سه چهارم از مسلمانانی که در آلمان به دنیا آمده اند، با آلمانی به عنوان زبان اول بزرگ می شوند. در میان مهاجرین فقط یک پنجم آنها ادعا می کنند که آلمانی زبان اول شان است. به نظر می رسد که روند توانایی زبانی با نسل های بعدی در سطح اروپا رو به بهبودی است. در آلمان ۴۶ درصد همه مسلمانان می گویند که زبان ملی زبان اولی شان است. این رقم در اتریش ۳۷ درصد، در سویس ۳۴ درصد است.

براساس مطالعات کارشناسان دینی، ۸۷ درصد از مسلمانان سویس در اوقات فراغت شان با غیر مسلمانان غالباً تماس دارند. این شمار در آلمان و فرانسه ۷۸ درصد، در بریتانیا ۶۸ درصد و در اتریش ۶۲ درصد است. بخش بزرگ از مسلمانان نسل های اخیر می گویند که باوجود موانع موجود اجتماعی، با غیر مسلمانان تماس منظم دارند.

۹۶ در صد از مسلمانان فرانسه احساس می کنند که با این کشور تعلق یافته اند. شمار درصدی مسلمانان که همین گونه احساس دارند، در آلمان به همین میزان بالا است. اما در سویس این شمار در بالاترین سطح است. اما در بریتانیا با وجود این که تاریخ طولانی از باز بودن در برابر تنوع دینی و فرهنگی دارد، شمار کمتری مسلمانان (۸۹ درصد) نسبت به این کشور احساس تعلق می کنند.

مسلمانان از خانواده هایی با پیش زمینه مهاجرت التزام دینی قوی دارند که در نسل های بعدی ادامه می یابد. ۶۴ درصد مسلمانان در بریتانیا خود شان را به عنوان زیاد مذهبی توصیف می کنند. میزان مسلمانان که فریضه های دینی شان را عملی می کنند، در اتریش ۴۲ درصد، در آلمان ۳۹ درصد، در فرانسه ۳۳ درصد و در سویس ۲۶ درصد اند.

براساس یک بررسی، ۳۶ درصد از مسلمانانی که در آلمان به دنیا آمده اند، دوره مکتب را در سن ۱۷ سالگی به پایان می رسانند، بدون آنکه بعد به تحصیل ادامه دهند. در اتریش این میزان ۳۹ درصد است. از طرف دیگر به دلیل سیستم مناسب تر درسی مکاتب در فرانسه، مسلمانان در این کشور به میزان قابل توجهی نتایج بهتر در بخش آموزش مکاتب دست می یابند. در این کشور فقط یک دهم شاگردان مسلمان مکتب را پیش از ۱۷ سالگی ترک می گوید.

حدود ۶۰ درصد از مسلمانانی که پیش ازسال ۲۰۱۰ به آلمان آمده اند، حالا یک شغل پوره وقت (هشت ساعت در روز) دارند، درحالی که ۲۰ درصد آنها به کارهای پاره وقت مشغول اند. همین میزان درمورد غیر مسلمانان نیزصادق است. مسلمانان درآلمان بالاترین میزان اشتغال را درمقایسه با دیگرکشورهای اروپایی دارند. درفرانسه میزان بیکاری درمیان مسلمانان ۱۴ درصد است، درحالی که این شمار در میان غیر مسلمانان ۸ درصد گزارش شده است.

بیش از یک چهارم از غیر مسلمانان در اتریش نمی خواهند همسایه مسلمان داشته باشند. این میزان به صورت قابل توجهی در بریتانیا با ۲۱ درصد بالاتر است. در آلمان ۱۹ درصد غیرمسلمانانی که ازآنها سوال شده است، گفته اند نمی خواهند همسایه های مسلمان داشته باشند. این میزان درسویس ۱۷ درصد ودر فرانسه ۱۴ درصد است. درتمام کشورهای اروپایی، مسلمانان بیشترین گروه اجتماعی هستند که احساس عدم پذیرش در برابر آنها زیاد است.

"مسلمانان در اروپا ادغام شده، اما مورد پذیرش قرار نگرفته اند؟"،عنوان نتایج مطالعات بنیاد برتلسمن است که در این گالری عکس جمع آوری شده است. این بررسی نتیجه نظرسنجی از بیش از ۱۰ هزار نفر در آلمان، اتریش، سویس، فرانسه و بریتانیا است. مهاجرین مسلمانی که بعد از سال ۲۰۱۰ به اروپا رسیده اند، در این بررسی در نظر گرفته نشده اند.

آپارتمان‌های کرایی برلین زمانی بیش از اندازه مزدحم بودند و خانواده‌های بزرگ در واحدهای یک یا دو اتاقه زندگی می‌کردند. اما در سال‌های اخیر این ساختمان‌های موسوم به «کهنه ساخت» شاهد تجدید و نوآوری‌های گسترده بوده اند. این ساختمان در منطقه پرینسلاور برگ برلین تا دهه ۱۹۹۰ خالی از سکنه بود، اما حالا اغلب مردم می‌خواهند یک آپارتمان «کهنه ساخت» را کرایه کنند.

