اکنون که نخستین قطعات نیروهای خارجی از افغانستان خارج می شوند، توجه بر روی توسعه اردوی ملی و نیروهای پولیس افغان متمرکز است. مقامات افغان می گویند که شمار این نیروها به سرعت در حال افزایش است و کیفیت کارشان در حال بهبود می باشد.

اما کارشناسان بر این باورند که مشکلات نگران کننده ای در این زمینه وجود دارد. شمار بسیاری از نیروهای اردوی ملی و پولیس بی سواد هستند، خویش خوری در بین آنها حاکم است و ترس از نفوذ شورشیان در بین نیروهای نظامی وجود دارد.

ایالات متحده امریکا از سال 2002 بدین سو تنها در انکشاف نیروهای نظامی افغانستان 27،8 میلیارد دالر هزینه کرده است. مقامات غربی در کابل ادعا می کنند که شاید بیش از یک دهه بگذرد تا افغانستان بتواند نیروهای دفاعی کشور خود را تمویل کند. اما کمک مالی نیروهای خارجی درحال کاهش است و ترس در این زمینه وجود دارد که نیروهای افغان چگونه می توانند تمویل شوند.

در یک گزارش جنگ پنتاگون از ماه اپریل آمده است که 700 مربی خارجی از کار برکنار شده اند و این مسئله، تلاشها برای بهبود وضعیت اردوی ملی و پولیس را با دشواری هایی مواجه می سازد.

این گزارش در ادامه گفته است که حدود سه چهارم از واحدهای اردوی ملی "کارآمد" تلقی می شوند، اگر مشاوران یا دستیاران نیروهای ائتلافی آنها را پشتیبانی کنند. اما به نظر نویسندگان این گزارش یک واحد ارتش یا پولیس هم توانایی این را ندارد که به طور مستقل دست به عملیات نظامی بزند.

در نخستین عملیات بزرگی که در اواخر ماه اگوست توسط نیروهای افغان انجام شد، طالبان از کمینگاه هایشان به آنها شلیک کردند و چندین سرباز در منطقه دوردستی واقع در ولایت لغمان کشته شدند.

مقامات رسمی می گویند که شمار نیروهای امنیتی افغان به 300 هزار می رسد و قرار است که تا سال 2014 به 370 هزار افزایش یابد.

با این حال، در گزارش پنتاگون آمده است که از هر 10 سربازی که جلب و جذب می شوند، 6 تن آنها اردوی ملی را ترک می کنند. در شهر "مارجه" واقع در ولایت ناآرام هلمند، حنیف الله شینواری، فرمانده ارتش اعتراف کرد که 155 تن از 650 سرباز او به خانه رفته اند یا در مرخصی هستند. او گفت: «شاید برخی از آنها برنگردند». «دو روز پیش چهارسرباز فرار کردند. من فکر می کنم، آنها ترسیده اند».

در ولسوالی "سنگین"، منطقه دیگر ولایت هلمند و مرگبارترین ولسوالی برای نیروهای امریکایی، فرمانده محلی این منطقه در ماه گذشته گفت که از 140 سربازی که تحت فرماندهی او بوده اند، تنها 72 تن باقی مانده اند.

ناتو کمک های مالی اش را برای مبارزه با مشکل فرار سربازها از خدمت افزایش داده است و سربازان را در خط مقدم جبهه در فاصله های منظم تعویض می کند.

در همین حال، حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان و ایالات متحده امریکا به دنبال یک راه حل صلح آمیز پس از ده سال جنگ هستند و پیشنهادهایی در این زمینه به طالبان شده است. به نظر منتقدین این کار روحیه سربازان را خراب می کند و آنها نمی دانند، بجنگند یا دوستی کنند.

احمد بهزاد، سخنگوی نمایندگان در ولسی جرگه گفت: «حکومت به خصوص کرزی، طالبان را "برادر" می خواند. دراین صورت نیروهای ارتش یا پولیس چگونه می تواند به سوی آنها شلیک کند، وقتی که فکر می کنند، آنها برادران ما هستند؟»

گیل دورونسورو، یک کارشناس امور افغانستان در بنیاد کارنگی برای صلح بین المللی در واشنگتن گفت که در مجموع کاهش نیروهای خارجی و همزمان انتقال مسوولیت های امنیتی، تغییری در واقعیت امر ایجاد نمی کند. او گفت: «این فقط یک جدول زمانی ساختگی است و با واقعیت های موجود مطابقت ندارد. خروج نیروها بسیار زود است، زیرا هنوز اردوی ملی آماده نیست. و برای آماده شدن هم بسیار دیر است چون خروج نیروها آغاز شده است».

او همچنان هشدار داد که کرزی مصمم است به هر صورت با طالبان مذاکره کند. ممکن است که برای جنگسالاران رقیب که نیروهایی در اختیار دارند، مذاکره با طالبان غیرقابل قبول باشد و آنها حمایتشان را از حکومت قطع کنند.

دورونسورو گفت: «خطر فروپاشی اردوی ملی افغانستان وجود دارد. اگر که زورمندان در شمال مذاکرات را قبول نکنند، می توانند دست از حمایت حکومت بردارند و نیروهایشان را از اردوی ملی بیرون بکشند».

خبرگزاری فرانس پرس / مهرنوش انتظاری
ویراستار: عاصف حسینی