صد ها افریقایی در جریان سال روان میلادی در راه فرار به اروپا در بحیره مدیترانه غرق شدند. اما صدای اعتراض ها علیه تصمیم گیرندگان در کشور های شان که اقداماتی باید روی دست گیرند، چرا بلند نیست نیست. صداهایی از "انجمن افریقا فراتر از سال 2015"

مردان و زنان کارشناس باهم دست می دهند و کارت های ویزیت شان را تبادله می کنند. همه این چیزها در«در همایش بین المللی اقتصادی در مورد افریقا» در برلین صورت می گیرد که یک مرجع بسیار حرفه یی است. ناگهان یک کلمه نهایت عاطفی اظهار می شود. جان درامانی مهاما، رئیس جمهور غنا می گوید که تصویر آیلن کُردی سوریایی، با تی شیرت سرخرنگش که بیجان در ساحل ترکیه افتاد بود، از خاطرش محو نمی شود.«این کودک می تواند عیناً مانند همان کودکان افریقایی باشد که در مدیترانه و یا سواحل دیگری در یک زمان دیگر غرق شده اند».

افریقا نباید چشم هایش را ببندد

طبق گزارش سازمان ملل متحد، تنها در همین سال حدود 70 هزار افریقایی سفر پر خطر از طریق مدیترانه را انجام داده اند. آن ها از پیگرد در اریتریا، از ترور بوکوحرام در نایجریا فرار می کنند، از جنگ داخلی در سودان پناه می جویند و یا اینکه در گامبیا کاری یافته نمی توانند. همین حالا بیکاری جوانان در بسیاری کشورهای افریقایی بسیار زیاد است و این مشکل می تواند شدید تر گردد. به اساس پیش بینی ها تا سال 2050 میلادی امکان دارد تا 2 میلیارد انسان در قاره افریقا زندگی کنند و از آن جمله از هر دو نفر یکی آن 18 ساله باشند.

از جمله 800 هزار پناهجویی که آلمان انتظار دارد امسال به این کشور بیایند، طبق پیش بینی های حکومت فدرال 15 تا 20 درصد شان افریقایی می باشند. هورست کوهلر رئیس جمهور پیشین آلمان فدرال می پرسد: «چرا چنین معلوم می شود که برخی از حکومت های افریقایی اینقدر جوانانی را در نظر نمی گیرند که جان های شان را صرف برای ترک کشورهای شان به خطر می اندازند». او می افزاید:«کجاست آن تدبیرها و تلاش ها تا برای این جوانان فرصتی فراهم سازند». گیرد مویلر وزیر کمک های انکشافی آلمان می خواهد در آینده بیشتر با کشورهای افریقایی همکاری کند. او می گوید: «ما باید یک ابتکار برای کار آموزی را به ویژه برای زنان و دختران و در کل برای جوانان آغاز کنیم». اما همچنان باید مشترکاً علیه جنایت و باند های قاچاقبران مبارزه نماییم.

صرف یک تعداد بسیار اندک کسانی که از افریقا فرار می کنند به اروپا می رسند. در خود افریقا حدود 15 میلیون انسان در حال فرار اند. آن ها پناهگاه هایی در کشورهای خود شان یا در کشورهای همسایه شان می جویند. این ها بیشتر از جنگ و خشونت فرار می کنند. اما چه می توان کرد تا شمار مأیوسان بیش از این افزایش نیابد؟

راه حل افریقایی

خانم ویکتوار تومیگه دوگبه، وزیر انکشاف، صنایع دستی و جوانان کشور توگو واقع در افریقای غربی می گوید: «هر جماعت باید دسترسی به یک حداقل معارف، خدمات صحی و امکان کسب و کار داشته باشد». در این کشور در سال گذشته 400 هزار انسان دسترسی به کریدت ها یا قرضه های کوچک داشته اند. این کریدت ها قیمت نیستند و مردم می بینند که رشد اقتصادی مستقیماً به سود آن هاست».

کاسی ژان کلود برو، وزیر صنایع ساحل عاج می گوید: «در صورتی که اقتصاد کار ساز نباشد، جوانان دوتا می کنند» در کشور وی یک چهارم جمعیت 24 میلیونی این کشور در مادر شهر اقتصادی ابیدجان زندگی می کنند. در همین شهر بخش اعظم تولیدات ناخالص داخلی کشور به وجود می آید. «ما نیاز داریم که مناطق روستایی را تقویت کنیم. در برق، جاده ها و مراقبت های صحی سرمایه گذاری نماییم و در اینجا زراعت و توریسم را حمایت و تشویق کنیم».

یکی از کسانی که خوب به این کنفرانس عالی گوش فرا می دهد اوسینی اویدراوگو، از بورکینا فاسو است. او تازه ماستری اش را در قمست «حکومتداری دموکراتیک و جامعه مدنی» در دانشگاه اوسنا بروک به پایان رسانده است. این مرد جوان 35 ساله می گوید: «در افریقا جوانان هیچ در تصمیم گیری ها دخیل نیستند. سیاست آن ها را فراموش می کند». او که از آلمان بسیار آموخته است، پس از ختم تحصیلاتش می خواهد واپس به بورکینا فاسو برود. او در ادامه می گوید: «افریقا به من اشد ضرورت دارد».