وقتی وزیر امور انکشافی آلمان مثل این روز های اخیر به افریقا سفر می‌کند، مثل همیشه به سر کودکان دست می‌کشد، به شانه های بزرگسالان می‌زند و با چشمان برق زده به قصه های در مورد موفقیت‌ها گوش می‌دهد. آنگاه اهداف بلندپروازانه ای را مطرح می‌کند و رؤیای یک آینده عالی برای افریقا را می‌بیند. اما انگیزۀ این برخورد گرد میولر چیست؟ و چه چیزی را او می‌تواند با این شیوه کار خود به جلو بکشاند؟

در یکی از مکتب های کشور فقیر بورکینا فاسو، کودکان از وزیر امور انکشافی آلمان با گرمی استقبال می‌کنند. میولر برای آنها توپ فوتبال برده است. گرد میولر به پسران و دختران خوردسال تمایل قلبی نشان داده و با آنها می‌رقصد.
میولر در همچو موارد خود را کنار نمی‌کشد. می‌توان دید که این وزیر ۶۱ ساله فقر در کشور های مانند بورکینا فاسو را احساس می‌کند و از آن رنج می‌برد. وقتی میولر می‌گوید هر کودک در افریقا به اندازۀ یک کودک در آلمان حق دارد یک آینده خوب داشته باشد، این نظر خود را بر بنیاد اعتقاد راسخ خود به این مسأله، نه به اساس عقیدۀ مسیحی خود، بیان می‌دارد. کسانی که او با آنها ملاقات می‌کند، احساس می‌کنند که این سیاستمدار آلمانی مورد اعتماد و اعتبار است. میولر همچنان به خاطری محبوبیت دارد که او به چیز های خورد و ریز نیز بسیار اهمیت قایل است.
او پیراهن محلی و کلاه نوک تیز خنده داری را که کارکنان یک کارخانه نساجی به وی هدیه داده اند، به تن می‌کند. او با این پیراهن حتی به ملاقات رئيس جمهور می‌رود. گرد میولر به صورت فوق العاده با مردم نزدیکی دارد، با آنکه خط فاصل میان نزدیکی با مردم و یک تئاتر مردمی بسیار باریک است.

ترازوی برنج
طور مثال این وزیر آلمانی در دیداری از یک کارخانه برنج روی ترازوی بوجی های برنج ایستاد و در مورد مشکل وزن بدن شوخی کرد. و یا وقتی نقش یک معلم را اختیار کرد و بازوی یک دختر کوچک را گرفته و او را به سوی تخته برد تا یک جمع یک را محاسبه کند. این حرکات وی شاید برای برخی عجیب و غریب و اندکی شرم آور باشد، اما مردم محل با گرد میولر یکجا می خندند. او روی ترازوی برنج ایستاده و می‌گوی: « ۹۹ کیلو؟ پس من در این سفر در سه روز شش کیلو وزن گرفته ام. اما من یک صبحانه خوب خورده ام...»
میولر می افزاید: «اینها فقط افرادی اند که به ما چشم امید دارند و آینده خود را در پشتیبانی ما می‌بینند. ما کار های زیادی می‌توانیم انجام بدهیم، و این به ما نیرو نیرو می‌بخشد.»

حتی منتقدان گرد میولر در همدلی و همدردی صادقانه این وزیر شکی ندارند، با آنهم آنها آنرا زیاد سودمند نمی‌دانند. آنها می‌گویند که میولر در سیاست عملی روزمره آنگونه که می‌گوید، عمل نمی‌کند. به قول این منتقدان، میولر طور مثال قرارداد های اتحادیۀ اروپا برای آلمان را با کشور های افریقای غربی امضاء می‌کند، اما در این قرارداد‌ها هیچ چیزی از ممنوعیت کار کودکان ذکر نشده است، با آنکه او همیشه این مسأله را محکوم کرده است. اما گرد میولر می‌گوید که در این رابطه مانع وی شده اند: «این پوشیده نیست که میان وزارت های اقتصاد و امور انکشافی تفاوت های زیادی وجود دارد.»
میولر می‌توانست از وزارت زراعت و تا حدودی از وزارت امور خارجه نیز نام ببیرد.
شگفت انگیز این است که او با کدام خوش بینی تزلزل ناپذیر هنوز هم اصرار دارد که زمان تجدید نظر در جهان فرا رسیده و حتی آغاز شده است. میولر طرفدار عمل فوری در راستای بهبود است. او می‌گوید: «من اولتر از همه یک چیز را نمی خواهم، و آن نا امید ساختن مردم است. وقتی چیزی را وعده کنم، باید به وعدۀ خود پابند بمانم.»

میولر به چنین چیزی معتقد است و این حرف ها را به عنوان یک عبارت سیاسی به زبان نمی‌آورد. وقتی او طور مثال در "مارشال پلان با افریقا" بیشتر تجارت آزاد و عادلانه و همچنان سرمایه گزاری های بیشتر خصوصی را مد نظر می‌گیرد، طبعاً به مردم امید می‌بخشد. اما این کاملاً امکان پذیر است که گرد میولر به تحقق این امید ها موفق نگردد.