گيدو وستروله، وزير امور خارجه آلمان دليل اين انتخاب را اعتماد به کشورش خواند. او گفت: «ما حالا اين چانس را داريم تا از قبل در گفتگوهاي (شوراي امنيت) شرکت کنيم در صورتي که تصميمي اتخاذ شود، و ما به اين وسيله مي توانيم از نفوذ خود بهتر استفاده کنيم، به طور مثال در زمينه هاي حل منازعات منطقه يي».

در ماه جنوري سال جديد، آلمان نيز در شوراي امنيت حضور مي يابد و به عنوان عضو آن در تصويب قطعنامه هاي مهم سهيم مي شود. بحران هاي کنوني در مجموع در مرکز بحث ها قرار خواهد داشت. اما ايالات متحده امريکا، روسيه، چين، فرانسه و بريتانيا، يعني پنج عضو دايمي شوراي امينت، نقش اصلي را در اين شورا دارند. اين پنج کشور مي توانند با حق ويتوي شان، مانع تصويب قطعنامه ها شوند.

آيا آلمان مي تواند در اين حلقه نيرومند اصلاً يک سياست ملي را در پيش گيرد؟ پاسخ پيتر ويتيگ، سفير آلمان در سازمان ملل متحد به اين پرسش منفي است. او مي گويد: «طوري که کسي با برنامه حکومتي داخل حکومت جديد مي شود، به شوراي امنيت چنين داخل شده نمي تواند. مي توان گفت که آجنداي شوراي امنيت به وسيله بحران ها تعيين مي شود و نيز قوياً به وسيله عمليات در جهت حفظ صلح. اما صلاحيت در مقايسه با وظيفه کوچکتر است».

حکومت آلمان مي خواهد قبل از همه در ماموريت هاي حفظ صلح فعاليت کند که در کنار عمليات نظامي شامل تلاش هاي تامين صلح و بازسازي ساختارهاي باثبات مدني مي باشد.

آلمان در شوراي امنيت در بخش مبارزه عليه تروريسم نيز مسووليت هايي را به عهده مي گيرد، آن هم در "کميسيون تحريم ها عليه القاعده". اين کميسيون تحريم هايي مانند محدوديت در سفر را وضع مي کند و يا آن ها را بار ديگر بي اعتبار مي سازد. علاوه بر آن براي سفير آلمان در شوراي امنيت، سرنوشت کودکاني که به سربازي گرفته مي شوند، نيز خيلي مهم است.

اما در دراز مدت دست يابي به کرسي دايمي در شوراي امنيت هدف مهم سياست خارجي آلمان است. در باره اصلاح اين کميسيون، در مجمع عمومي سازمان ملل متحد با 192 کشور عضو تصميم مي گيرد. در اين مورد نشانه اصلاحي به نظر نمي آيد.

همراه با آلمان، هند و برازيل نيز در صدد اند تا کرسي دايمي در شوراي امنيت به دست آورند. علاوه بر آن نيجريا و افريقاي جنوبي هم از مدت ها به اين سو سعي مي کنند تا قاره افريقا نيز به طور مناسب صاحب نمايندگي در شوراي امنيت باشد.

کينو ويرسک/ احمد حسين مبلغ

ويراستار: فرهمند