.

سازمان عفو بین المللی درتازه ترین فراخوانش زیرعنوان " اقدام برای پایان دادن به شکنجه همین حالا" ، با توجه به معمول شدن شکنجه درزندانهای گوانتانامو، ابوغریب ، زندانهای افغانستان وبسیاری اززندانهای مخفی ایکه افراد مظنون به تروریست بودن درآنجا مورد بازجویی قرارمیگیرند، وظایف عاجلی را فراروی همه راهیان حقوق وکرامت بشری قرارداده است.

برداشت سازمان عفو بین المللی از وضع جاری پامال شدن حقوق بشر در"جنگ ضدترور"

عفو بین المللی معتقد است که:

" حقوق بشرمورد تهدید قراردارد. درجنگ ضد ترور، ممنوعیت شکنجه وسایراشکال بدرفتاری ، رفتارهای توهین آمیز وغیرانسانی ، و اصول جهانشمول حقوق بشر، نادیده گرفته میشوند. دولتها نه تنها شکنجه وبدرفتاری را بکارمی برند، بلکه میخواهند به آن وجههء حق بجانب وضروری بدهند.

آنانیکه ادعا میکنند معیارات حقوق بشری شان بلند است، درجبههء مقدم این تخطی قراردارند. ایالات متحدهء امریکا یکی ازاین حکومتها میباشد. طرزبرخورد اینها نسبت به حقوق بشر، بر رفتارحکومتها درسرتاسرجهان تاثیرمیگذارد.

اینها از" بازجوییهای خشونتبار" سخن به میان میآورند. اماهنگامیکه دروازه بروی شکنجه بازگردید، اعمال فشاربیشترمیگردد. وقتیکه سیلی ای کارسازنباشد، ضرب وشتم آغازمی یابد. درصورتیکه ضرب وشتم موثرنیافتد ، بعد ازآن چه اتفاق میافتد؟ ما ازعکسها میدانیم که وازاعترافات می شنویم که فجایعی صورت میگیرد".

"درزندان گوانتانامو، زندانیان بخاطر اعتراض علیه شرایط بد زندان، زمان نامعلوم حبس شان که بدون کدام اتهام ومحاکمه دربند افتاده اند، فقدان آب آشامیدنی پاکیزه وکیفیت نازل غذای شان ، دست به اعتصاب غذایی زده بودند که این اعتصاب دراول ماه آگست پایان یافت. بسیاری اززندانیان به خاطرضعف و ناتوانی ناشی ازاین اعتصاب، ضروت به بستری شدن دربیمارستان وزرق مایعات ازطریق رگها داشتند."

"سازمان عفو بین المللی ، محبوس شدن همه کسانیرا که درزندان گوانتاناموقراردارند، غیرقانونی وخود سرانه می شناسد.گرچه مقامات ایالات متحدهء امریکا اعلام نموده اند که شمارزیاد این زندانیان را مطابق به موافقتنامه هایی به حکومتهای افغانستان ، یمن ، عربستان سعودی می سپارد، اما سازمان عفو بین المللی معتقد است که دراین کشورها خطرآن وجود دارد که این زندانیان با شکنجه های بیشتروحبسهای طولانی ترونامعلوم محکوم گردند. هم درافغانستان وهم درعربستان سعودی ، شکنجه وبدرفتاری با زندانیان وحبسهای نامعلوم بدون وارد بودن کدام اتهام ومحاکمه امرمعمولی است."

"سازمان عفوبین المللی درمورد وضع روانی وفزیکی زندانیان گوانتانامونگران است.گزارشهای اخیربیانگرآن اند که زندانی بحرینی جمعه الدوساری، ازقرارمعلوم درگوانتاناموشکنجه شده، مورد ضرب وشتم قرارگرفته ، تهدید به آن شده است که بالایش تجاوزصورت میگیرد، ومجبورگردید است تا به عمل جنسی ایکه محافظش انجام میداده است، نگاه کند.دریک مورد چنان مورد لت وکوب قرارگرفته است که بیهوش شده است.محافظش چنان صورتش را به دیوارکانکریتی کوبیده است که همه جا راخون گرفته است."

میثاق ملل متحد برضد شکنجه

مادهء دوم میثاق ملل متحد علیه شکنجه که از 26 ماه جون سال 1987 نافذ میباشد، چنین اشعارمیدارد:

1." همه دولتها اقدامات موثرتقنینی ، اداری ، قضایی وسایراقدامات مقتضی رابرای جلوگیری ازاعمال شکنجه درقلمرو زیرادارهء شان اتخاذ می نمایند"

2." هیچ نوع شرایط استثنایی ، اعم ازوضع جنگی ویا تهدید به جنگ ویا ثبات سیاسی داخلی ویا سایرحالات اضطراری عمومی نمیتوانند، دلیلی برای توجیه شکنجه باشد."

سازمان عفو بین المللی Amnesty International تقاضای برادریک زندانی درخلیج گوانتانامو را اینطورانتشارداده است

نام من عبدالله کامل عبدالله حاجی است ، برادر یکی اززندانیان درخلیج گوانتانامو می باشم . برادرم کامل عبدالله حاجی ، درماه جنوری ویا فبروری سال 2002 توسط پلیس حکومت پاکستان دستگیر شده است . به هنگام بازداشت حکومت ایالات متحدهء امریکا گفته بود که وی فقط برای چند هفته ای مورد بازجویی قرارمیگیرد. ازهمان لحظهء دستگیری تاحال مانمیدانیم که وی درکجاست واتهام یا چیزدیگری که موجب زندانی شدن وی گردیده است ، ازچه قرارمیباشد.

دلیل آنکه برادرم به پاکستان رفته بود ، دیدن عکسها وفیلمهای دلخراشی بود که درتلویزیونها درمورد وضع افغانها درپاکستان انتشارمی یابد. وی براین نظر بود : وقتیکه انسانها ومسلمانان به کمک ضرورت دارند، هرگاه ما کمک نکنیم ، کی کمک می نماید؟ او میگفت که من برای جنگ نمیروم برای کمک به انسانها میروم .

ما ازمدتها بدینسو ازطریق روزنامه ها درمورد طرز برخوردی که با این زندانیان صورت میگیرد آگاهی داریم . تازه کسانیکه با این زندانیان دیدارنموده اند، ازآثاروعلایم جراحت که دلالت به بدرفتاری با آنان می نماید ، سخن به میان آورده اند. دریک مورد برادرم درزانوو سینهء خود درد داشته است وبه داکترمراجعه کرده است. یکبارکه برادرم درسینهء خود درد داشته است، داکتربوی گفته است که تومشکلی نداری ، خوب هستی . چنین رفتاری حتا ازجانب یک داکتر، نگرانی عمیق دختر، مادر، خواهران ، زن وبرادران ویرا درمورد وضع صحی اش وسرنوشت وی بیشتر میسازد. آنان هرگاه هرساعت گریه نکنند، هرروزاشک میریزند.

چرا حکومت امریکا این اعمال را باکسانی انجام میدهد که متهم به چیزی نیستند؟ ماازامریکا برگشت ورهایی برادرمان را میخواهیم.

اگرفکرمیشود کسانیکه درگوانتانامو زندانی اند، کاری کرده اند، باید مجازات گردند ، درغیرآن ایشان باید رها گردند. زندان گوانتامو مسدود شود. زندان گوانتانامو لکه سیاهی درتاریخ امریکا است.