فعالیت لیلا حیدری هر روز صبح از بدترین نقطه شهر کابل آغاز می‌شود. پل سوخته به آخرین ایستگاه عمر معتادان مشهور است.

خانم حیدری معتادانی را که علاقه به ترک اعتیاد داشته باشند، با خود به کمپ مادر می‌برد. چهره لیلا حیدری برای معتادان آشنا است.

داوطلب امروز معتادی است به نام هاشم. او دوسال معتاد بوده است و حالا تصمیم گرفته اعتیادش را ترک کند.

لیلا حیدری این معتاد را در موتر شخصی‌اش سوار می‌کند و به کمپ مادر انتقال می‌دهد.

نخستین قدم ترک اعتیاد و ورود به کمپ مادر ضبط مواد مخدر و تمام وسایلی است که معتاد با آن‌ها مواد مخدر استفاده می‌کند.

کارمندان کمپ مادر که همه زمانی معتاد بوده و حالا اعتیاد را ترک کرده اند، به محض ورود هاشم، موهای سروصورت او را می‌تراشند.

آنها هاشم را می شویند و لباس هایش را تبدیل می کنند. آنها به هاشم روحیه می دهند و تشویقش می کنند.

معتادان در کمپ مادر توسط کسانی درمان می‌شوند که زمانی خود معتاد بوده‌اند.

سم‌زدایی و درمان معتادان تازه وارد، یک ماه طول می‌کشد.

سپس جلسات پیهم مشاوره روانی آغاز می‌گردد. این دوره های مشورتی هم توسط معتادانی برگزار می شود که ترک کرده اند.

کمپ مادر این معتادان را پس از یک ماه به انجمن جهانی «معتادان گمنام» آشنا می‌کند و مشاوره روانی مفصلی برای کسانی که اعتیاد را ترک کرده آغاز می‌شود.

معتادانی که اعتیاد را ترک می‌کنند وارد رستورانت "تاج بیگم" می‌شوند و کار به دست می آورند. این رستورانت توسط لیلا حیدری ایجاد شده است. یگانه منبع عایداتی کمپ مادر، پولی است که لیلا حیدری از رستورانت تاج بیگم به دست می‌آورد.