از یک سال به این طرف، رهبران گروه طالبان پشت درهای بسته با نمایندگان ایالات متحده امریکا مذاکره می کنند. در حال حاضر، نهمین دور مذاکرات در دوحه جریان دارد. تویت های دو جناح مذاکره کننده نشان می دهند که احتمالا در روزهای آینده به توافقی دست یابند. اما چه اتفاقی برای افغانستان خواهد افتاد؟ آیا طالبان دوباره به قدرت  دست می یابند و این امر برای افغان ها چه معنی دارد؟  زنان جوان در کابل به هیچ صورت نمی خواهند حقوقی را که در ۲۰ سال گذشته در این کشور به دست آورده اند از دست بدهند.

شگوفه صادقی ۲۵ سال دارد و مدیر یگانه رسانه زنان در افغانستان است. وقتی طالبان در سال ۱۹۹۶ در افغانستان به قدرت رسیدند، وی تقریباً طفلی بیش نبود. پنج سال بعد از این زمان پس از سرنگونی رژیم طالبان، شگوفه به مرحله جوانی رسیده بود. شگوفه صادقی توانست تحصیل کند و امروز وارد زندگی کاری شده است. وی در مصاحبه با خبرگزاری "استوشیتدپرس " با اطمینان به خودش می گوید:

«من اجازه نخواهم داد تا طالبان زمینه اشتغال را ازمن بگیرند و آنها نیز نمی توانند امیدهای که به کشورم دارم از من بگیرند. برای طالبان غیر ممکن است که زنان را مجبور کنند مجدداً در خانه بمانند؛ همانطور که آنها این کار را در مرحله تاریک شان که قدرت را به دست داشتند، انجام دادند.»

حدود دو سوم جمعیت افغانستان زیر ۲۵ سال سن دارند. آنها رژیم طالبان را فقط از طریق فلم ها و یا هم خاطرات خانواده هایشان می شناسند. این زمانی بود که زنان فقط با چادری و همراهی با مردی از خانواده اجازه رفتن به بیرون از منزل را داشتند. زمانی که در استدیوم های ورزشی زنان سنگسار می شدند. نسل جوان زنان افغانستان با زنان هم سن و سال  شان که برای بازی های المپیک به نمایندگی افغانستان رقابت می کنند، فوتبال بازی می کنند یا سیاستمدار اند، بزرگ شده اند. مانند مریم سما، که اکنون عضو پارلمان افغانستان است.

«در صورتیکه بعد از خروج نیروهای بین المللی در افغانستان همه چیز رو به خرابی نهد، در این صورت جامعه جهانی و هم ایالات متحده امریکا مسئول خواهند بود»

زیرا حقوق زنان بخشی از مذاکرات بین طالبان و ایالات متحده نیست. ایالات متحده امریکا به این نظر است که آینده افغانستان چگونه باید باشد، مردم افغانستان باید در این مورد با هم وارد مذاکره شوند. این همان چیزی است که مریم سما را نگران می کند. زیرا در حال حاضر باوجودیکه برابری زن و مرد در قانون اساسی افغانستان تضمین شده است، اما زنان این برابری را هنوز ندارند.

تخمین زده می شود که تقریبا نیمی از دختران افغان به مکتب نمی روند و از هر دو دوختر جوان یکی آن قبل از سن ۱۹ سالگی ازدواج می کند. مهمتر از همه، تفاوت بین زنان در شهر ها و زنان در خارج از شهرها هنوز زیاد است. فوزیه کوفی امیدوار است، زنانی که تحصیل کرده اند و کار می کنند، با آمدن طالبان در افغانستان به مبارزه شان ادامه دهند.

"یکی از بزرگترین مشکلات در صورت یک توافق احتمالی به صلح، در کشور ما این خواهد بود که چگونه جنگجویان پیشین گروه طالبان در جامعه ادغام یابند تا آنها به ارزش های مردم در افغانستان نیز احترام بگذارند.»

مذاکره كنندگان طالبان از مدتی به این طرف یک تصویر مدرن از خود بیرون می دهند. آنها تویت منتشر می کنند، انگلیسی صحبت می كنند و در كنفرانس ها یکجا با زنان بحث می كنند. همچنین تحصیل و کار برای دختران و زنان نیز در آینده برای آنها قابل تصور است، هر آنچه براساس قوانین اسلامی است، قابل تصور است. این دقیقاً برای زنان افغان چه معنی خواهد داشت؟ در حال حاضر مشخص نیست.

nka, nf (Diettrich)