معلولین افغان: به امکانات تعلیمی و تحصیلی دسترسی نداریم
۱۳۹۶ آذر ۱۲, یکشنبه
از سوم دسامبر زیر عنوان روز جهانی جهانی اشخاص دارای معلولیت در کابل تجلیل شد. در حال حاضر ۲.۷ درصد جمعیت افغانستان معلولیتهای شدید دارند. به این معنا که ۹۰۰ هزار تن در این کشور از معلولیتهای شدید رنج میبرند.
اعلانات بازرگانی
کمیته دادخواهی از حقوق اشخاص دارای معلولیت میگوید که بیش از ۷۰ درصد کودکان دارای معلولیت، به آموزش دسترسی ندارند و ۹۰ درصد معلولین از بیکاری رنج میبرند و بیش از ۷۰ درصد آنها به خدمات عامه که از سوی دولت ارائه میشود دسترسی ندارند.
این در حالیست که در سال ۱۳۸۹ قانون حقوق اشخاص دارای معلولیت توشیح شد. از سوی دیگر دولت به میثاق جهانی اشخاص دارای معلولیت الحاق کرده ولی با آنهم اشخاص دارای معلولیت میگویند که برای بهبود وضعیت این اشخاص توجهی صورت نگرفته است.
محمد علی محبتی عضو کمیته دادخواهی از حقوق اشخاص دارای معلولیت روز یک شنبه در کنفرانسی که به مناسبت روز جهانی اشخاص دارای معلولیت در کابل برگزار شده بود گفت: «این کمیته یک بار دیگر از دولت و همه نهادهای حکومتی و پارلمان کشور میخواهد تا در برابر جامعه معلولیت کشور رسالت اساسی شان را ادا نموده و در اعاده حقوق آنها سعی بیشتر کنند.»
توجه به توشیح تعدیل در قانون حقوق و امتیازات اشخاص دارای معلولیت یکی از خواستهای اشخاص دارای معلولیت است. در حال حاضر مسوده این قانون آماده شده ولی روند تصویب و توشیح آن طی مراحل نشده است.
باقی بریال سناتوری که از جامعه معلولان افغانستان در مشرانو جرگه نمایندگی میکند، در این کنفرانس گفت براساس قانون فعلی، پنج درصد از کارمندان ادارات دولتی باید اشخاص دارای معلولیت باشند. اما در مسوده جدید این قانون، گفته شده است که باید این تعداد به هفت درصد افزایش یابد.
تصویر: "هلپ" آلمان به معلولین ولایت هرات کمپیوتر می آموزد
موسسه بین المللی "هلپ" آلمان در ولایت هرات برای اولین بار دوره آموزشی شش ماهه کمپیوتر را برای معلولین و نابینایان حوزه غرب افغانستان راه اندازی نمود.
عکس: DW/S. Tanha
مسئولان موسسه هلپ در ولایت هرات می گویند قرار است ۴۰ تن از افرادی که معلول و یا نابینا هستند، آموزش های تخصصی کامپیوتر را طی شش ماه فرا بگیرند.
عکس: DW/S. Tanha
ذبیح الله منیب طاهری رئیس موسسه بین المللی هلپ آلمان در ولایت هرات می گوید این برنامه آموزشی برای اولین بار به گونه تخصصی برای معلولین راه اندازی شده و قرار است بعد از ختم این دوره، شرایط کار برای آموزش دیدگان در چوکات اداره های دولتی و خصوصی فراهم گردد.
عکس: DW/S. Tanha
وی افزود با تلاش موسسه هلپ و اداره کار و امور اجتماعی، رشد معلولین در سطوح عالی بوده تا این قشر بتوانند بعد از آشنایی با برنامه های کامپیوتری در بخش های اداری مصروف کار شوند.
عکس: DW/S. Tanha
آقای طاهری همچنان گفت از مجموع ۴۰ تن از شاگردان معلول ۵۰ فیصدشان را خانم ها تشکیل می دهند.
عکس: DW/S. Tanha
در همین حال عبدالرئوف زمانی عضو انجمن نابینایان هرات می گوید راه اندازی این دوره آموزش کامپیوتر، در رشد و ارتقای ظرفیت روشن دلان هرات تاثیر بسزایی دارد.