در آلمان شرق سابق تقریباَ همه خانه‌ها و آپارتمان‌ها از سوی دولت به مردم کرایه داده می‌شدند و ساختمان‌های کانکریتی پیش ساخته (Plattenbau ) در سراسر آن کشور کمونیستی ایجاد شده بود. این ساختمان‌ها نظر به ساختمان‌‌های کهنه طرفداران بیشتری داشتند، چونکه نیازمندی‌های مدرن مانند لوله‌کشی جدید غیرقابل سوراخ، سیستم بهتر برق و آب گرم را تامین می‌کردند.

براساس آخرین احصائیه (۲۰۱۵)، ۴۸ درصد آلمانی‌ها در خانه‌ها و آپارتمان‌های کرایی زندگی می‌کنند و ۵۲ درصد از خود خانه دارند. بسیاری کرایه‌نشین‌ها در آپارتمان زندگی می‌کنند و بیشترین استفاده ممکن را از بالکن‌های شان می‌کنند. برخی‌ها از بالکن برای آرامش یافتن و یا هم کباب کردن استفاده می‌کنند (البته کباب کردن در همه جا اجازه نیست) و برخی دیگر انبوهی از گل‌ها را در آن می‌کارند.

در برخی شهرهای آلمان به خصوص برلین خانه‌های کرایی از ساختمان‌های جلوی و عقبی ساخته شده اند که در وسط آن‌ها یک حویلی داخلی وجود دارد. این حویلی نه تنها مثلاَ جایی برای پارک کردن بایسکل مهیا می‌سازد، بلکه مردم می‌توانند در آن با یک دیگر وارد تماس و مکالمه شوند.

برای تشخیص آپارتمان‌ها و اتاق‌های یک خانه یا ساختمان، به جای شماره تنها از نام ساکنان آن‌ استفاده می‌شود. مثلاَ در این دروازه در آپارتمانی در هامبورگ اصلاَ شماره خانه نوشته نشده است. بنابراین، در نوشتن آدرس پستی در آلمان باید در کنار شماره خانه، نام گیرنده را نیز نوشت.

در شهرهای کلان که هم کرایه خانه رو به افزایش و هم کمیاب است، آپارتمان‌های مشترک (WG) بسیار معمول است. به این ترتیب، بسیاری تلاش می‌کنند با گرفتن آپارتمانی مشترک هزینه‌ها را کاهش دهند. به خصوص در برلین، شهری مملو از هنرمندان، دانشجویان و مردمی با درآمد پایین، این گرایش رو به افزایش است.

یک رسم دیگر در آلمان این است که اگر کسی بخواهد خانه کرایی را تسلیم کند، اول باید آن را رنگمالی کند. تسلیم کردن خانه‌ای تمیز و تازه رنگ شده کار بدی نیست، اما مشکل در این است که یک فرد باید روزها وقت خود را برای این کار بگذارد و بعد خانه را ترک کند. البته همه قراردادهای خانه کرایی چنین نیست، اما اغلباَ چنین است که کرایه نشین خانه را به همان شکل و حالتی که تسلیم می‌گیرد، پس به صاحب‌خانه تحویل دهد.

تفاوت دیگر خانه‌های کرایی در آلمان با دیگر کشورها در این است که اکثر خانه‌ها و آپارتمان‌های کرایی در آلمان هیچ گونه امکانات آشپزخانه را ندارند. کرایه نشین مجبور است همه امکانات آشپزخانه را خودش خریداری کند. یک امکان دیگر هم این است که آشپزخانه کرایه نشین قبلی را با کمی تخفیف خریداری کرد.

در اصل بسیاری آپارتمان‌های کهنه در آلمان حمام نداشتند، بلکه حمام‌ها به صورت مشترک مورد استفاده قرار می‌گرفتند. حمام‌هایی که در این اواخر در این ساختمان‌ها جدیداَ ساخته شده اند، بسیار تنگ اند. در بعضی از این آپارتمان‌ها یک اتاق آن را کاملاَ حمام ساخته اند. در این عکس دیده می‌شود که گوشه‌ای از آشپزخانه را حمام ساخته اند.

در هنگام جستجوی آپارتمان در آلمان متوجه می‌شوید که غالباَ اندازه آن به متر مربع و تعداد اتاق‌ها ذکر می‌شوند. نه تنها اتاق خواب، بلکه سالون نیز جزو تعداد اتاق‌ها شمارش می‌شود. تنها آشپزخانه و تشناب شامل شمار اتاق‌ها نمی‌شوند. به ویژه در شهرهای مونشن، فرانکفورت و اشتوتگارت کرایه خانه و آپارتمان خیلی بلند است. در این شهرها به ترتیب کرایه نشینان برای هر متر‌مربع ماهانه حدود ۱۶، ۱۳ و ۱۲ یورو می‌دهند.