در بحران مهاجرت در اروپا شعار "خوش آمدید" حالا به عبارت "دیگر بس است" تغییر یافته است. آیا اروپا ناگهان سخت‌دل شده است؟ و یا به این واقعیت پی برده که در مدیریت جمعی این بحران ناکام شده است؟

یوس پاسکواو، کارشناس مهاجرت در "مرکز پالیسی اروپایی" می گوید که برخورد در قبال بحران آوارگان باثبات نیست، چون کسی براساس برنامه مشترک عمل نمی کند: «ما نیاز به اصلاح این مساله داریم، ما واقعاً نیاز داریم که به پیش گام برداریم.»

همه اروپایی ها بحران مهاجرت را یک مشکل مشترک نمی بینند. برخی کشورهای اروپایی با نگرانی از وضعیت اقتصاد ضعیف شان و از بابت فروپاشی ارزش های ملی شان، استدلال می کنند که بر دوش کشیدن بار جنگ در خاور میانه و فقر در افریقا مسئولیت آنها نیست.

اما شش ماه پیش، احساس ترحم بر این نگرانی ها غلبه می کرد، زمانی که شمار مهاجران سوریایی افزایش یافت و تصویر یک کودک سه ساله غرق شده در ساحل، امدادگران داوطلب را شوکه کرد.

پاسبانان مرزی از مهاجرین خسته و درمانده صمیمانه با شعار "به آلمان خوش آمدید" استقبال کردند و انگلا مرکل صدراعظم آلمان دیگر کشورهای غربی را به برخورد مشابه با مهاجرین تشویق کرد.

بازیکنان فوتبال در میدان مونشن از سیاست ادغام پشتیبانی کردند. آنها در یک اقدام سمبولیک در حالی در میدان بازی ظاهر شدند که با یک دست از دست کودک مهاجر و با دست دیگر از دست یک کودک آلمانی گرفته بودند.

موج مهاجرین ادامه یافت، و سپس مهاجرین اقتصادی از سنیگال آمدند، شماری زیادی هم به دلیل وضعیت سرکوبگرانه و فشارها از سودان مجبور به فرار شدند و همراه آن ها، شمار بسیار زیادی از دیگر کشورها راهی اروپا شدند.

در اوج بحران مهاجرت، پاریس مورد حملات تروریستی قرار گرفت. بعد از آن، زنان در شب سال نو میلادی در شهر کولن آلمان مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفتند. برخوردها نسبت به مهاجرین تغییر یافت و در بحران مهاجرت، تحولی رونما شد؛ وضعیتی که بر اروپا از سال گذشته حاکم شده است و آینده آن را تعیین خواهد کرد.

در آلمان، مخالفان "آغوش باز" به روی مهاجران به حمایت از حزب عوامگرای دست راستی "بدیل برای آلمان" پرداختند. این حزب از وضعیت سود برد و در انتخابات در سه ایالت آلمان با موفقیت های چشمگیر به پارلمان های این سه ایالت راه یافت.

در آخر همین هفته در کاله شهر بندری فرانسه، یک جوان ضد مهاجرین تایرهای موتر را به آتش کشید و در حالی که فریاد "اشغال واقعی" فرانسه توسط مهاجرین را سر می داد، راه مهاجرین را به مرکز شهر بست.

سویدن که به تناسب جمعیت اش بیش از هر کشور دیگر مهاجران بیشتری را ثبت کرده است، شاهد چندین حمله با مواد آتشزا بر اقامتگاه های پناهندگان و دیگر مکان ها بوده است.

الکسیس سپراس، نخست وزیر یونان که کشورش نخستین ایستگاه مهاجرانی است که از ترکیه وارد اروپا می شوند، گفت: "اروپا در یک مرحله خطیر قرار دارد". او افزود که حالا نیرو های افراطی دست راستی "تهدید واقعی برای اروپا هستند."

حکومت ها نیز اقداماتی را روی دست گرفته اند. مسیر بالقان که گذرگاه اصلی صدها هزار مهاجر بود، اخیراً مسدود گردیده است. کشورها یکی پس از دیگری مرزهای خود را به روی پناهجوان بستند. حدود 42 هزار مهاجر در وضعیت اسفناک در یونان به سر می برند که از این میان حدود 14 هزار تن آنها در شهر مرزی ایدومینی به سر می برند.

برخی رهبران اتحادیه اروپا بستن مرزها توسط کشورهای عضو را خطری برای این قاره می بیند؛ قاره ای که براساس یک اجماع قرارداد، مرزهای باز "شینگن" را اساس گذاشته بود. اما برخی دیگر استدلال می کنند که این تنها راه جلوگیری از سیل مهاجرت و سرکوب کردن شبکه های قاچاق انسان است.

حتی انگلا مرکل صدر اعظم آلمان واضح ساخته است که اقدام سپتمبر سال گذشته را تکرار نمی کند، زمانی که به مهاجران گیرمانده در هنگری اجازه داده شد به سفر خود به جانب دیگر کشورهای اروپایی ادامه بدهند. اما او هنوز هم به یک راه حل اروپایی تاکید دارد تا علیه ریشه های مهاجرت مبارزه شود. با وجود این، حکومت او اقدام ها را تشدید می کند و چندین کشور بالقان غربی را شامل لیست "کشورهای مبدای امن" کرده است.

توماس دیمیزیر، وزیر داخله آلمان فدرال به تلویزیون "زید دی اف" گفت: «ما می خواهیم به یک راه حل برسیم و راه حل این است که راه غیرقانونی به اروپا را پایان دهیم و به این دلیل، فعالیت تجارت مانند قاچاقبران را درهم بشکنیم.»