عکس: DW/S. Tanha
از طرف دیگر فاطمه رحمانی و معصومه رضایی دو تن از معلولین ولایت هرات از این اقدام موسسه هلپ آلمان قدردانی نموده و می گویند آشنایی با برنامه های کامپوتری یکی از خواسته های عمده آنان می باشد.
عکس: DW/S. Tanha
اشتراک کنندگان این دوره آموزشی امیدوارند تا بعد از فارغ شدن بتوانند در اداره های دولتی و موسسات غیردولتی شامل کار شده و از این طریق امرار معاش نمایند.
عکس: DW/S. Tanha
گفتنیست در حال حاضر بین حدود ۱۰ هزار فرد معلول در ولایت هرات زندگی می کنند که اکثرشان از عدم حمایت دولت شاکی بوده و از زندگی روزمره شان ناراضی می باشند.
عکس: DW/S. Tanha
مسئولان اداره کار و امور اجتماعی، شهدا و معلولین ولایت هرات می گویند موسسه هلپ آلمان یکی از بزرگترین موسسات کمک کننده در راستای آموزش فن و حرفه برای معلولین و معیوبین این ولایت می باشد.
عکس: DW/S. Tanha
9 عکس1 | 9
باز توانی
دسترسی اشخاص دارای معلولیت به مکتب و تحصیلات عالی موضوع دیگر این کنفرانس بود. آقای بریال گفت: «در قسمت تحصیلات عالی و تعلیمات ابتدایی مشکلاتی وجود دارد. ما تلاش میکنیم تا وزارت خانهها مقرراتی بسازند که در نتیجه آن مشکلات اشخاص دارای معلولیت در این مورد حل شود.»
اشخاص دارای معلولیت تاکید کردند که دولت باید زمینههای تعلیم و تحصیل را برای آنها فراهم کند تا این قشر جامعه در آینده به بار دوش تبدیل نشوند و خود بتوانند با کار و فعالیت در جامعه درامد داشته باشند و برای جامعه کارهایی را به پیش ببرند.
ربابه محمدی، نمونهای از یک معلول موفق در افغانستان
بنفشه یعقوبی یک تن از اشخاص دارای معلولیت در این کنفرانس گفت که توجهی به اشخاصی که معلولیت بینایی دارند، صورت نگرفته است: «معلولین بینایی در بخش آموزش به کمکهای آموزشی نیاز دارند تا آنها از طریق لمس بتوانند یاد بگیرند. اما متاسفانه در بخش آموزش به صورت ابتدایی هم آموزش ندیدهاند.»
اشخاص دارای معلولیت میگویند بورسیههایی که برای اشخاص دارای معلولیت اختصاص داده میشود در نتیجه فساد در اختیار دیگران قرار میگیرد و ابزارهای لازم برای آموزش اشخاص دارای معلولیت نیز در مراکز آموزشی و تحصیلی وجود ندارد.
خانم یعقوبی از دولت خواست تا در عرصه کاریابی و اشتغال زمینه را برای اشخاص دارای معلولیت فراهم سازد: «۹۰ درصد از افراد دارای معلولیت بیکار هستند. قانون در این قسمت متاسفانه عملی نشده و در این باره با دارای مشکلات زیادی هستیم.»
قاضی احمد راشد نماینده معلولان در پارلمان جوانان میگوید: «مشکلات اساسی معلولین از تبعیض اجتماعی آغاز میشود. ابتدا تبعیض در خانه است. هیچگاه در یک خانه بر معلول سرمایه گذاری نمیشود تا این معلول به مکتب و پوهنتون برود و در آینده به بار دوش خانواده و جامعه تبدیل نشود.»
این معلول میگوید وقتی معلولان در اجتماع، فروشگاهها، مکاتب و دانشگاهها با الفاظ تحقیر کننده روبرو میشوند. او از همه مردم خواست تا به کرامت انسانی اشخاص دارای معلولیت احترام بگذارند و با کلمات تحقیر آمیز سبب آزار و اذیت آنها نشود.
مشکل دیگر اشخاص دارای معلولیت فساد است. آقای راشد در این مورد گفت: «ما امتیازات تحصیلی، حج، مسکن و بورسیه داریم اما بورسیهها فروخته میشوند. کسانی که یک زخم سطحی دارند به نام معلول ثبت نام میشوند.»
اما دولت افغانستان میگوید که براساس قانون، امتیازاتی که برای آنها در نظر گرفته شده داده میشود.
