باستان شناسان روز پنجشنبه اعلام کردند که استخوان‌های انسان‌های اولیه که بین ۱۲۰ تا ۱۴۰ هزار سال پیش در روی زمین می‌زیستند را در اسرائیل کشف کردند.

محققان تقریباً یک دهه پیش قطعات جمجمه و فک پایین با دندان انسان‌های ماقبل تاریخ را در نتیجه حفاری کشف کرده بودند.

کارشناسان دانشگاه تل ابیب و دانشگاه عبری اورشلیم از سال‌ها به این طرف به تجزیه و تحلیل این بقایا پرداخته اند.

این کشفیات چیست؟

مردم شناسان نتیجه گرفتند که این بقایا متعلق به یکی از آخرین بازماندگان گروهی از انسان‌های باستانی است و اعتقاد بر این است که این انسان نزدیکی با انسان‌های نئاندرتال‌های اروپایی دارند. این نمونه پس از آن که در معدن سنگ آهک یا چونه در اسرائیل کشف شد، با نام (Homo Nesher Ramla) شناخته شد.

راشل ساریگ، انسان شناس دانشگاه تل ابیب گفت: «این دندان‌ها برخی از ویژگی‌های منحصر به فرد را دارند و به ما این امکان را می‌دهند که این جمعیت‌ها را از هم تفکیک کنیم.» وی یکی از نویسندگان مقالات مشترکی است که روز پنجشنبه در مجله ساینس منتشر شده است.

پیامدهای این یافته‌ها چیست؟

اسرائیل هرشکوویتز، انسان شناس فیزیکی دانشگاه تل ابیب، یکی دیگر از نویسندگان همکار این مقاله، گفت که این بقایا از «برخی از آخرین بازماندگان یک گروه است که زمانی در خاورمیانه مسلط بوده اند.» براساس یافته‌ها، گونه‌های انسان‌های امروزی (homo sapiens)، ممکن است در کنار آنها زندگی کرده باشند.

دانشمندانی که در حال حفاری بودند استخوان‌ها را در عمق حدود هشت متر در میان ابزارهای سنگی و در بین اسکلت اسب و آهو پیدا کردند. »انسان نشر راملا« دارای برخی از ویژگی‌های انسان نئاندرتال مانند دندان‌ها و فک و انسان‌های اولیه مانند جمجمه هستند.

اما آنها از جهات دیگر کاملاً متفاوت هستند؛ مثلا زنخ ندارند و دندان هایشان بسیار بزرگ است.

یافته‌های جدید حاکی از آن است که انسان‌های ساپینس و گروه‌های شبه نئاندرتال برای مدت زمان قابل توجهی، احتمالاً ده‌ها هزار سال، در خاورمیانه با یکدیگر پیوند داشتند.

نویسندگان مقاله گفتند که احتمالاً تبادلات فرهنگی و ژنتیکی نیز بین این گروه‌ها وجود داشته است. هرشکوویتز از دانشگاه تل ابیب می‌گوید: «داستان نئاندرتال دیگر فقط به عنوان یک داستان منحصر به اروپا نبوده و یک قضیه بسیار پیچیده تر است.»

Na/af (AP, AFP, Reuters