دویچه وله: ژان کلود یونکر رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا در مصاحبه ای با دویچه وله لیبیا را جهنمی برای پناهجویان خواند. به نظر شما آیا اتحادیه اروپا نیز در رنج و عذاب شکنجه شدگان و کسانی که قربانی برده‌داری می‌شوند، مسئول شناخته می‌شود؟
اولا یلپکه: بلی، من به همین دلیل در مورد این مصاحبه زیاد تعجب کردم، زیرا آنچه را که او امروز در مورد آن عصبانی است، ما از چندین سال به این طرف می‌دانیم، که آنجا، به خصوص اردوگاه های بسته پناهجویان، مثل جهنم است. و اتحادیه اروپا بسیار واضح با لیبیا همکاری می‌کند. این کشور در بدل دور نگهداشتن پناهجویان از اروپا، پول دریافت می‌کند. به همین دلیل این مشکل از سال ها به این طرف نادیده گرفته شده است.

دویچه وله: یعنی به نظر شما بروکسل و برلین با جنایتکاران مشترکاً کار می کنند؟

اولا یلپکه: بلی. قبلاً در گزارش میشائیل اوبرت خبرنگار تلویزیون "ای آر دی" آلمان در تابستان امسال، پناهجویان اتهامات سنگینی مبنی بر تجاوز جنسی، بدرفتاری و گرسنگی وارد کرده بودند. در این گزارش از پناهجویانی سخن گفته شده بود که ۲۴ ساعت در شبانه روز در اتاق های تاریک قفل شده بودند. من در این مورد پرسش کوچکی به حکومت آلمان فدرال راجع ساختم، اما دقیقاً در همین رابطه پنهان کاری صورت گرفت. از آگاهی داشتن در مورد نابسامانی ها، نه تنها حکومت آلمان بلکه سراسر اتحادیه اروپا پرده پوشی می‌کند. هرکسی می‌خواهد مسئولیت خود را پنهان کند. این یک رسوایی بزرگ است که از وضعیت در آنجا آگاهی وجود داشته باشد، ولی هنوز هم با گارد ساحلی لیبیا، که جنایتکار خوانده می شود، و همچنان با حکومت مرکزی آن کشور همکاری صورت گیرد.

دویچه وله: پس در نتیجه چه باید کرد؟ آیا همه توافقتنامه ها لغو گردند؟

اولا یلپکه: بلی، در هر صورت. به نظر من با چنین کشوری نمی‌توان همکاری کرد. این توافقات باید فوراً لغو گردند، و واقعاً به برنامه های اسکان مجدد نیاز است، یعنی پذیرش دوامدار پناهندگان. انسان‌ها نباید به لیبیا بازگردانده شوند، بلکه آنها باید در اروپا پذیرفته شوند، و متناسب با آن در اینجا تقسیم بندی شوند.

دویچه وله: آقای یونکر همچنان از مهاجرت قانونی به اتحادیه اروپا سخن می‌گوید، اما آیا در این صورت نخبه های (کشور های دیگر) به اروپا آورده نخواهند شد، که به ضرر کشورهای مبداء تمام می‌شود؟

اولا یلپکه: وقتی آقای یونکر حالا می‌گوید که به راه های قانونی نیاز است، من در پاسخ می گویم، بفرمایید، چرا نه. البته این راه ها نباید تنها مبتنی بر اصل سودمندی اقتصاد محلی باشد. یگانه برنامه اسکان مجدد که تا کنون وجود داشته است، فقط ۲۲ هزار پناهجو را دربر داشت. این کار سال‌های زیادی طول می‌کشد. اصل (پذیرش) داوطلبانه در واقع سبب شده است که تقریباً هیچ کشوری در اتحادیه اروپا پناهجویان از افریقا را نپذیرد.

دویچه وله: اگر در عوض، محلاتی به اصطلاح "مراکز مهاجرین" در کشورهای مبداء ایجاد شود، چطور خواهد بود؟ آیا چنین چیزی جلو سفر‌های گزاف و خطرناک پناهجویان را خواهد گرفت؟
اولا یلپکه: با چه کسی می‌خواهید این کار را انجام دهید؟ با لیبیا اصلاً ممکن نیست. حکومت آلمان فدرال می‌داند که در آن کشور در عمل چه صورت می‌گیرد و با پناهندگان چگونه بدرفتاری می‌شود. پس چه کسی باید چنین اردوگاه ها را رهبری کند؟ از آنست که من اصلاً فکر نمی کنم که ایجاد چنین مراکزی، دستاوردی داشته باشد. کشور دیگری را نیز نمی‌شناسم که برای این کنار مناسب باشد. چنین چیزی نمی‌تواند اصل کمک های بشر‌دوستانه باشد.
دویچه وله: گرد میولر وزیر امور انکشافی آلمان از حزب سوسیال مسیحی می‌خواهد پناهجویان افریقایی را در آلمان آموزش فنی داده و به افریقا بازگرداند. آیا این مفکوره خوبی برای تقویت اقتصاد محلی نیست؟
اولا یلپکه: مهمترین چیز، یک سیاست دیگر اتحادیه اروپا در برابر کشورهای مبداء افریقایی است، و آن اینکه اروپا بالاخره از محروم ساختن مردم در وطن خود شان از امکانات، باید دست بکشد. این که هیچگونه محصولات ارزان قیمت زراعتی به آنجا برده نمی‌شود، یک کیلوگرام گوشت مرغ هفتاد و شش سنت است. هیچ انسانی (در افریقا) نمی‌تواند چنین تولید ارزان داشته باشد. از آنست که این انسان ها مجبور می‌شوند از زراعت و مالداری دست بردارند. آنها می‌گویند ما هیچ دورنمایی نداریم، از همین خاطر می‌خواهیم اینجا را ترک کنیم و به اروپای غنی برویم. این وضعیت باید تغییر کند.

دویچه وله: همه این مسایل احتمالاً در اجلاس سران اتحادیه اروپا و افریقا در ابیجان تغییر نخواهد یافت.

اولا یلپکه: نشست های زیاد سران افریقا و مذاکرات زیادی صورت گرفته است، اما علل واقعی این مشکلات برطرف نشده اند. هرکسی در جست و جوی مزیت های اقتصادی خودش است، و می‌خواهد آنرا در قراردادها درج کند. در این صورت هیچ چیزی بهبود نمی‌یابد.

اولا یلپکه سخنگوی سیاست داخلی حزب چپ ها در پارلمان آلمان فدرال است.