ح/ه، کابل
رنج و اندوه سربازان زخمی و معلول جنگ افغانستان
دست های بریده شده، پاهای قطع شده و چشم های نابینا سرنوشت ۱۲ هزار سرباز و پولیس افغانستان است که در سال گذشته به وظیفه می رفتند و امروز زخمی و معلول می باشند. مراقبت از آن ها خیلی خراب است و از هر حیث کمبود دارد.
عکس: picture-alliance/dpa/Christine-Felice Röhrs
عملیات موفق و پس از آن ؟
عبدالرقیم سرباز افغان در بزرگترین شفاخانه نظامی افغانستان در کابل دیده می شود که در یک عملیات جنگی در کندز در سال ۲۰۱۵ هردو پایش را از دست داده است. پس از آن چون هنوز یک پارچه مرمی در لگن خاصره اش باقی مانده بود، بیرون کشیده شد. اردوی افغانستان شش کلینیک نظامی دارد و دو کلینیک بیشتر ساخته شده است. فکر می شود شمار دیگری نیز شدیداً زخمی گردند.
عکس: picture-alliance/dpa/Christine-Felice Röhrs
در خدمت وطن
شمار وحشتناک: طبق یک گزارش ایالات متحد امریکا تنها در چهار ماه اول سال جاری ۴۲۳۸ تن از منسوبان نیروهای مسلح زخمی و ۲۵۳۱ تن کشته شده اند. در طول سال ۲۰۱۶ حدود ۷۰۰۰ تن جان سپرده و ۱۲ هزار تن زخمی گردیده بودند.
عکس: Hussain Sirat
چانس و بد چانسی
صفت الله سرباز افغانستان نیز در شفاخانه نظامی کابل است. او "صرف" یک ساق پایش را در ولایت کنر هنگامی از دست داد که با یک ماین جاسازی شده توسط طالبان برخورد نمود. همچنان برای او یک نوع عملیاتی تجویز شده است که در افغانستان امکان آن و جود ندارد. برخی مردم برای عملیاتی در خارج کشور زمین های شان را می فروشند.
سربازان آسیب دیده در جنگ در ماه جولای حین تمرین در یک مرکز ورزشی اردوی افغانستان برای آمادگی درجهت شرکت در بازی های ورزشی موسوم به "انوکتوس گیمز" در کانادا. این بازی ها بزرگترین مراسم ورزشی برای سربازان مجروح شده در جنگ از سرتاسر جهان می باشد. این سربازان از جمله شمار اندکی می باشند که هنوزهم توجه را بعد از مجروح شدن شان جلب می کنند.
عکس: picture-alliance/dpa/Christine-Felice Röhrs
انگیزه ادامه زندگی
نعمت الله در سال ۲۰۰۹ در قندهار به شدت زخمی گردید. بعد از قطع پاهایش او می خواست به زندگی اش پایان بدهد. اما پس از آنکه در یوتیوب او ویدیو های انسان های معلول از سائر کشورها را تماشا نمود، تشجیع شد. او برای سازمان غیر حکومتی " کمک به قهرمانان" کار می کند. زیرا شرایط خوب داشت و مکتب را تا صنف ۱۲ خوانده بود. پدرش مامور حکومت است که برای تامین خوانده در آمد اندکی دارد.
عکس: picture-alliance/dpa/Christine-Felice Röhrs
تنها رها شده اند
برای بسیاری سربازان و پولیس های افغانستان، جان به سلامت بردن به قسم یک معلول جسمی و روانی یک امر خصوصی است، زیرا حمایت اندکی می شوند. بسیاری خواندن و نوشتن را بلد نیستند و کمک و امتیازات و یا کارآموزی برای معلولان از جانب دولت نیز به طور فعال در دسترس قرار داده نمی شود.
عکس: picture-alliance/dpa/Christine-Felice Röhrs
ظرفیت اندک
پس از بیرون رفتن بخش اعظم نیروهای ناتو، افغانستان بار اصلی جنگ ضد ترور را بردوش گرفت. یک پیامد آن زخمیان شدید هرچه بیشتر است. شش شفاخانه نظامی افغانستان از عهده این وضعیت به طور لازم برآمده نمی تواند. و افغانستان این توانایی و ظرفیت را ندارد که به همه این افراد کمک کند تا یک زندگی عادی را به پیش ببرند.