چه کسی می‌تواند خانواده اش را به آلمان بیاورد؟
پناهجویان پذیرفته شده در آلمان از امتیاز خاصی برای آوردن خانواده های خود برخوردار اند. بدین معنا که آنها نه مجبور هستند ثابت بسازند که مخارج اعضای خانواده خود را به تنهایی به دوش گرفته می‌توانند و نه هم نیاز دارند ثابت کنند که جای کافی بود و باش برای آنها فراهم می توانند.
برای کسانی که از "حفاظت موقت" برخوردار اند، مقررات طوری دیگری است. این افراد کسانی اند که دلایل متقاعد کننده ای ارایه می‌کنند که در کشور مبداء شان با خطر جدی جانی روبرو اند و از حمایت در کشور خود برخوردار نیستند و یا به خاطر تهدید ها نمی‌توانند از همچو حمایتی مستفید شوند. چنین تهدیدی می‌تواند از سوی عاملان دولتی و یا غیر دولتی وجود داشته باشد. به همین دلیل اخراج این افراد از آلمان به اساس قانون منع قرار داده شده است.
آنهای که از "حفاظت موقت" برخوردار اند و اجازه اقامت خود را پس از ۱۷ مارچ ۲۰۱۶ بدست آورده اند، از مقرره "الحاق محدود خانواده ها" مستفید شده می‌توانند. برای همچو افراد یک مهلت دو ساله درنظر گرفته شده است، که در این مدت نمی‌توانند اقارب خود را رسماً به آلمان بیاورند. به اساس مقررات کنونی آنها پس از ۱۶ مارچ ۲۰۱۸ می‌توانند به این کار اقدام کنند. با آنهم در موارد خاص و عاجل، استثنا‌های به دلایل بشردوستانه هنوز وجود دارد.
تا زمانی‌که روند پناهندگی جریان دارد، اقارب کسانی که از "حفاظت موقت" برخوردار اند، اساساً نمی‌توانند به آنها بپیوندند. استثنا‌ها در این رابطه تنها به دلایل بشری و یا دلایل مهم دیگری وجود دارد.
کدام اعضای خانواده را می توان رسماً به آلمان آورد؟
در رابطه با برنامه الحاق خانواده های پناهجویان، "خانواده" مشتمل است بر زن و شوهر، کودکان زیر سن ۱۸ ساله آنها و به همین گونه والدین پناهجویان خوردسال. در حالات استثنایی برخی از اعضای دیگر خانواده نیز شامل آنها بوده می‌توانند. از سوی دیگر این استثنا‌ها به ندرت پذیرفته می‌شوند. قاعدتاً مسأله بر سر پیوستن زن و شوهر و فرزندان پناهجویان قبول شده است. برادر، خواهر، کاکا، ماما، خاله، عمه و فرزندان آنها حق استفاده از مقررات الحاق خانواده های پناهجویان در آلمان را ندارند.
در مورد اعضای دیگر خانواده چه مقرراتی وجود دارد؟
آنها تنها تحت شرایط محدودی می‌توانند تقاضا‌نامه خود را برای پیوستن به اعضای خانواده خود در آلمان ارایه کنند. این نکته در ماده ۳۶ بند ۲ قانون اقامت در آلمان تسجیل شده است. به اساس این قانون پذیرش یک عضو خانواده زمانی ممکن می‌گردد که متقاضی با دشواری های خاصی روبرو باشد که اعضای خانواده اش اجازه سفر به آلمان را نداشته باشند. افزون بر آن آنها باید شرایط دیگری را نیز برآورده کنند، مانند تأمین معیشت در آلمان و همچنان داشتن یک بیمه کامل صحی.
"دشواری های خاص" چه چیزهای را شامل می‌شود؟
مقامات آلمان "دشواری های خاص" را بسیار سختگیرانه تفسیر می‌کنند. فرار و ترک اجباری محل زیست ناشی از جنگ های داخلی، شامل این نکته نمی شود، زیرا شمار زیادی از انسان‌ها در همچو وضعیتی قرار دارند. "دشواری های خاص" باید در پیوند با موارد مشخص و انفرادی باشند که از جمله به دلیل جدا شدن اعضای خانواده ایجاد گردیده باشند. طور مثال وقتی یک عضو خانواده نیاز به پرستاری داشته باشد و تنها همان عضو خانواده اش که در آلمان است می‌تواند از وی پرستاری کافی کند. بر عکس، به اساس این قانون، وضعیت بحرانی مالی شامل "دشواری های خاص" نمی‌گردد.
