بزرگسالان اکثراٌ جوانان را متهم می کنند که بیشتر در استفاده از امکانات شیک و تجملی توجه داشته و در برابر آموزگاران خویش بی احترام اند. درست ۴۰۰ سال قبل از میلاد، در عصر سقراط نیز گویا وضعیت تفاوت چندانی نداشته و این فیلسوف نامدار جهان نیز در مورد جوانان ظاهراً گفته بود: "جوانتر ها خود را برتر از بزرگسالان می دانند و عملاً با کردار و گفتار در برابر آنان قرار می گیرند."

او با چنین اظهاراتی احتمالاً شاگرد خود، افلاطون را مورد سرزنش قرار می داده است. زمانیکه افلاطون شاگرد سقراط نیز بزرگ شد، با توجه به برخورد های جوانان، آینده جامعه بشری را با تردید می نگریست.

بنابر این می توان گفت که انتقاد از جوانان یک پدیده خیلی قدیمی است و اما در حال حاضر به امری خیلی پرطرفداری در جوامع بشری مبدل شده است.

از هزاران سال به اینسو بزرگسالان با انتقاد از جوانان مکرراً از فروپاشی ارزش های سنتی در جامعه هشدار داده اند.

درحال حاضر بیشتر جوانانی مورد انتقاد قرار می گیرند که متعلق به دهه نزدیک به هزاره اخیر می باشند، یعنی جوانان متولد میان سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ میلادی. در مورد این نسل جوان اکثراً گفته می شود که آنان تنبل، خودشیفته و خیلی متأثر از فرهنگ "سِلفی" یا از خود عکسبرداری اند.

به گفته ماتیو شیپتان مؤرخ تاریخ کهن بریتانیایی: «قبل از یونان قدیم، مصر قدیم و قبل از آن اهالی بین النهرین بودند. از تمام این دوره ها و جوامع قدیم انتقاد هایی شبیه دیدگاه های امروزی در برابر جوانان را می توان دید و خواند.»

این مؤرخ بریتانیایی مناقشات میان نسل های مختلف را در آتن قدیم مورد مطالعه قرار داده است. او می گوید: «در آنزمان نیز مثال های زیادی از تصورات مردم در برابر جوانان، که خیلی شبیه امروز اند، را  می توان دید. یعنی اینکه همه چیز روز به روز بدتر می شود. فرزندان به والدین شان بی احترام اند و گفته می شود که گویا ما در برترین عصر زندگی می کنیم.»

به گفته این دانشمند بریتانیایی، ازقدیم ها تا اکنون نسل بزرگترها جوانان را مقصر دانسته و بارها گفته اند که با این نسل همه چیز نابود خواهد شد.

داوید فینکلهور یکتن از جامعه شناسان امریکایی درست در همین ارتباط با پیوند نیمه های دو واژه "جوان یا یانگ" و "ترس روانی یا پارانویا" یک واژه ساخته است یعنی "یونینویا". او با این واژه جدید وضعیت کنونی ترس از جوانان را خیلی به سادگی تعریف می کند.

به گفته او "دراینجا ترس اغراق آمیز از پیامد های تغییرات اجتماعی و تأثیرات آن بر اطفال" مطرح می باشد.

گونترمای استاد روانشناسی انکشافی در دانشگاه ماگدِبورگ آلمان نیز با تأکید بر شباهت دیدگاه های مردم از گذشته تا حال در برابر جوانان می گوید: «اکثراً افراد بزرگسال دیدگاه خیلی شدید منفی در برابر جوانان دارند. به باور آنان، افراد جوان همیشه به عنوان خام دیده شده و در برترین حالت حتی خطرناک تلقی می شوند و جدی گرفته نمی شوند.»

فینکلهور دانشمند امریکایی نتیجه گیری کرده و چنین می گوید: «مشخصاً آنانی که تحت مناسبات تقریباً ثابت بزرگ شده اند، منوط به شرایط تکامل بشری، همیشه از تغییرات هراس داشته اند.»

او می افزاید: «به عنوان یکی از بخش های اجتماعی، "منِ عضو این جامعه" خود را مسئول حفظ ارزش های مشخص و ساختارهای مشخصی می دانم.

به گفته این جامعه شناس بزرگترها همیشه فکر می‌کنند که گویا جوانان این ارزش ها را خدشه دار می سازند، با حمله بر آنان سعی می کنند آنانرا از بین ببرند و یا حتی آنانرا مدفون کنند.

بناءً به گفته دانشمندان مذکور هر قدر تغییرات اجتماعی سریع تر باشند به همان اندازه واکنش های دفاعی بیشتر شده و در نهایت جوانان مقصر این تغییرات دانسته می شوند.

آژانسها

برگردان: نادیه فضل