دیکتاتور عمر البشیر، رئیس جمهور مخلوع سودان، در ماه دسمبر سال گذشته می خواست قیمت نان و بنزین را افزایش دهد. این امر منجر به اعتراض های مردمی در این کشور گردید. از آنجا که سودان یکی از بیست فقیرترین کشورهای جهان است، بر اساس اطلاعات سازمان های غیر دولتی، دو سوم مردم در خط فقر یا زیر این خط زندگی می کنند و دلیل اصلی برای این وضعیت سوء مدیریت البشیر عنوان گردیده است.

وقتی البشیر تصمیم گرفت قیمت ها را افزایش دهد، این برای شمار زیادی از سودانی ها غیر قابل تحمل بود. تحت فشار اعتراضات، او در ماه اپریل از قدرت برکنار شد؛ یک شورای نظامی در سودان قدرت را به دست گرفت. از آن زمان، جنرال ها و اپوزیسیون در حال شکل دادن یک مرحله انتقالی سه ساله اند. در این مرحله، اپوزیسیون همچنین می خواهد سیاست اقتصادی را تغییر دهد. امجد فرید، سخنگوی اپوزیسیون، می خواهد در میان سایر موارد کارتل های خصوصی یا شرکت های انحصاری مافیایی را از بین ببرد. او به عنوان مثال، می خواهد معادن و فروش طلا را کنترول کند. امجد فرید می گوید: «فقر در سودان به توزیع کالا ها و مفاد بستگی دارد. مشکل، ثروت کشور نیست.»

هنگام که سودان جنوبی در سال 2011 مستقل شد، سودان همه منابع نفتی مهم را از دست داد و البته سود حاصل از این منابع را نیز. اما حدس زده می شود که علاوه بر طلا در این کشور، آهن، ذخایر اورانیوم و گاز نیز وجود دارد، منابع طبیعی که فقط باید استخراج شوند. تا آن زمان، بیش از 80 درصد سودانی ها باید در بخش کشاورزی کار شانرا ادامه بدهند. با وجود مساحت کوچک، کشاورزی مهمترین بخش اقتصادی در این کشور را می سازد. تنها در نزدیکی سواحل نیل، مناطق کشاورزی وجود دارد و بسیاری از آنچه که حاصل می شود چون پنبه و نیشکر به خارج صادر می شود. امجد فرید در این ارتباط می گوید: «کشاورزی همچنین باید به سودان نفع بیاورد. یک مشکل ساختاری این است که سرمایه گذاری ها همواره در جهت صادرات صورت گرفته، نه در راستای تقویت بخش هایی که می توانند نیازهای داخلی را برآورده کنند . (...) بنابراین، برای حکومت انتقالی که باید شکل بگیرد، این مسئله یک چالش جدی است که اصلاحات اقتصادی چگونه باید راه اندازی شود که به بهترین وجه به مردم سودان سودمند واقع شود.»

منابع طبیعی و کشاورزی دو منبع درآمد در سودان به شمار می روند. اما تا کنون این منابع عمدتا در دست چند خانواده قرار دارد که به دستگاه نظامی فاسد نزدیک هستند.
یکی از سودانی های که در بخش ساختمانی فعال است و تجارت فولاد را می کند، ارتباط بین شرکت های بزرگ و باندهای مافیای نظامی را توضیح می دهد. برای اینکه او بتواند به کارش تحت رژیم البشیر ادامه بدهد، اغلب مجبور بود به باندهای مافیایی پول پرداخت کند. بنابراین او امیدوار است که اپوزیسیون سیاست اقتصادی سودان را اصلاح کند و علیه فساد مبارزه کند. اما او می گوید که هیچ کس نمی داند که باندهای مافیایی تا چه حد نفوذ دارند. این یکی از دلایلی است که این سودانی نمی خواهد نام اش افشا گردد.

«در تمام بخش ها، باندهای مافیایی اقتصاد را تحت کنترول خود دارند... هیچ کس نمی تواند از کنترول مافیا فرار کند. هر یک از ما مجبور بودیم با مافیا کار کنیم. به عنوان مثال، دو شرکت که صادرات طلا را در دست داشتند، همیشه روابط بسیار نزدیک با حکومت و رئیس جمهور داشتند. تجارت اسعار خارجی، دالر و یورو، در دست تاجران خصوصی قرار داشت و تا امروز من مجبورم با آنها معامله کنم. من به مرحله بعدی فکر می کنم که امیدوارم همه چیز تغییر کند. اما مافیا هنوز وجود دارد.»

احتمالا برای اپوزیسیون مشکل است تا گروه های مافیایی قدیمی و نظامیان را از بین ببرد.

nka, si (Blaschke)