آیا اقارب پناهجویان قبول شده شرایط مشخصی را باید برآورده بسازند؟
نه. برخلاف آن شرایطی که در رابطه با الحاق عادی خانواده ها وجود دارد، اقارب پناهجویان قبول شده مجبور نیستند پیش از سفر به آلمان یک تصدیق‌نامه آموزش و فهم زبان آلمانی را ارایه کنند. اما پیوستن زن و شوهری که زیر سن قانونی باشند، مجاز نیست. پیوستن زن و شوهر در آلمان زمانی ممکن است که حد اقل ۱۸ ساله باشند.
کسانی که از حفاظت برخوردار می شوند، برای ارایه تقاضانامه چه باید بکنند؟
وقتی یک فرد به عنوان پناهنده و یا مستحق حفاظت شناخته می شود، در ظرف سه ماه باید تقاضانامه خود مبنی بر آوردن اعضای خانواده اش به آلمان را به مقامات مسئول خارجی‌ها در محل زیست خود ارایه کند. هرگاه آنها دیرتر این کار را بکنند، از این حق محروم می‌گردند. در آن صورت اداره امور خارجی‌ها هرگونه که خود صلاح ببیند، عمل می‌کند.
متقاضیان باید در اداره امور خارجی‌ها، برای هر عضو خانواده خود ویزای جداگانه آلمان را تقاضا کنند. بدین منظور آنها باید یک سلسله اسناد و مدارک را نیز ارایه دهند، طور مثال سند تولد، سند ازدواج (نکاح نامه)، پاسپورت و یا تصدیق‌نامه ثبت خانوادگی.

اجازه الحاق اعضای خانواده چه مدتی طول می کشد؟
مدت تصمیم برای اجازه الحاق اعضای خانواده های پناهجویان متفاوت است. اعضای خانواده پناهجو که می‌خواهند به آلمان بیایند، نخست باید به یکی از سفارت‌خانه های آلمان در خارج مراجعه کرده و تقاضای ویزا کنند. این کار همیشه آسان نیست، طور مثال در حال حاضر در سوریه سفارت‌خانه آلمان فعال نیست. در این صورت متقاضیان باید به سفارت‌خانه های آلمان در اردن، عراق، لبنان و یا ترکیه مراجعه کنند. در صورتی که اجازه صدور ویزا داده شود، در آن صورت متقاضیان باید بار دوم نیز به همان سفارت‌خانه رفته و ویزای خود را دریافت کند.
پس از ارایه تقاضانامه برای ویزا، مراحل ارزیابی احتمال دارد مدت زیادی طول بکشد. به گونه مثال در سال ۲۰۱۶ در سفارت‌خانه های آلمان در لبنان، ترکیه و شمال عراق، مدت انتظار بیشتر از شش ماه بود. گاهی این مدت می تواند تا ۲۴ ماه به درازا بکشد، با آنکه به شمار کارمندان این سفارت‌خانه های آلمان افزوده شده است.
مخارج تهیه اسناد و سفر به آلمان را چه کسی به عهده دارد؟
این مخارج را خود متقاضیان باید به دوش بگیرند. طور مثال دولت سوریه در حال حاضر برای صدور یک پاسپورت سفری حدود ۴۰۰ یورو طلب می‌کند. مخارج سفر به آلمان را، که عمدتاً با هواپیما صورت می‌گیرد، نیز باید خود متقاضی بپردازد، و یا عضو خانواده که در آلمان به عنوان پناهنده قبول شده است، می‌تواند این مخارج را به دوش بگیرد.
مسأله الحاق خانواده های پناهجویان خوردسال و بدون همراه چگونه است؟
والدینی که در خارج از آلمان بسر می‌برند و فرزندان خوردسال شان در آلمان به عنوان پناهنده قبول شده اند، از امتیاز خاصی در برنامه الحاق خانواده برخوردار اند. شرایط دیگر معمولی در مورد آنها صدق نمی‌کند. مثلاً آنها مجبور نیستند ثابت بسازند که قادر به تأمین معیشت خود در آلمان اند.
اما این قانون برای همچو والدین زمانی به گونه برگشت ناپذیر از اعتبار ساقط می‌شود که فرزند شان ۱۸ ساله شود. تا زمانی که والدین از قبل در آلمان نباشند و خود به عنوان پناهنده قبول نشده باشند و یا مستحق پناهندگی شناخته نشده باشند، خواهران و برادران پناهجوی خوردسال و بدون همراه نیز از امتیاز برخوردار شده نمی‌توانند.