همه گرسنه بودند و دربدر به دنبال غذا! هجوم مردم به قطارهای بمباران‌شده برای یافتن یک تکه نان در روزهای پایان جنگ.

دو مرد در یکی از خیابان‌های برلین در حال جدا کردن تکه‌های گوشت از لاشه یک اسب هستند که در حین بمباران شهر کشته شده است.

اینجا جاده موسوم به ارجنتاین در برلین است. جنگ به پایان رسیده و مردم درگیر مصیبت‌های بعد از آن هستند. یک صف طولانی برای دریافت مواد غذایی.

اینجا فرانکفورت است. در آن روزها بخاطر سرمای وحشتناک حمله به لاری ها و قطارهای حامل ذغال سنگ و غارت آن‌ها یک امر عادی شده بود. کار حتی به جایی کشید که کاردینال یوزف فرینگس در شهر کلن دزدی ذغال سنگ و غذا برای زنده ماندن را مجاز دانست.

اینجا شهر اِمدن واقع در شمال آلمان است. ۱۸۱ فروند هواپیمای کانادایی طی مدت ۱۸ دقیقه ۱۵ هزار بمب بر سر این شهر فرو ریختند. در روز هشتم ماه می سال ۱۹۴۵ زنی به همراه فرزندش از خیابانی در حال عبور است.

تلفات جنگ آنقدر زیاد بود که دیگر فرصتی برای برگزاری مراسم باقی نمی‌ماند. اجساد از زیر آوار بمباران‌ها خارج و در همان محل دفن می‌شدند. زنی در حال سر و سامان دادن به قبرهای قربانیان جنگ و کودکی که تا چشم باز کرد قبر دید و ویرانی.

اینجا شهر دریسدن است. در چهار حمله هوایی بین روزهای ۱۳ تا ۱۵ فبروری ۷۷۸ بمب‌افکن بریتانیایی ۳ هزار ۹۰۰ تن بمب آتش‌زا بر سر این شهر فرو ریختند و آن را به جهنمی برای ساکنانش تبدیل کردند. این حملات بین ۲۲ تا ۲۵ هزار نفر کشته برجای گذاشت.

رژیم هیتلر زمانی می‌خواست جهان را به زیر سلطه "نژاد آریایی" درآورد. نتیجه ایدئولوژی برتری نژادی، جنگ‌افروزی، یهودی‌ستیزی ویرانی تمام آلمان و کشتار ۶۰ میلیون انسان بود. پس از پایان جنگ دو جهانی در ۸ ماه می، سلاح‌ها خاموش و آلمان به ویرانه و گورستانی بزرگ تبدیل شد. همزمان مردم خسته از جنگ به زندگی معمولی بر می گشتند. گورستان سربازان در کنار یک محل شنا در ساحل رود هافل.

اینجا خیابان "برناور" در برلین است. حالا سه سالی از پایان جنگ می‌گذرد. از میانه ویرانه‌ها خشت هایش را جدا کرد‌ه‌اند تا ساخت و ساز را دوباره شروع کنند.

زندگی آرام آرام به جریان افتاده است. هیاهوی کودکان آلمانی در حیاط مکاتب بار دیگر به‌گوش می‌رسد. آن‌ها در راه بازگشت به خانه به تماشای کارگران زن و مردی ایستاده‌اند که در حال تعمیر خط آهن هستند.

این ساختمان بمباران شده "رایشتاگ" (پارلمان آلمان) است. جنگ به پایان رسیده و مردمی که به مواد غذایی نیاز دارند خودشان دست به کار شده‌اند و در محوطه جلوی پارلمان، به زرع سبزیجات و سایر محصولات تابستانی پرداخته اند.

سال ۱۹۳۸ در همایش حزب سوسیالیست های ملیگرا، هزاران زن و دخترجوان با صف آرایی های باشکوهی حضور یافتند. زنانی با اندم های مشابه، مطیع و فرمانبردار و کاررآ؛ پیام چنین یک صف آرایی روشن بود. نمایش سیاسی ایکه توسط واحد فرماندهی نزدیک به هیتلر برنامه ریزی شده بود.

لینی ریفنشتال از مسابقات المپیک ۱۹۳۶ در برلین به عنوان حماسه «جشن خلق ها» و « جشن زیبایی» مستند سازی نموده است. در این مستند سازی ها بیش از ۴۰ عکاس توظیف شده بودند. فلم های ریفنشتال شبیه قصیده های برمحور زیبایی و اندام زیبا ساخته می شدند. «ایدآل های زیبایی براساس برداشت نازی ها»، هیتلر کارهای این خانم فیلمساز را خیلی می پسندید.

در این تصویر نیز صحنه ای از حماسه المپیک ریفنشتال دیده می شود. دراین صحنه فلم فانوس المپیک دیده می شود و آنهم حین آنکه هزاران تن دست خود را به رسم احترام به سمت هیتلر دراز کرده اند. آنچه در این تصویر بیشتر مجسم شده است، «زیبایی» است، پدیده ایکه نظم این جمع آنرا نمایش می دهد.

لینی ریفنشتال فیلمساز هوادار هیتلر، اوج کارهای خود را در یک فلم تبلیغاتی درمورد ششمین همایش حزبی نازی ها درسال ۱۹۳۴ در شهر نورنبرگ آلمان به نمایش گذاشت. پیام سیاسی این فلم نیز روشن بود. نمایش قدرت، فرمانبرداری و قاطعیت آلمانی ها در امور جنگی و توانمندی ها اردوی این کشور.

ساختمان های دوران نازی ها نمایی از قدرت را نشان می دادند. ادعای قدرتی که با ساختمان های سنگی تجسم می یافت. چنانچه محوطه ساختمان مجلس حزب نازی ها نیز برهمین معیار ساخته شده بود. غول پیکر، عظیم و در پوششی از آثار جنون بزرگ بینی خفته در هرسنگ آن. در اینجا مجلل ترین و گسترده ترین همایش ها برگزار می شد و نمایشی از آمادگی و پذیرش ایدیولوژی نازی ها در آن تجسم می یافت.

دراینجا یک مجسمه چینی یک سگ دیده می شود. این سگ تزئینی از ساخته های شرکت معروف ریلیکت ـ دیزاین است. اکثر نازی ها به شمول هاینریش هیملر یکی از بیرحم ترین فرماندهان نازی ها از این شرکت خریداری می کردند. در آنزمان مجسمه های تولیدی در این شرکت توسط کارگر زندانی در اردوگاه مرگ داخاو ساخته می شدند.

با این نماد بندی ها اردوگاه های کار اجباری در زمان نازی ها و زندانی های اردوگاه های مرگ در آنزمان مشخص می شدند. حتی رژیم نازی ها برای اردوگاه های مرگ و نابودی خود نیز نماد واحد و از وجه طرح و دیزاین نماد زیبایی را ترتیب نموده بود. این آثار دوران نازی ها را تا ۱۹ جنوری ۲۰۲۰ در موزیم طراحی یا دیزاین در شهر دینبوش هالند می توان دید.