در دهه 1920 شاه امان الله از شرکت هنشل در شهر کسل آلمان سه لوکوموتیو خریداری کرد و آنها را در مسیر میان قصر دارالامان و شهر کابل به حرکت درآورد. مسافران با استفاده از واگن های برقی در این مسیر هفت کیلومتری جا به جا می شدند، تا اینکه به دلیلی نامعلوم این خط قطار از کار افتاد.

در نتیجه جنگ های ویرانگر این قطارها هم همانند دیگر تاسیسات در افغانستان ویران شدند.

بقایای این قطارهای آلمانی هنوز هم در نزدیکی ویرانه قصر داالامان به چشم می خورد.

گفته می شود که یکی از لوکوموتیوهایی که از آلمان خریداری شده بود، اکنون در موزیم کابل نگهداری می شود.

اطلاعاتی وجود دارد که در دهه 1950 شرکت بدیا ماشین فابریک آلمان پنج لوکوموتیو هایدرولیکی را برای یک مشتری ناشناس در افغانستان تهیه کرده بود که سرنوشت انتقال شان به افغانستان نامعلوم ماند.

حالا فقط یک خط آهن در مسیر بندر حیرتان به منظور انتقال کالاهای تجارتی و تانکرهای مواد سوخت حرکت می کند. یک قطار دیگر نیز از ترکمنستان و از طریق بندر تورغندی هرات به امتداد یک کیلومتر وارد خاک افغانستان می شود.

افغانستان در حال حاضر خدمات ترانسپورتی از طریق خطوط قطار ندارد، اما در نظر است که در آینده خط آهن از ایران و ترکمنستان به هرات آمده و بعد به خطوط آهن در شمال افغانستان وصل شود.

امیدواری برای گسترش خطوط آهن در افغانستان بیشتر شده است. همسایه های این کشور نیز علاقمندی نشان داده اند که در این امر همکاری می کنند. ایران، ترکمنستان و برخی دیگر کشورهای منطقه خوشبین هستند که از طریق امتداد خط آهن به این کشور مسیرها را کوتاه تر بسازند. اگر افغانستان به خط آهن منطقه وصل شود، می توان از آن طریق حتی به اروپا سفر کرد.