«نیروهای افغان با مشکل فساد اداری و تضعیف روحیه مواجه اند»
۱۴۰۰ خرداد ۶, پنجشنبه
عبدالله محمدی دو پا و یک دست خود را در جنگ با طالبان از دست داده است. او به عنوان یک سرباز جوان مشتاق جنگ برای کشورش بود، اما اکنون از دولتی که به گفته وی بی اعتنایی کرده و تقریباً یک سال حقوق بازنشستگی‌اش را پرداخت نکرده، خشمگین است.
نیروهای دفاعی و امنیتی افغانستان به عنوان هسته مرکزی در برابر گروه در حال پیشروی طالبان به شمار می‌روند. این نیروها در حالی که با مشکلاتی تضعیف روحیه و فساد اداری مواجه اند، برای حفظ قلمرو تلاش می‌کنند.
دولت می‌گوید اردوی ملی می‌تواند از افغانستان در برابر حملات طالبان دفاع کند، اما کارشناسان نظامی هشدار می‌دهند که این نیروها با جنگ سختی روبرو اند.
به باور این آگاهان این نیروها همچنین با مشکلاتی چون آموزش ناقص و عدم تجهیزات کافی و تزلزل در وفاداری‌شان میان جنگ سالاران محلی و دولت افغانستان نیز دست و پنجه نرم می‌کنند.
قرار است تا ۱۱ سپتمبر امسال ۲۳۰۰ تا ۳۵۰۰ نیروی امریکایی و ۷۰۰۰ نظامی ناتو پس از ۲۰ سال افغانستان را ترک کنند. با خروج این نیروها حمایت‌های هوایی نیروهای امریکایی از ارتش افغانستان نیز به پایان خواهد رسید؛ آنچه که آنان در نبرد با طالبان نیاز دارند.
بیل روجیو، عضو ارشد بنیاد امریکایی دفاع از دموکراسی‌ها می‌گوید: «بدون حمایت نظامی ایالات متحده، دیر یا زود اتفاق خواهد افتاد که طالبان دستاوردهای خود را به ویژه در جنوب، شرق و غرب تحکیم کنند.»
از زمان آغاز روند خروج نظامیان خارجی طالبان جنگ شدیدی را به راه انداخته اند و کنترول برخی از ولسوالی‌ها را به دست گرفته اند. اعتقاد بر این است که حداقل نیمی از کشور در حالت جنگ قرار دارد. دولت اغلب شهرها را در اداره دارد، اما طالبان در حومه شهرها حضور دارند.
در داخل اردوی افغانستان، سربازان از غیرمعیاری بودن تجهیزات‌شان نیز شکایت دارند. حتی تجهیزات اولیه نامناسب مانند بوت‌های عسکری در عرض چند هفته فرسوده می‌شوند، زیرا به گفته آنان پیمانکاران فاسد از مواد غیرمعیاری استفاده می‌کنند.
اسوشیتدپرس در جریان تهیه این گزارش شاهد موزه‌هایی عسکری سوراخ شده، کلاه‌های ایمنی غیر موثر و اسلحه‌هایی بوده که اغلب در جریان شلیک گیر می‌کردند.
همچنین خبرنگار اسوشیتدپرس از یک پوسته پولیس دیدن کرده که در آن هشت نفر مستقر اند، در حالی که گنجایش نیم این تعداد را دارد. این پوسته پولیس از یکی از مسیرهایی محافظت می‌کند که در معرض حملات دوامدار طالبان قرار دارد.
قوماندان این پسته که چپلی در پا داشت، گفت که پوسته گاهاً مورد اصابت موشک یا شلیک قرار می‌گیرد و برای جلوگیری از یک حمله تمام عیار کار آنان سخت خواهد بود. وی که نخواست هویتش نشر شود، گفت: "هیچ گزینه دیگری به جز صلح وجود ندارد."
محمدی، سرباز سابق، شش سال پیش در یک درگیری در ولسوالی ژیری قندهار زخم برداشت. او یک گروه ۱۸ نفری را رهبری می‌کرد که در برابر طالبان می‌جنگیدند. وی یک سال در شفاخانه تحت درمان بود و سپس دو پای چوبی و یک دست پلاستیکی دریافت کرد. استفاده از پاهای ساختگی برای او بسیار دردناک است و از ۱۵ دقیقه بیشتر نمی‌تواند از آنها استفاده کند. دو نفر او را باید در پوشیدن این پاها کمک کند و بعضی اوقات برای همسایه‌هایش در بدل کمک پول می‌پردازد. با این حال او می‌گوید: «من افتخار می‌کنم که این قربانی را برای کشورم داده ام. چیزی را که برای کشورم از دست داده ام، به افتخار از دست داده ام.»
اما او از دولت خشمگین است و می‌گوید که حقوق بازنشستگی‌اش را که ماهانه بالغ به ۱۶۰۰۰ افغانی (۲۰۰ دالر) می‌شود، از ۱۱ ماه به این طرف دریافت نکرده است. محمدی اظهار می‌دارد: «به من می‌گویند که منتظر باش.» او تاکید می‌کند که برای پرداخت مخارج زندگی از دوستانش پول قرض می‌کند.
فواد امان، معاون سخنگوی وزارت دفاع در گفتگو با اسوشیتدپرس، قول داد كه به این شكایت رسیدگی كند. وی اظهار داشت که فساد وجود دارد، اما فراگیر نیست و تلاش می‌شود تا با آن مبارزه شود: «با خروج نیروهای ایالات متحده امریکا خالیگاه امنیتی بوجود نخواهد آمد چون نیروهای ما می‌توانند مستقلانه از افغانستان دفاع کنند.»
سیگار یا اداره بازرس ایالات متحده امریکا برای بازسازی افغانستان نیز قبلا فساد اداری را یکی از تهدیدهای بزرگ به نیروهای امنیتی افغان خوانده و گفته است که این مسئله باعث تقویت شورشیان می‌شود.
ایالات متحده متعهد است که سالانه ۴ میلیارد دالر تا سال ۲۰۲۴ برای تامین مالی نیروهای امنیتی و نظامی افغانستان بپردازد. سیگار در پایان سال گذشته میلادی گفت که ایالات متحده ۸۸،۳ میلیارد دالر برای کمک به دولت افغانستان در زمینه تأمین امنیت هزینه کرده است. این مبلغ تقریبا ۶۲ درصد بودجه بازسازی ایالات متحده را تشکیل می‌دهد.
در همین حال عتیق الله امرخیل یکی از جنرال سابق افغانستان می‌گوید که اردوی امروز افغانستان به اندازه نصف اردویی که شوری سابق پس از ۱۰ سال اشغال در در سال ۱۹۸۹ در افغانستان به جا گذاشت، کارایی دارد. این جنرال سابق که در اوایل حکومت حامد کرزی در ارتش افغانستان فعالیت می‌کرد، تاکید نمود که اردوی ۱۹۸۹ برخلاف نیروهای عمدتاً تحصیل نکرده پس از طالبان، تحصیل کرده و حرفه‌ای بود. او اردوی آن زمان افغانستان را که ۱۵۰ هزار نیرو داشت با اردوی کنون که ۳۰۰ هزار عضو دارد، مقایسه می‌کند: "در آن زمان ما کیفیت داشتیم، امروز کمیت داریم."
na/af (AP)