"کتابخانه هرزگوین انه امالیا" نام کنونی‌اش را در سال ۱۹۹۱ به دست آورد که پیش از آن به نام "کتابخانه هرسوگلیشه" یاد می‌شد. این کتابخانه شهرت غم‌انگیزش را زمانی به دست آورد که سالون معروف آن با سبک هنری روکوکو در سال ۲۰۰۴ آتش گرفت. سه سال بعد از بازسازی آن، دو باره بازگشایی شد.

دانشگاه تخنیکی شهر دلفت هالند حتی اگر آدم دانشجو نباشد نیز ارزش دیدن را دارد. در تابستان بسیاری از دانشجویان، تفریح ظهر شان را در این جا سپری می‌کنند. شکل مخروطی که از وسط ساختمان این کتابخانه می‌گذرد، ۴۲ متر ارتفاع دارد.

روزنامه بریتانیایی "دیلی تلگرام"، "کتابخانه یوئانینا" در کیمبرا را در سال ۲۰۱۳ در جمله عحیب‌ترین کتابخانه‌های جهان به شمار آورد. این کتابخانه به نام شاه پرتگال یوهان پنجم مسما شده است که امر ساخت آن را صادر کرده بود. همه الماری‌های این کتابخانه از چوب آبنوس ساخته شده اند.

این کتابخانه که احتمالاً مشهورترین کتابخانه جهان است، حدود پیش از ۲۰۰۰ سال طعمه آتش شد."کتابخانه اسکندریه" پیش از ویرانی علوم جهان را در بیش از ۴۹۰ هزار لوله پاپیروس جمع آوری کرده بود. کتابخانه جدید اسکندریه از سال ۲۰۰۲ به این سو، خود را به سنت زمان‌های کهن ارتباط می‌دهد. هزینه این کتابخانه ۲۲۰ میلیون دالر تمام شده است.

یک بخش داشته‌های کتابخانه صومعه سنت گالن در سویس، از بیش از ۱۳۰۰ سال به این سو، ذخیره شده اند. یک مومیایی مصری نیز در این کتابخانه موجود است. سالون کتابخانه (در تصویر) در جمله زیباترین ساختمان‌های کتابخانه‌های جهان محسوب می شود که یونیسکو آن را در سال ۱۹۸۳ در فهرست میراث‌های فرهنگی جهان شامل کرد.

به دلیل مشابهت‌اش با ساختمان سر، از این کتابخانه در برلین به عنوان "مغز" یاد می‌شود. این کتابخانه شامل آثار زیادی از دانشکده فلسفی دانشگاه آزاد برلین است و سریعاً به صورت یکی از ساختمان‌های مهندسی دیدنی درآمد. این ساختمان را انجنیر معروف فورمن فوستر اعمار کرد و در سال ۲۰۰۵ بازگشایی شد.

کتابخانه باشکوه دو طبقه "لانگ روم" در دوبلین ۶۴ متر ارتفاع و ۱۲ متر عرض دارد. این کتابخانه بخشی از دانشگاه قدیمی "ترینیتی کالج" است.

"کتابخانه ملی چین" با داشتن بیش از ۳۰ میلیون کتاب و مجله‌های دیگر در جمله هفت کتابخانه بزرگ جهان به شمار می‌رود. این کتابخانه در سال ۱۸۰۶ و در آن زمان به عنوان " کتابخانه پایتخت" اعمار شد. در سال ۱۹۲۸ به " کتابخانه پیکنگ" تغییر نام داد. بعد در سال ۱۹۹۸ دولت اجازه تغییر نام امروز آن را داد.

این یک کتابخانه نیست، بلکه "آتِنو" یک کتاب‌فروشی در بوینس آیرس است. این ساختمان در سال ۱۹۱۹ به عنوان یک تیاتر بازگشایی شد و در آخر دهه ۱۹۲۰ به سینما تبدیل شد و بالاخره در سال ۲۰۰۰، به کتابفروشی تغییر شکل داد.